Zelfs voor mensen die Wes Cravens origineel uit 1977 nooit gezien hebben, moet Alexandre Aja’s remake van THE HILLS HAVE EYES bekend terrein zijn. Stedelingen die ver van de bewoonde wereld belaagd worden door zwakzinnige of gemuteerde moordenaars: we kennen het zo langzamerhand wel.
Dat hoeft op zichzelf geen reden te zijn voor filmmakers om het uitgangspunt te laten liggen, maar na zoveel van dit soort films, mag men wel iets meer zijn best doen om met de kijkersverwachtingen te spelen. Hoewel zijn remake gruwelijk en spannend genoeg is en er bovendien goed uitziet, blijft Aja op dat punt in gebreke. Zo genereerde de behoedzame opbouw in 1977 misschien nog spanning en onbehagen, anno 2006 zitten we als kijker toch gewoon te wachten op het bloedbad waarvan we weten dat het komen gaat. Dat is trouwens niet per se inherent aan de uitgekauwde premisse. De Australiër Greg McClean, die met zijn debuutfilm WOLF CREEK uit hetzelfde vaatje tapte, koos ook voor een lang uitgesponnen opbouw, maar deed dat dan weer zo radicaal, dat het maximaal effect sorteerde. Een uurlang kijk je bij hem naar drie doodnormale jongeren op doorreis door de outback. Wanneer de personages in WOLF CREEK eindelijk ten prooi vallen aan een sadist, zijn het mensen van vlees en bloed geworden en is hun lijdensweg ook die van de kijker. Zo ver laat Aja het nooit komen; bij hem blijven de protagonisten, net als in Cravens origineel, sjablonen: Big Bob (Levine) is een ouwe ijzervreter, schoonzoon Doug (Stanford) een linkse pacifist.
Dat nou juist die laatste gedwongen wordt de wapens op te pakken om zijn ontvoerde baby uit handen van de mutanten te redden, voegt nauwelijks iets toe in de vorm van karakterontwikkeling of subtext. Net zo min als de wetenschap dat de kannibalistische mutanten het resultaat zijn van nucleaire straling (‘You’ve made us what we’ve become’).
Die laatste vondst – het enige wezenlijke punt waarop Aja en scenarist Grégory Levasseur afwijken van het origineel – voert Doug naar een schijnbaar uitgestorven woestijnstadje waar de overheid tientallen jaren geleden kernproeven uitvoerde. Wat volgt is een loeispannende sequens, wanneer Doug door het stadje sluipt, op zoek naar zijn ontvoerde kleine. Hier mogen make-up-specialisten Greg Nicotero en Howard Berger lekker uitpakken. Dat kwijlende waterhoofd in de schommelstoel zal ik niet snel vergeten!
Di (NL): Fox (BE: 19 juli / NL: 24 augustus) Copyright Roel Haanen. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 22 juli 2006.
