Terwijl Zack Snyders amusante herinterpretatie van DAWN OF THE DEAD wereldwijd goede zaken doet, maakt de komst van het door-en-door Britse SHAUN OF THE DEAD nog eens duidelijk hoe invloedrijk en inspirerend het gedachtegoed van George A. Romero is.
Het mag treurig en onterecht zijn dat Romero alleen met zijn dead-trilogie in brede kring lof oogstte, weinig horrorspecialisten kregen zoveel geslaagde navolging als Papa Zombie. Zo behoren de in Romero’s universum gesitueerde verhalenbundels Book of the Dead en de opvolger Still Dead tot de hoogtepunten van de literaire splatterpunk-stroming, vormen Lucio Fulci’s ZOMBI 2 en L’ALDILA ijkpunten in de Italiaanse horrorcinema, en kunnen we RETURN OF THE LIVING DEAD en SHAUN OF THE DEAD in het lijstje der geslaagde horrorfilmparodieën opnemen.
Dat deze Britse parodie in dat beknopte, door Mel Brooks’ YOUNG FRANKENSTEIN aangevoerde rijtje thuishoort, is te danken aan de werkwijze van co-scenaristen Edgar Wright en Simon Pegg die tevens de regie en hoofdrol voor hun rekening namen. Het Britse duo is niet alleen gezegend met een aanstekelijk gevoel voor humor, het beschikt over een gedegen kennis van Romero’s trilogie en respect voor diens gedachtegoed. In tegenstelling tot Zack Snyder en Danny Boyle hebben Wright en Pegg oog voor het enorme potentieel van Romero’s slome zombies. Waar de revisionistisch razende lijken uit Snyders remake en Boyle’s 28 DAYS LATER een eenduidige roedel anonieme monsters vormen, zijn de waggelende doden bij Romero mensen in verval, net zoals straalbezopen of katerende Britten dat zijn. Die constatering vormt de basis voor een reeks geslaagde zombiegrappen in SHAUN OF THE DEAD, en daar blijft het niet bij. Het winkelcentrum dat in het origineel een laatste bastion van Amerikaanse beschaving vormde, wordt in de Londense buitenwijk vervangen door de buurtpub, die in de Britse samenleving een vergelijkbare sociale rol vervult.
Dit soort vondsten maken de film natuurlijk bij uitstek geschikt voor Britten en anglofielen, maar ze onderstrepen ook dat de makers net als Romero meer in mensen en ideeën dan in monsters geïnteresseerd zijn. Dat blijkt ook uit de innemende personages en hun goed getroffen onderlinge verhoudingen, die er voor zorgen dat SHAUN OF THE DEAD het geinige uitgangspunt ruimschoots ontstijgt.
Copyright Bart van der Put. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #63, zomer 2004.
