Tucker en Dale zijn twee hillbillies van het slag waarmee films als DELIVERANCE en THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE doorgaans zijn bevolkt. Althans, zo lijkt het – en dat denken ook de college kids in de bloederige comedy of errors TUCKER & DALE VS EVIL.
De kids zijn voor een weekendje feestvieren op het Amerikaanse achterland gearriveerd en hebben bij het plaatselijke tankstation een toevallige ontmoeting met de heren. ‘Yer girls goin’ campin’?’ vraagt de uit de klauwen gewassen baardaap Dale aan de blondine in de hot pants. Haar reactie? Pure paniek. Misschien komt het door zijn ruwe uiterlijk. Misschien is het omdat Dale’s verlegen lachje nogal creepy klinkt. Misschien ligt het aan die enorme zeis in zijn handen.
Hoe dan ook, Tucker (Alan Tudyk) en Dale (Tyler Labine), zo blijkt al snel, zijn juist heel introverte en vredelievende kerels die het liefst maar een beetje aankeutelen in hun vakantiehuisje in het bos en lekker gaan vissen met een sixpack onder handbereik. Maar eerste indrukken zijn vaak bepalend, en het feit dat ze in een blokhut à la EVIL DEAD wonen zal ook niet helpen.
Wanneer de jongelui ’s nachts aan het skinnydippen zijn en één van hen, de leuke blondine Allison (Katrina Bowden), ineens oog in oog staat met Tucker en Dale, schrikt ze zich zo’n hoedje dat ze ongelukkig ten val komt en dreigt te verdrinken. Natuurlijk schieten Tucker en Dale te hulp. Ze nemen de gewonde Allison mee naar hun blokhut, waar ze haar verplegen. Eenmaal bij bewustzijn ontdekt zij de ware aard van het tweetal en al snel zitten ze gezellig een potje te scrabbelen en te bomen over de dingen des levens. Tussen Allison en Dale lijkt zowaar iets van een prille romance te ontluiken; per slot van rekening is hij een veel gevoeliger vent dan de opgefokte mannen uit haar vriendenclub. Die zijn er intussen volledig van overtuigd dat Allison ontvoerd is door twee redneck psycho’s en beramen een plan om haar te bevrijden. Desnoods met grof geweld. En daarmee komt deze comedy of errors pas echt op gang.
Wat volgt is een onwaarschijnlijke reeks blunders en misverstanden, die resulteert in de ene na de andere gruwelijke dood van de tieners. En dan is er nog een plotwending, die hier niet verklapt wordt, maar er mede toe bijdraagt dat TUCKER & DALE VS EVIL direct mag worden bijgezet in het pantheon van de betere horrorkomedies. In de traditie van AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON en SHAUN OF THE DEAD: niet alleen om te lachen, maar ook als horrorfilm dik in orde.
Er vloeit heel wat bloed en alle freak accidents zijn stuk voor stuk inventief bedacht en fantastisch uitgevoerd. Het is echter vooral het slimme scenario waarmee TUCKER & DALE VS EVIL scoort. Over en weer worden de misverstanden gevoed doordat flarden van gesprekken worden opgevangen en verkeerd geïnterpreteerd. Ook de van-dik-hout-zaagt-men-plankenscènes steken meesterlijk in elkaar. Zoals die waarin Tucker met zijn kettingzaag per ongeluk een in een holle boomstam verborgen wespennest doorzaagt, waarna hij als een dolgedraaide Leatherface uit de finale van THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE vanachter de blokhut tevoorschijn komt hollen en iedereen de stuipen op het lijf jaagt.
Geen wonder dat TUCKER & DALE VS EVIL zijn première beleefde op het prestigieuze Sundance Film Festival, dat doorgaans niet bekend staat om zijn horrorprogrammering. De film had gemakkelijk de SCARY MOVIE van het hillbilly- en slashergenre kunnen worden, maar ontstijgt het niveau van die zo langzamerhand volkomen uitgemolken franchise met verve, met humor en – geloof het of niet – met een happy end.
Di: Entertainment One (NL: 13 januari / BE: 2 maart)
Copyright Jan Doense. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 10 januari 2011.
