Het Franse NID DE GUÊPES (2002) was een verrassend geslaagde officieuze remake van John Carpenters low budget-klassieker ASSAULT ON PRECINCT 13 uit 1976. Drie jaar later is ook voor de officiële remake van de film een Fransman verantwoordelijk. Maar daarmee is alles over deze French connection gezegd, want in zijn nieuwe gedaante is ASSAULT een door en door Amerikaanse productie.
Er is nog steeds sprake van een afgedankt politiebureau aan de rand van de stad, dat al grotendeels is ontruimd en waar een handjevol agenten nog één nacht de wacht houdt. De plaats van handeling is ditmaal niet zomers L.A., maar Detroit op een door een sneeuwstorm geteisterde oudejaarsavond. De belangrijkste verschillen met de film van Carpenter zijn echter van meer inhoudelijke aard. Zo begint de nieuwe versie met een scène waarin politieman Jake Roenick (Hawke) een undercover-operatie naar een desastreus einde voert. Een jaar later vinden we hem getraumatiseerd en wel terug in Precinct 13, waar een paar uur later de hel zal losbreken en Jake, volgens beproefd Hollywood-recept, de kans krijgt de fouten van toen goed te maken. De gebeurtenissen die leiden tot de belegering van het bureau zijn ingrijpend gewijzigd en van subplots en surprises voorzien, want met het radicale minimalisme van Carpenter zou je het luie en verwende publiek van nu alleen maar de bioscoop uitjagen. Carpenter, die met zijn film een ode bracht aan de western RIO BRAVO (1959) van zijn idool Howard Hawks, laat motieven en achtergronden van zijn personages opzettelijk oningevuld. Net als die van Hawks bestaan ze uitsluitend in relatie tot de gegeven situatie. Wàt ze doen is van belang, niet het waarom. Richet strooit daarentegen kwistig met back stories. De intrige van de nieuwe versie voldoet daarmee misschien beter aan de eisen van een ‘doortimmerd’ scenario, het resultaat is een stuk minder intrigerend dan bij Carpenter, juist omdat alle toegevoegde elementen evenzovele clichés blijken te zijn: ‘verrassende’ plotwendingen, Jake’s worsteling met het verleden, de haat-liefderelatie met de vrouwelijke psychiater Alex (Bello). Op zijn eigen merites beoordeeld is Richets ASSAULT een solide staaltje actiecinema en zolang de handeling zich tot het politiebureau beperkt, bewijst Carpenters oorspronkelijke concept (waarin behalve RIO BRAVO ook een scheutje NIGHT OF THE LIVING DEAD was gemengd) opnieuw goede diensten. Laurence Fishburne, in de fraaie rol van een cop killer die zich ontpopt als held-tegen-wil-en-dank, is daarnaast een niet te onderschatten bonus. Maar voor de cultstatus van het origineel vormt de film van Richet geen noemenswaardige bedreiging. **1/2 Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in Schokkend Nieuws #66 (2005), p 30.
