Over PARANORMAL ACTIVITY 4 schreef deze recensent destijds dat hij het nou wel gehad had met de filmserie. Een jaar later blijken de zaken er toch even anders voor te staan: PARANORMAL ACTIVITY: THE MARKED ONES blaast nieuw leven in de franchise.
Nu moet daarbij wel vermeld worden dat het hier niet om het vijfde deel van de reeks gaat, maar om de tweede spin-off na PARANORMAL ACTIVITY: TOKYO NIGHT. Na de Japanse markt richten de producenten zich nu op de grote hoeveelheid in de VS woonachtige latino’s. Regie en scenario zijn in handen van Christopher Landon, de scenarist van deel 2 tot en met 4.
In THE MARKED ONES volgen we de Latijns-Amerikaanse tieners Jesse, Marisol en Hector.
Jesse heeft een gekke benedenbuurvrouw, Ana, over wie geruchten gaan dat ze een bruja is, een heks. Er klinken regelmatig griezelige geluiden. Wanneer Ana onder mysterieuze omstandigheden komt te overlijden, wordt het er alleen maar vreemder op: “Wat is dat voor herrie? Komt dat uit Ana’s appartement?”
Natuurlijk duurt het niet lang voordat de vrienden, mét camera, op onderzoek gaan om de geluiden te onderzoeken. Na een nachtelijk bezoekje aan het appartement blijkt Jesse niet alleen een vreemde bijtwond te hebben, maar ontwikkelt hij ook bovennatuurlijke krachten…
THE MARKED ONES bevat een paar slimme vondsten. Zo hebben de vrienden een ouderwets stuk speelgoed dat als een soort Magic 8-Ball vragen kan beantwoorden: “Is there something here? Are you bad?” Dat Landon zich focust op jonge mensen is ook een goede keuze. Weg zijn de suffe gezinnetjes met kinderen uit de vorige delen. De jongeren brengen nieuwe energie en zelfs de nodige humor. Zo gebruiken Jesse en Hector hun camera bijvoorbeeld om Jackass-achtige stunts op te nemen en experimenteert Jesse met zijn nieuwe krachten: PARANORMAL ACTIVITY meets SPIDER-MAN. De scènes doen denken aan het geslaagde CHRONICLE. Of neem de scène waarin Jesse met behulp van zijn nieuwe krachten een paar overvallers van zich af weet te slaan. Zo is bezetenheid toch best handig!
Voor de fans blijven ook veel dingen hetzelfde. De soms voorspelbare jump scares (wat zit er achter het douchegordijn?), de dingen die plotseling heel hard op de camera afkomen en de soms wat geforceerde plotwendingen: wie gaat er nou vrijen in het huis van een dode heks? Dat de personages steeds maar alles blijven filmen, wordt met elk deel minder plausibel. De producenten zouden er verstandig aan doen het fake found footage-jasje eens uit te doen; in [REC] 3: GÉNESIS bleek dat een gouden zet.
Tegen het einde van THE MARKED ONES keert Landon weer iets teveel terug op de gebaande paden, ook omdat er natuurlijk een link met de andere delen moet worden gelegd. Gelukkig heeft hij nog één leuke troef. Het beste wapen tegen heksen en demonen blijkt gewoon een ouderwetse shotgun: Let’s smoke these bitches!
DI: Universal (Release B: 1 januari, NL: 2 januari 2014) Copyright Lieuwe van Albada. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 1 januari 2014.
