We tellen af naar het nieuwe jaar met de individuele jaarlijstjes: wat waren volgens onze medewerkers de beste genrefilms van het afgelopen jaar?
Deel 1 vind je hier. De rest van de lijstjes verschijnen de komende dagen op de website, met als uitsmijter op oudjaarsdag de volledige top 10.
Hedwig van Driel is redactielid, en verzorgde tot een paar weken geleden de wekelijkse linkrubriek Thank God It’s Friday. Voor het blad verzorgde ze de special over psychotische vrouwen, interviewde ze de regisseur van BERBERIAN SOUND STUDIO, Peter Strickland, en recenseerde ze onder andere THE WORLD’S END.
“Raar jaar: genoeg films die in aanmerking kwamen, maar geen duidelijke nummer één.”
1. DJANGO UNCHAINED (Quentin Tarantino, 2012). Quentin Tarantino heeft in zijn leven nog nooit een oninteressante film gemaakt. Ik had mijn twijfels over Django de eerste keer dat ik hem zag, maar de tweede keer vielen alle elementen op hun plek en bleek de film net zo gelaagd, slim geconstrueerd en (jawel) vermakelijk als zijn thematische voorganger, INGLOURIOUS BASTERDS.
2. THE WORLD’S END (Edgar Wright, 2013). Deel drie van de ‘Cornetto’-trilogie laat maar weer eens zien dat sciencefiction een fantastische manier is om menselijke verhalen te vertellen: dat de ‘science’ in geen enkel opzicht plausibel is maakt geen bal uit. Dat de film bovendien ontzettend grappig is helpt natuurlijk ook!
3. Orphan Black (serie, John Fawcett e.a.) Over menselijke sciencefiction gesproken! De tien afleveringen van het eerste seizoen van Orphan Black weten vragen op te roepen over identiteit, ethiek en nature vs. nurture zonder in te boeten aan actie, drama én zwarte komedie. En je kan het niet over Orphan Black hebben zonder de acteerprestaties van Tatiana Maslany te roemen: als je me had verteld dat de producenten een bijzonder getalenteerde vierling hadden gevonden had ik het zo geloofd.
4. STOKER (Park Chan-Wook, 2013). Ik weet niet of ik STOKER een goede film vind. Maar geen andere film dit jaar had zo’n aangehouden, klamme, broeierige sfeer. Eigenlijk gebeurt er vrij weinig. Maar er dreigt constant iets te gebeuren.
5. PACIFIC RIM (Guillermo del Toro, 2013). Ik schaam me er niet voor: ik hou wel van een blockbuster op z’n tijd (in de zomer, dus). De leukste dit jaar was ongetwijfeld PACIFIC RIM, en dat komt vooral door de onbeschaamde nerderigheid van Guillermo del Toro. Diep is het niet. Emotioneel en thematisch is het ook niet bepaald interessant. Maar ik zat met een grote grijns in de bioscoop – vooral toen het zwaard tevoorschijn kwam.
Ruben van Eijl sprak dit jaar met grote namen: hij interviewde voor het blad Guillermo del Toro, Neil Blomkamp en James Wan.
1. STOKER (Park Chan-Wook, 2013). Even broeierig als bloederig. De normaal zo behouden Mia Wasikowska wekt een onderhuidse spanning op, waar OLDBOY-regisseur Chan-Wook Park verantwoordelijk voor is.
2. WORLD WAR Z (Marc Forster, 2013). Voor zombies hoef je de deur niet uit (The Walking Dead!), maar de krioelende speed-doden waar Brad Pitt het tegenop neemt, vragen om een groot scherm. Beste horror-openingsscène van het jaar.
3. GRAVITY (Alfonso Cuarón, 2013). De enige 3D-waardige film van het jaar. Technisch vernuft doet Sandra Bullocks acteerwerk verbleken, maar dat doet niets af aan de ruimtewandeling die de kijker mag ondergaan.
4. WARM BODIES (Jonathan Levine, 2013). Zombies mogen van alles opwekken, behalve romantiek. Toch gebeurt het in het komische Warm Bodies. Een traan laten om een verliefde ondode? Get out of here! But I did it.
5. THE CONJURING (James Wan, 2013). Ik weet niet wat nu enger was, de film of de gesprekken die ik met de makers voerde. Bij elkaar opgeteld liet de ietwat old school geestenfilm me niet meer los. Voor een paar nachtjes dan.
