Een bioscoopzaal geeft prima verkoeling tijdens hete zomerdagen, maar bij een film als FALL zweet je alsnog als een ijsbeer in de tropen.
In een tijd waarin films geregeld rechtstreeks op je televisiescherm worden gekieperd, is het fijn als films die in een bioscoop gezien móeten worden ook daadwerkelijk in de bioscoop verschijnen. Niet voor niets gaat een film als GRAVITY (Alfonso Cuarón, 2013) deze maand opnieuw in de Nederlandse bioscopen draaien; zo’n film hoort niet op een televisie in je woonkamer, die moet op een gigantisch doek in een donkere zaal worden aanschouwd. Hetzelfde geldt voor FALL. Net als GRAVITY vertelt deze thriller van regisseur Scott Mann over een tweetal dat hopeloos en moederziel alleen vast komt te zitten op grote hoogte.
In FALL zijn dit Becky (Grace Caroline Currey) en haar beste vriendin Hunter (Virginia Gardner). Gardner stal in HALLOWEEN (David Gordon Green, 2018) al de show als gevatte oppasser en die eigenzinnigheid neemt ze ook mee in haar rol van energieke vlogger, die alles doet voor een beetje adrenaline en wat likes. Dit enthousiasme heeft Hunter hard nodig als ze Becky uit de put wil halen nadat haar man Dan een jaar eerder tijdens het bergbeklimmen naar beneden is gedonderd. Hunter heeft de perfecte remedie: De twee gaan een verlaten televisietoren van 600 meter hoog beklimmen. Logischerwijs twijfelt Becky, maar gelukkig is ze in een mum van tijd overstag en gaan de twee dames op pad.
Nadat deze informatie in een efficiënte – maar niet erg enerverende – opening is neergezet en Becky en Hunter de televisietoren beginnen te beklimmen, trekt Mann alle registers over spanning open. Terwijl de twee dames aan het klauteren zijn zien we close-ups van loszittende schroefjes in de trap en horen we de kabels die de immense toren overeind houden voortdurend kraken en piepen. Maar vooral het camerawerk van de Spaanse cinematograaf McGregor speelt een grote rol in de spanning, zeker in combinatie met de overtuigende setting; je krijgt nergens het gevoel dat de twee actrices lekker veilig in een studio gevuld met groene schermen zitten. Als de dames eenmaal de top van de mast hebben bereikt en McGregor met zijn camera af en toe even over het randje naar beneden tuurt, zal bij elke kijker met een beetje hoogtevrees het hart iets sneller gaan kloppen.
Als de twee vriendinnen eenmaal op 600 meter hoogte zitten valt de trap naar beneden en zitten ze vast op een platform, waar ze met moeite allebei net op kunnen zitten. Geen bereik op hun telefoon en de aasgieren zweven al rustig rondjes boven hun hoofd. En dus beginnen de verscheidene pogingen om hulp in te schakelen. Een veelgehoord kritiekpunt is dat de personages hier geregeld nogal domme keuzes maken, iets dat in een film als deze juist enorm sterk werkt. Je voelt je als kijker al oncomfortabel op het “veilige” platform, dus als personages plotseling eraan gaan hangen of net iets te ver rekken om een tas te pakken, werkt dat uiterst zenuwslopend. In een volle bioscoopzaal galmt de leus ‘doe dat godverdomme nou niet’ ongetwijfeld voortdurend rond.
Terwijl Mann qua spanning excelleert, is het script dat hij met Jonathan Frank schreef niet van een torenhoog niveau. Actrices Currey en Gardner spelen hun rollen voortreffelijk, maar de relatieperikelen die halverwege de film op 600 meter hoogte even uitgevochten moet worden zijn niet bijzonder sterk, evenals de wat flauwe dialogen. Het drama wordt soms zelfs lachwekkend, bijvoorbeeld als Currey met weemoed aan haar vader (Jeffrey Dean Morgan) denkt en we hem op een trouwfoto zien waarop hij nogal sullig tussen Becky en haar man Dan is gedrukt, alsof hij aan het photobomben is.
Gelukkig besteedt Mann over de gehele linie niet al te veel aandacht aan deze relatieproblematiek; telkens als de film iets te veel richting GTST dreigt te gaan, hangt McGregor de camera weer even over de railing en zit de kijker weer recht overeind in zijn stoel. Als film verdient FALL, mede door het niet al te sterke script, met een beetje welwillendheid 3,5 sterren. Maar als bioscoopervaring, waar ondergetekende anderhalf uur lang met zweterige handpalmen naar heeft gekeken, is dit zonder twijfel 4 sterren waard. Gaat dat zien. In de bioscoop!
Distributeur: Lionsgate. Release NL: 1 september, BE: 14 september 2022. Copyright: Jasper ten Hoor. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 3 september 2022.
