TGIF | Ahh, de Wereld van de Fan. Soms zo mooi en dankbaar, soms een put van schreeuwende verontwaardiging en blinde haat. Het lijkt af en toe een dunne scheidslijn. Tijd voor verhitte blikken op deze ijzige vrijdag.
Enkele weken geleden keek Theodoor met gemengde gevoelens naar de fancultuur, die soms toch onverwacht felle wereld (afhankelijk van hoeveel tijd je online besteedt). Je hebt enthousiaste fans die de halve wereld over reizen om te ervaren wat hun helden zagen, zoals deze LORD OF THE RINGS-fan. Overal zijn filmlocaties toeristische attracties geworden, van Luke Skywalkers eiland en het Thailandse Koh Phi Phi Leh, tot de Dark Hedges in Ierland. Daarnaast heb je fans die het niet helemaal eens zijn met een ontwikkeling in hun zo geliefde serie of film, en het heft in eigen hand nemen. Als zulke fans dan ook nog kunnen monteren, heb je een fan-made trailer die (volgens menig fan) beter is dan de officiële versie. No worries there.
Maar je hebt ook fans waar eigenlijk niemand op zit te wachten. We leven in ‘the age of entitlement’, schrijft Hans Klis in zijn artikel De macht van de woedende fans, en wee het gebeente van de regisseur die hun jeugd verpest door aan de haal te gaan met het object van hun fandom. Zij zijn immers (de enigen) die het begrijpen – dit is Hoogverraad! Of, zoals de Boze Fan die in zijn YouTube-video (zie Klis’ artikel) bloedserieus zijn gal spuwt over STAR WARS: EPISODE VIII – THE LAST JEDI het zegt: ‘If you’re like me, someone who’s been a fan of this series since I was a little kid, then this is the biggest slap in the fucking face to the original trilogy and its fans I have ever seen. The sheer level of blatant disrespect to the characters, the story, the world and the lore, feels like the Ultimate Act of Betrayal that I have ever seen put to film.’ Klinkt als een jofele kerel, niet?
Meer perspectief in de video’s van Movies with Mikey (deel I en deel II) over hoe wij als filmcritici, fans en reguliere bioscoopgangers naar de verschillende episodes keken vanaf het moment dat STAR WARS uitkwam. Fun fact: THE LAST JEDI is de allereerste STAR WARS-film die geen gebruik maakt van de befaamde Wilhelm Scream. Misschien dat Mr. Angry Fan hier ook nog een paar vloeken aan wijdt, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik zijn rant na een kwartier heb uitgezet, want ik werd er zowel moe, als een beetje sneu van en dat is niet de beste combinatie om het weekend mee in te gaan.
Over naar een andere galaxy: Marvel-fans zijn geschokt dat GUARDIANS OF THE GALAXY’s grote Groot dood is. En nu denk je: maar hij werd toch Baby Groot nadat hij de rest had gered; wie stond er anders dansend in dat potje? Nou, daar zijn discussies over, maar James Gunn liet stellig weten dat dit een nieuwe Groot is. Hoe tragisch, dat een zoon enkel geboren wordt als zijn vader sterft!
Ook tragisch: ik heb BLACK PANTHER nog niet kunnen zien. Ik heb deze spoilertastic video over The Many Problems dan ook niet gekeken en kan niets vertellen over de kennelijk overduidelijke Trumpiaanse plot van de film. Wel kwam ik de vraag tegen wanneer Hollywood zich nu eindelijk eens realiseert dat het succes van films als GET OUT, WONDER WOMAN, GIRLS TRIP en BLACK PANTHER ergens vandáán komt. Het succes wordt al te vaak afgedaan als een uitzondering, terwijl dit niet het geval hoeft te zijn als meer filmmakers meer kansen krijgen om films te maken die minderheden aanspreken. Over GET OUT gesproken: Jordan Peele had een (spoilers) alternatief einde geschreven voor zijn film. Nou, ik ben blij dat Peele voor het minder grimmige einde heeft gekozen. Bij het werkelijke einde zie al helemaal voor je hoe het óók af had kunnen lopen. Dat je daar bijna vanuit gaat is al schokkend genoeg – en de opluchting daarom des te groter.
THE CLOVERFIELD PARADOX werd vorige maand zomaar online gezet door Netflix. Hoort het volgende deel in de Cloverfield-wereld niet op het grote scherm? Binnenkort ook op Netflix te zien: Alex Garland’s ANNIHILATION, de verfilming van het eerste (zeer sterke) deel in de Southern Reach-boekentrilogie van Jeff Vandermeer. Die film zie ik zéker liever in de bioscoop, het bronmateriaal vertelt immers over een woekerende wereld met bioluminescentie waarin je je visueel wilt onderdompelen. Waarom brengt Netflix films als deze alleen op het kleine scherm uit? Dit artikel is cynisch, maar zit mogelijk wel heel dicht bij de waarheid. Da-haag, kritisch-geïnteresseerde bioscoopbezoeker; hallooo, gaap-zappende Netflixconsument!
Voor de actievere popcultuurliefhebbers nog een aantal aangepaste schilderijen en voor de duikers onder ons: lees dit voordat je in Crystal Lake in Minnesota duikt, want je kunt beter voorbereid zijn dan in de diepte een paniekaanval krijgen. Of op de zuidpool. Ik vind dat die wetenschappers in Antarctica wel een beetje de kat op het spek binden hoor (of nou ja, ‘kat’: whatever it is, it’s weird and pissed off).
Tot slot: Het Imagine Filmfestival heeft zojuist elf nieuwe titels aan het programma toegevoegd en aangekondigd dat ze FRANKENSTEIN (James Whales, 1931) vertonen met een gloednieuwe score, die live zal worden uitgevoerd. Klinkt goed! Hoewel, het wachten is op de eerste Boze Fan die klaagt dat de jeugd van zijn opa nu toch écht verpest is…
Prettig (ijskoud) weekend, allemaal!
