Wie overtuigt de eerstvolgende veelbelovend debuterende Franse horrorregisseur ervan dat een uitnodiging uit Hollywood maar beter kan worden afgeslagen? Het zou Alexandre Aja kunnen zijn, die na het teleurstellende MIRRORS het goede voorbeeld zou kunnen geven door terug te keren naar zijn vaderland.
Ben Carson (Kiefer Sutherland) zit stuk. Na een schietpartij met dodelijke afloop heeft hij het politieuniform uitgetrokken, is aan de drank geraakt en van schaamte bij zijn zus ingetrokken om zijn vrouw en twee kinderen niet in verloederde toestand onder ogen te hoeven komen. Ben besluit een baantje als nachtwaker aan te nemen, midden in (een uit Roemeense locaties bij elkaar geknutseld) New York, bij een reusachtig uitgebrand pand waar ooit een sjieke modezaak was gevestigd. Wanneer hij voor het eerst zijn ronde maakt door het spookachtige gebouw waar de geblakerde paspoppen nog gewoon overeind staan, verbaast hij zich over de metershoge spiegels die gek genoeg geen krasje vertonen en, vreemder nog, niet altijd precies weerkaatsen wat zich ervoor afspeelt.
MIRRORS is de tweede Amerikaanse film van de Fransman Alexandre Aja na de remake van THE HILLS HAVE EYES. Ook MIRRORS is een remake, waarvan trouwens maar weinigen het Koreaanse voorbeeld INTO THE MIRROR (2003) zullen hebben gezien. Echt opschieten wil het maar niet met Aja’s Amerikaanse carrière, al verging het hem aanvankelijk minder beroerd dan zijn landgenoten die door Hollywood eveneens op een namaakdieet werden gezet: David Moreau en Xavier Palud met THE EYE; Eric Valette met ONE MISSED CALL. MIRRORS is helaas weer een behoorlijke stap terug. Ieder bovennatuurlijk fenomeen in een film hoort aan regels gebonden te zijn, anders is het al te makkelijk valsspelen. Wanneer een vampier de ene keer voor een crucifix terugdeinst en er de andere keer de schouders over ophaalt, omdat het de schrijver nu eenmaal beter uitkomt, wordt het tijd het scenario eens onder handen te nemen.
Met de spiegels van Aja kan het echter alle kanten op. In het begin van de film blijkt het voorwerp een gebeurtenis uit het verleden te kunnen tonen, een eigenschap waarvan verder geen gebruik meer wordt gemaakt. De spiegelbeelden die een eigen leven gaan leiden gedragen zich ook niet volgens één wet. Waarom sterft in het ene geval een personage, wanneer diens spiegelbeeld zich met een mes de hals opensnijdt, en houdt Carson er nog geen schroeiplekje aan over wanneer zijn eigen spiegelbeeld in een fakkel verandert? Ook gemakzuchtig is de manier waarop MIRRORS, waarschijnlijk in navolging van het Koreaanse origineel, na de mythe van de dodende spiegels te hebben opgebouwd, zijn mysterie tot een ontknoping voert. Terwijl zijn vrouw en kinderen thuis worden belaagd door moordlustige spiegelbeelden, gaat Carson op zoek naar de inmiddels bejaarde non die als jong meisje aan schizofrenie leed en voor alle ellende verantwoordelijk moet worden gehouden. De tocht langs diverse schilderachtige locaties waarbij hij steeds meer stukjes van de puzzel in handen krijgt, is weinig meer dan een doordruk van THE RING.
Om nog even op die schokeffecten terug te komen: een ervan is zo grotesk en smerig dat hij met stip binnenkomt op de Top 50 van maagomkerende horrormomenten. Iets met een onderkaak die drastisch uit zijn verband wordt gerukt. Maar vies is niet per definitie synoniem met eng, net zoals een goed gevulde zak poen nog geen garantie is voor een goede film. Aja is klaar voor de volgende stap in zijn carrière. Dat die hem maar ver weg van Hollywood moge brengen. Het eerste hoopgevende bericht is al gearriveerd: de opnamen van Aja’s PIRANHA 3-D zijn voorlopig opgeschort.
DI: Warner (BE: 10 september / NL: 18 september)
Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 18 september 2008.
