Misschien moeten we DEVIL’S DUE opvatten als een waarschuwing: je roept ongeluk over jezelf af als je je bruid ziet op de dag voor het huwelijk, controleer je vakantiefilmpjes tijdig op onregelmatigheden en wees op je hoede voor buitenlandse taxichauffeurs en de euro! Aan de andere kant, misschien moeten we DEVIL’S DUE maar liever meteen weer vergeten.
In Schokkend Nieuws #106 (vanaf de eerste week van februari in de winkels) schrijft Phil van Tongeren in onze special dat fake found footage is here to stay. Vijftien jaar na THE BLAIR WITCH PROJECT is er inderdaad geen ontkomen meer aan de handycams, webcams en mobieltjes, met PARANORMAL ACTIVITY als de meest succesvolle franchise. Het is een subgenre geworden als ieder ander. Met successen ([REC], THE LAST EXORCISM, THE TROLL HUNTER), middenmoters (THE BAY, FRANKENSTEIN’S ARMY, CHERNOBYL DIARIES) en mislukkingen (APOLLO 18, THE DEVIL INSIDE). Helaas valt DEVIL’S DUE van Matt Bettinelli-Olpin en Tyler Gillett in de laatste categorie.
Dat Zach (Zach Gilford) op de avond voor de bruiloft de kamer van zijn aanstaande, Samantha (Allison Miller), insluipt met een camera, lijkt relatief onschuldig. De gevolgen blijken echter immens. DEVIL’S DUE opent namelijk met een scène die de afloop van het verhaal laat zien: Zach zit met bebloede handen in een ondervragingsruimte. Met een titel als DEVIL’S DUE en een Bijbelcitaat aan het begin (1 Johannes 2:18: “Kinderen, het laatste uur is aangebroken. U hebt gehoord dat de antichrist zal komen.”), malen de makers kennelijk niet om spoilers.
Tijdens hun huwelijksreis in Santa Domingo (de camera gaat uiteraard mee!) begaan Zack en Sam hun tweede vergissing. Ze laten zich door een taxichauffeur meevoeren naar een vreemd feest in een kelder. De volgende dag ontwaken ze met een enorme kater en een gat in hun geheugen. Helaas komt Zack pas na vijftig minuten film op het lumineuze idee om de videobeelden van die avond eens te bekijken en te achterhalen wat er is gebeurd.
Sams lichaam is sneller met het geven van aanwijzingen: ze is op onverklaarbare wijze zwanger geworden en krijgt opeens bloedneuzen en een onweerstaanbare aandrang om rauw vlees te eten. ’s Nachts maakt de baby vreemde bewegingen. Tijdens een kerkdienst valt de priester – akelig aangestaard door Sam – ter plekke dood neer. “She is not herself,” concludeert Zach. Echt? Nee?
Eigenlijk was het speelse en verliefderige spel van Zach Gilford en Allison Miller nog best aardig in het begin, maar het is natuurlijk een straf voor iedere bioscoopbezoeker om 89 minuten lang te moeten wachten op wat je wist dat zou komen. Het geeft je wel de tijd om je te verbazen over het gebruik van het euroteken als satanisch symbool en je te ergeren aan het script. Zelfs wanneer Zack uit de vakantievideo en een gesprek met de priester, en uiteraard véél later dan toeschouwer, heeft begrepen hoe de vork in de steel zit, onderneemt hij geen actie.
Het geeft je ook de tijd om nog eens terug te denken aan ROSEMARY’S BABY. Mia Farrows angst en pijn waren aangrijpend. Roman Polanski schroefde de paranoia, met dank aan John Cassavetes en de oude buurtjes Minnie en Roman, hoog op. Matt Bettinelli-Olpin en Tyler Gillett weten uiteindelijk niets beter te verzinnen dan er wat gore tegenaan te gooien. Na alle moeite die hij ervoor heeft gedaan, geeft de duivel kennelijk ook geen ene moer om het gebrek aan hygiëne tijdens de geboorte van zijn kroost.
Di: 20th Century Fox. Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 22 januari 2014.