Roel Haanen is één van de Video Basta-kornuiten, en interviewde dit jaar een flink aantal grote figuren uit het VHS-tijdperk: James Glickenhaus, Charles Band en Ken Wiederhorn. Zijn expertise spreidde hij ook ten toon in de VHS-special in nummer #103.
1. SOUND OF MY VOICE (Zal Batmanglij, 2011). Intrigerende paranoiathriller met een weergaloze Brit Marling als sekteleider die beweert vanuit de toekomst naar het heden te zijn gereisd om de mensheid te redden. Waarom is deze meesterlijke film nergens te zien?
2. THE BATTERY (Jeremy Gardner, 2012). Twee mannen, honkbal en, oh ja, zombies. Een intieme, melancholieke film die de makers terecht de publieksprijs van Imagine opleverde.
3. PACIFIC RIM (Guillermo del Toro, 2013). Voor mensen die van gigantische robots en monsters houden is Del Toro’s film porno. Verhaal? Karakterontwikkeling? Money shots wil ik zien!
4. THIS IS THE END (Evan Goldberg, Seth Rogen, 2013). Als de wereld vergaat, verschijnt de duivel als een torenhoge badass met een enorme bungelende pik van vuur tussen zijn benen. Het is maar dat u het weet.
5. UNIVERSAL SOLDIER: DAY OF RECKONING (John Hyams, 2012). In een tijd waarin actiefilms in een van twee categorieën vallen – gladde Hollywoodpap of ironische imitatie grindhouse – is het prettig gestoorde slotakkoord van de Universal Soldier-reeks een welkome afwisseling.
Erik van ’t Holt is degene die jullie elke week op de hoogte houdt van wat er zoal op dvd en blu-ray wordt uitgebracht. Hij schrijft ook regelmatig recensies, en kreeg dit jaar de kans om zijn passie voor soundtracks te tonen in onze special. Bovendien zorgt hij voor de advertentie-aquisitie en voor het contact met distributeurs, en is zo achter de schermen een onmisbaar lid van het Schokkend Nieuws-team.
1. GRAVITY (Alfonso Cuarón, 2013). Sandra Bullock op 1!? Kan ’t ook nog niet helemaal geloven maar GRAVITY is oog- en oorstrelend en bij tijd en wijle retespannend. Tegen alle verwachtingen in geloofde ik Sandra helemaal. Traantje tijdens de finale.
2. SIGHTSEERS (Ben Wheatley, 2013). Wheatley slaat een hele andere richting in na het briljante KILL LIST maar het is gewoon wéér raak. Heerlijke gitzwarte horrorkomedie.
3. THE BATTERY (Jeremy Gardner, 2012). Indrukwekkend debuut dat alle meuk die er in het lowbudgetzombiegenre verschenen is weer even doet vergeten.
4. STOKER (Park Chan-Wook, 2013). Prachtig gefilmd en gespeeld. De symboliek ligt er misschien wel erg dik bovenop, maar ik kreeg kippevel van al die onderhuidse spanning.
5. PACIFIC RIM (Guillermo del Toro, 2013). Kijk Michael Bay, zo doe je dat!
Constant Hoogenbosch is programmeur van LUXploitation, het maandelijkse filmprogramma in het Nijmeegse filmtheater LUX. Verder schrijft hij regelmatig recensies, al is het niet altijd van de beste films: GUTTERBALLS kreeg een halve skull, en dat zou wel eens kunnen zijn omdat 0 skulls niet mogelijk is. Maar gelukkig heeft hij ook nog wat goede films gezien.
1. GRAVITY (Alfonso Cuarón, 2013). Adembenemend en technisch hoogstandje waarbij 3D eindelijk eens wel functioneel is.
2. FIN/THE END (Jorge Torregrossa, 2012). Beklemmende en angstaanjagende nachtmerrie, op minimalistische wijze uitgevoerd met optimaal effect.
3. STOKER (Park Chan-wook, 2013). Stijlvol en prachtig gefilmde studie naar paranoia en onderdrukte driften die op destructieve wijze hun weg naar de oppervlakte vinden.
4. MAMA (Andrés Muschietti, 2013). Topfilm in het inmiddels platgetreden subgenre van de spookfilm, dat enge taferelen combineert met een hart vol tragiek.
5. EVIL DEAD (Fede Alvarez, 2013). Grimmig en zonder relativerende knipoog pakte deze herhalingsoefening uit als een frisse verrassing tussen de aanmerkelijk minder geslaagde remakes van 2013.
Morgen nog meer lijstjes!
