Het vierde seizoen begint al in oktober. Bij ons is het derde seizoen van The Walking Dead zojuist verschenen op dvd en blu-ray. Nooit eerder verbleven we zo lang in een wereld die geïnfesteerd is door ‘bijters’. Wat doet dat met een mens?
De ruwe rekensom is snel gemaakt. Het eerste seizoen van The Walking Dead bestond uit zes delen, het tweede uit dertien en dit derde seizoen telt maar liefst zestien afleveringen. Bij elkaar opgeteld, met een gemiddelde episodeduur van 45 minuten, brengt ons dat 26 uur tussen de levende doden. Met een George A. Romero–zombiemarathon kom je nog niet eens tot de helft, en dan reken ik THE CRAZIES en de extra lange Duitse editie van DAWN OF THE DEAD nog mee. De vraag is: nog steeds interessant of overkill?
Die vraag roept meteen een vervolgvraag op: wat maakt zombies interessant? Het voor de hand liggende antwoord is, dat de vrees voor besmetting, ziekte en dood een primaire menselijke angst is die altijd zal blijven boeien. Fans van het genre genieten daarnaast van de special make-up effects. Toch moet ik er eerlijk gezegd niet aan denken dat NIGHT OF THE LIVING DEAD 26 uur zou duren. The Walking Dead, en ook dit derde seizoen, zit ik moeiteloos uit. Waarom? Thematische rijkdom.
Sinds het begin van de serie maakt het kleine groepje overlevenden een boeiende en geloofwaardige ontwikkeling door. Toen deputy Rick Grimes (Andrew Lincoln) in seizoen 1 in het ziekenhuis ontwaakte, was de virusuitbraak nog vers. Tijdens de zoektocht naar zijn vrouw Lori (Sarah Wayne Callies) en zoon Carl (Chandler Riggs), en in de afleveringen daarna, is de schok over de gebeurtenissen nog tastbaar. Het eerste wat de overlevenden proberen te doen, is een zekere orde herstellen. Het conflict tussen Rick en Shane (Jon Bernthal) in seizoen 1 is bijna dierlijk: wie is er de baas en krijgt het wijfje?
Dat krijgt zijn conclusie in het tweede seizoen, maar twee andere plotlijnen in dat seizoen – het verdwijnen van Carol’s dochter Sophia en de afgesloten schuur van boer Hershel Green (Scott Wilson) – gaan een stapje verder. Op de eerste schok, volgt het besef en de rouw. Het conflict tussen Rick en Herschell draait om de vraag of je de ‘bijters’ uit hun lijden moet verlossen of hopen op genezing. Beiden erkennen daarmee een snoeiharde waarheid: dit waren ooit onze vrienden, kennissen, familieleden.
Het is niet meer dan voor de hand liggend dat na de schok en het verdriet, in seizoen drie de voorzichtige wederopbouw volgt. Het seizoen begint met de aankomst van Rick en de zijnen bij een gevangenis. Fraaie paradox: het verblijf in een kille cel, achter wachttorens en prikkeldraad, is voor hen nu een grote luxe. Andrea (Laurie Holden) en Michonne (Danai Gurira) arriveren ondertussen in een andere nederzetting: Woodbury. De raadselachtige The Governor (David Morrissey) waakt er over de veiligheid van zo’n zeventig mensen – onder wie ook een oude bekende. Andrea is meer dan een beetje onder de indruk van The Governor. Michonne vertrouwt het zaakje niet.
Michonne heeft natuurlijk gelijk, maar de schrijvers van de serie geven The Governor heel lang het voordeel van de twijfel. Vragen buitengewone omstandigheden immers niet om buitengewone maatregelen? Beslist Rick eigenlijk niet op eenzelfde manier over leven en dood? Een eenzame overlevende die langs de weg om hulp roept, wordt door hem aan zijn lot over gelaten. Rick, bovendien, begint zo langzamerhand ook de grip op de realiteit te verliezen. Wat seizoen drie zo interessant maakt, is dat het de twee primitieve gemeenschappen tegenover elkaar zet. Niet langer de zombies zijn het grootste gevaar, maar de dreiging van een oorlog. De makers gaan zelfs zover één aflevering vrijwel geheel te wijden aan vredesbesprekingen.
Daarmee is natuurlijk niet gezegd dat het derde seizoen geen fijne zombiemomenten bevat. Michonne, al eerder voorzichtig geïntroduceerd, snelt met haar katana vele koppen. De duistere gangen in de gevangenis zorgen voor hartkloppigen en de schrijvers van de serie bedachten enkele gruwelijke innovaties: zombies in ME-uitrusting, zombies als strijdmiddel, een zombiekeizersnede, een zombietelegram… En zoals altijd mogen zelfs de meest geliefde personages er niet zeker van zijn dat zij het volgende seizoen halen.
De dvd-box bevat naast de zestien afleveringen, een vijfde schijf met extra’s. Niets heel bijzonders, maar wel aardig om de cast en de producenten over de personages en sets te horen vertellen. Opvallende afwezige: showrunner Glen Mazzara. Hij volgde Frank Darabont op, die de serie verliet uit onvrede over kostenbesparingen. Vooralsnog lijkt The Walking Dead daar niet echt onder te lijden te hebben gehad, maar we zullen zien wat Scott M. Gimple er in het vierde seizoen van zal maken. Materiaal is er genoeg: nu de eerste schermutselingen zijn beslecht, ben ik benieuwd naar het effect dat dit heeft op de overlevenden. Vooral die kleine Carl zal na dit gruwelijke derde seizoen nooit meer dezelfde zijn.
Extra’s: Featurettes, audiocommentaar, deleted scenes.
Di: eOne. Op dvd en blu-ray vanaf 25 september. Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 27 september 2013.
