Je kunt een zwak hebben voor een slechte popsong, simpelweg omdat het betreffende nummer een belangrijke episode uit je leven markeert. Wie voor het eerst heeft getongzoend, terwijl op de radio Europe’s The Final Countdown werd gedraaid, zal bij het terughoren van dat misbaksel telkens weer een golf van weemoed voelen opkomen. Voor films geldt mutatis mutandis hetzelfde.
Zo blijft de oer-slasher FRIDAY THE 13TH voor mij onverbrekelijk verbonden met mijn eerste jaar op eigen benen in Amsterdam, een magische tijd waarin allerlei nieuws en spannends geëxploreerd diende te worden, van het mysterieuze andere geslacht en het hippe uitgaansleven, via kunst met een grote K, tot het onderste uit de cinematografische vuilnisbak.
Maar heeft FRIDAY THE 13TH, behalve zijn historische betekenis in mijn bestaan, nog iets anders dat, bijna een kwart eeuw later, een dvd-uitgave rechtvaardigt? Objectief gezien weinig, want zoals scenarioschrijver Victor Miller in de mini-docu ‘Return to Crystal Lake’ eerlijk toegeeft: de film was altijd al bedoeld als een volkomen derivatief ‘product’, geïnspireerd door de formule en het succes van John Carpenters HALLOWEEN. Toch steekt Cunninghams tienerbloedbad in retrospectief verrassend naturel af bij zijn nakomers (tot en met SCREAM). De actrices zijn in plaats van op hun goddelijke welvingen gecast op hun nondescripte uitstraling van girl next door, de boslokatie oogt authentiek armoedig en de slachtpartijen gaan nog niet vergezeld van eindeloos verbaal getreiter door de moordenaar.
Kortom; dit is het patatje-zònder van de horrorfilm, alleen de allernoodzakelijkste bestanddelen voor anderhalf uur low brow-amusement. Maar pulp of niet, van de even economische als achteloze manier waarop de film in elkaar is geflanst gaat nog steeds een zekere bekoring uit. De enige impuls tot het maken van FRIDAY THE 13TH was een commerciële en daar wordt verder niet moeilijk over gedaan. Op deze dvd dan ook geen deleted scenes, geen director’s cut of andere zaken die op een artistieke visie duiden. Ook de betrokken actrices zijn de schaamte inmiddels voorbij. Na het jarenlang verdoezeld te hebben, zijn ze nu zelfs een beetje trots op hun aandeel in een popcultureel fenomeen dat, hoe je het ook wendt of keert, onverwoestbaar is gebleken.
Extra’s ***1/2 – Copyright 2004 Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #61, winter 2003.
