Op laserdisc is een brede herwaardering van de films van John Carpenter aan de gang. In SN#14 recenseerde ik ESCAPE FROM NEW YORK, sindsdien verschenen prachtige breedbeeld-edities van STARMAN en ASSAULT ON PRECINCT 13 en het voorlopig hoogtepunt lijkt bereikt nu HALLOWEEN is opgenomen in The Criterion Collection.
Hiermee is de film gebombardeerd tot klassieker: de shocker uit 1978 verkeert plotseling in het gezelschap van Kurosawa’s HIDDEN FORTRESS, Bergman’s WINTER LIGHT en BRIEF ENCOUNTER (alhoewel uit de lijst van recente Criterion-uitgaves ook minder verheven titels te noemen zijn, zoals SID & NANCY, ROBOCOP en THIS IS SPINAL TAP). Belangrijker dan de hemelvaart is dat een Criterion-uitgave star-treatment betekent. Het is onbegrijpelijk dat het zo lang heeft moeten duren voor HALLOWEEN in zijn originele breedbeeld-formaat verkrijgbaar werd.
Wie nu Carpenters doctoraal-studie in schokeffekten bekijkt, kan zich niet voorstellen wat er van overblijft als 40% van het horizontale beeld is weggekapt. De beeldkwaliteit van de (twee) platen is onberispelijk, ook al zorgen de vele horizontaal beplankte gevels van Haddonfield in samenspel met de lage NTSC-resolutie van het beeld af en toe voor hinderlijk trillende lijnen. De dynamiek van de mono-soundtrack is enorm en doet de snerpende synthesizer-shockers van Carpenter ten volle uitkomen. De inmiddels klassieke score is bovendien te beluisteren op een apart kanaal voor muziek en effecten.
Op een derde audiokanaal leveren Carpenter, producer (en destijds lover) Debra Hill en debuterend hoofdrolspeelster Jamie Lee Curtis commentaar. Gelukkig gaat het hier niet om de academische studie, waar HALLOWEEN zich perfect voor zou lenen, maar ook door zou worden ontmanteld. Veel triviale details komen aan bod en zijn op deze CAV-platen in slow-motion prachtig uit te pluizen. Maar er zijn ook meer substantiële opmerkingen, bijvoorbeeld over de rol van de begin februari overleden Donald Pleasence, die aanvankelijk naar Christopher Lee zou gaan, over de grote invloed van Argento, over de vaak bekritiseerde vermeende moraal (promiscue dellen moeten dood; maagd zal zegevieren) die Carpenter ontkent en over het terugkerend probleem van de filmlengte.
HALLOWEEN is een toonbeeld van economisch filmen, een bijna perfecte aaneenschakeling van scènes die geen seconde te lang duren. Dit bleek tijdens de post-productie echter een nadeel. De film dreigde te kort te zijn voor de bioscoop en ten minste één lange scène werd achteraf opgenomen en ingelast. Toen Halloween in 1980 op de Amerikaanse tv zou verschijnen herhaalde zich het probleem, temeer omdat Carpenter een enkele scène moest weglaten (de hoes vermeldt ‘minor cuts’ die de versie te kort maakten, maar ik kan er maar één ontdekken: de borsten van het eerste slachtoffer, de zus van Michael Meyers, moesten het veld ruimen). Om een time slot te kunnen vullen schoten Carpenter en Hill tijdens de opnamen van HALLOWEEN 2 twaalf minuten extra materiaal. Deze scènes zijn aan het eind van de plaatkanten opgenomen en naar wens ‘apart’ in de juiste volgorde geprogrammeerd op hun plaats in de film te bekijken.
Overigens maakt de hoes van de volgorde van de hoofstukken een rotzooitje: de juiste volgorde is: 1-3, 13-15, 5-8, 17, 9-12, 18-20, 28, 21-27. Met name geincorporeerd in de film vallen deze scènes op door hun slepende tempo. Curieus dus, maar niet meer dan dat. Leuker zijn de supplementen op kant vier. In een fragment uit hun tv-programma Sneak Previews vinden recensenten Siskel & Ebert HALLOWEEN met kop en schouders boven alle concurrentie uitsteken. Een zogeheten video-essay geeft veel interessante informatie over de zegetocht van de film, er zijn filmografieën van Carpenter, Pleasence en Curtis. De splatter genre guide van de hand van John McCarthy biedt niet meer dan de capsule reviews die wij al kennen uit zijn boeken, maar geeft met vijftig titels wel een goed geillustreerde dwarsdoorsnede van het slasher subgenre. Alles bijeen een heel mooie uitgave, waarop niets aan te merken zou zijn als hij niet zo godvergeten duur was.
Copyright Bart Oosterhoorn. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #17, februari 1995.
