Na het succes van TWILIGHT en THE HUNGER GAMES zijn de adaptaties van de zogenaamde young adult boeken niet te stoppen. BEAUTIFUL CREATURES, een bewerking van het eerste boek uit de Caster-serie over heksen in het Amerikaanse Zuiden, past ook in die trend. Erg veel belooft deze film helaas niet.
Hoofdpersoon Ethan (Alden Ehrenreich) is slimmer dan de meeste mensen uit zijn dorp en een tikje rebels. Dit weten we omdat hij Salinger en Vonnegut leest (dat hij een tiener is wordt bevestigd door een prominent getoond exemplaar van The Fountainhead). We weten dit ook omdat hij het ons vertelt in een voice-over met inconsistent accent. Hij kijkt neer op zijn mededorpsbewoners – “ze spelen steeds de burgeroorlog na, alsof ze elke keer hopen op een andere uitkomst” – en telt de dagen tot hij weg kan. Dan loopt op een dag het meisje van zijn dromen de klas binnen.
Lena (Alice Englert, de dochter van Jane Campion) is al exotisch omdat ze meer van de wereld heeft gezien, maar er gaan bovendien geruchten dat ze een heks is – net als haar oom (Jeremy Irons) bij wie ze is ingetrokken. Dat blijken ze inderdaad te zijn, al geven ze zelf de voorkeur aan het woord Caster. Ethan vindt het allemaal prachtig, maar er liggen problemen op de loer: op haar zestiende verjaardag zal Lena voor het ‘licht’ of het ‘duister’ worden geclaimd, en dan is er ook nog een vloek.
BEAUTIFUL CREATURES heeft een aantal dingen voor op TWILIGHT. De personages hebben meer persoonlijkheid, het is verfrissend om een jongen te zien in de rol van simpele sterveling en de setting zorgt zowel voor een lekkere Southern Gothic sfeer als voor een paar goede grappen. Helaas is de film vrij onsamenhangend: de regels van de vloek worden ondanks uitgebreide uitleg nooit écht duidelijk en de acteurs lijken zich in twee verschillende films te bevinden. Tussen Ethan en Lena is het één en al emotie, met het vertrouwen dat tieners soms hebben dat de vlinders in hun buik een teken zijn van ware liefde. Jeremy Irons, Emma Thompson en Emmy Rossum denken echter duidelijk dat ze zich in een campy comedy bevinden.
Ik mag het wel als oude rotten in het vak lekker losgaan, vooral als ze er ook nog eens een lekker vet zuidelijk accent bij doen. De confrontatiescène tussen Irons en Thompson is het absolute hoogtepunt van de film. Rossum, als het nichtje van Lena (door haar lipstick kan je al raden dat ze voor het kwaad is geclaimd) vindt het kennelijk ook wel lekker om de vamp te spelen.
Verder is er helaas niet zo veel dat voor deze film spreekt, vooral omdat het moeilijk is er iets om te geven. Ik zou me kunnen opwinden over de seksistische aspecten, maar ik kan niet meer opbrengen dan een zucht. BEAUTIFUL CREATURES is minder slecht dan TWILIGHT, maar juist daarom ook minder memorabel of interessant. Het is te hopen dat de komende young adult films meer te bieden hebben: ook jongvolwassenen verdienen beter.
Di: Independent. Copyright Hedwig van Driel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 28 februari 2013.
