Ashy Slashy is terug, voor de allerlaatste keer. In het derde seizoen van ASH VS EVIL DEAD wordt Bruce Campbells Ash Williams tot het uiterste getest om samen met Ghostbeaters Pablo en Kelly én zijn pas-ontdekte dochter Brandy het Kwaad te verslaan, de Necronomicon te vernietigen en de mensheid voor eens en altijd te redden – maar dan nu écht. Groovy.
Ash verkende in Sam Raimi’s THE EVIL DEAD (1981) en EVIL DEAD II (1987) alle hoeken van die beroemde cabin in the woods, bevocht demonische deadites (en zichzelf) en zaagde vervolgens zijn eigen hand eraf. In EVIL DEAD: ARMY OF DARKNESS (Sam Raimi, 1992) belandde Ash in het jaar 1300, waar hij met zijn boomstick en kettingzaag-hand huishield onder nóg meer deadites, totdat hij uiteindelijk de Necronomicon, het boek waar alle ellende mee begon, vernietigde. En toen was het verhaal van Ash voorbij. Dachten we. Totdat Raimi, Campbell en het Boek der Doden in 2015 opeens terugkeerden met de televisieserie ASH VS EVIL DEAD, samengesteld uit ideeën voor een vierde EVIL DEAD-film. De drie seizoenen zijn op Netflix te zien en de laatste aflevering is inmiddels uitgezonden; producent StarZ kondigde onlangs aan dat er geen vervolg komt.
ASH VS EVIL DEAD speelt zich 30 jaar na de gebeurtenissen in de EVIL DEAD-films af en Ash heeft bar weinig met zijn leven gedaan. Hij denkt nog steeds dat hij God’s gift to women is, hoewel de vrouwen daar anders over denken. Maar als het Kwaad terugkeert, wordt Ash gedwongen om weer te vechten. Achternagezeten door duistere madam Ruby (Lucy Lawless) moet Ash ‘El Jefe’ Williams samen met zijn flutbaan-collega’s Pedro (Ray Santiago) en Kelly (Dana DeLorenzo) het Kwaad verslaan. Maar niet zonder talloze sarcastische opmerkingen, slapstickgevechten en een spoor van bloed en ingewanden achter te laten.
Het derde seizoen opent in Cedar Grove, waar Ash opgroeide. De bewoners hebben zijn verhalen over de cabin in the woods nooit geloofd en jouwden ‘Ashy Slashy’ uit. Maar na zijn heldhaftige optreden in seizoen twee is Ash een held, die nu zijn eigen hardware store heeft geopend. Eind goed al goed. Maar nee: de Necronomicon bljkt nog te bestaan, net als Ruby, die het boek terug wil en een einde wil maken aan Ash, die door de plotseling opdoemende Knights of Sumeria (‘The huh of huh?’) wordt gezien als de Uitverkorene die het einde van de wereld zal voorkomen. O ja, en dan blijkt Ash ook nog een tienerdochter te hebben, overgehouden aan ruige achterbankseks in een ver verleden. Brandy (Arielle Carver-O’Neill) wil eerst niet geloven dat Ashy Slashy haar pa is (of dat hij tegen het Kwaad vecht), maar gaandeweg moet ze er toch in en aan geloven. Als ze uiteindelijk een deadite gruwelijk neermaait en bebloed met grote ogen naar haar vader opkijkt, zegt Ash ontroerd: ‘I’ve never been so proud.’
Dat is de toon. En die toon is één van de twee grote troeven van de serie. De personages zijn bijdehand en droogkomisch en behoeven na twee seizoenen geen spatje uitleg in hun motivatie of achtergrond – iets waar de serie sowieso niet aan doet. Het eerste seizoen was onverwacht en hilarisch, het tweede legde de lat nog een stukje hoger en het derde breit het verhaal fijn en compact af. Het verhaal dendert lekker voort, er zijn deadites galore, bloedfonteinen (onder andere het bloederigste promfeest sinds CARRIE) en heerlijke oneliners. Het hoeft allemaal niet zo duister en serieus; iedereen heeft de grootste lol en (ook) dat spat eraf. Wat overigens niet betekent dat er geen duistere dingen in zitten: er zijn oprecht creepy scènes (wederom zijn de kinderen het naarste), verontrustende monstervondsten en een sfeervolle ander-wereld die niet veel onderdoet voor STRANGER THINGS’ Upside-Down. ASH is een bingeable serie bij uitstek, met veel gesmijt met mensen, ongepaste opmerkingen en een fijne combinatie van 80’s rock en uiterst ranzige manieren om af te rekenen met deadites.
Maar de grootste troef blijft Bruce Campbell. Mocht hij enige reserves hebben gehad om weer in zijn oude rol te stappen, dan is daar niets van overgebleven. Hij heeft er vrede mee dat hij altijd Ash zal zijn. Campbell speelt de rol met verve en weet zelfs nog een dieper laagje aan het personage te geven als Ash zich realiseert dat hij toch echt degene is dit het verhaal moet afmaken. Natuurlijk weet hij dat hij eigenlijk een loser is, wat hij ook zegt. Maar voor zijn familie, bestaande uit Pablo, Kelly en nu ook zijn daadwerkelijke dochter, is hij bereid te doen wat nodig is. En we juichen hem toe: nadat we zo lang genoten hebben van antiheld Ash, zijn we blij dat hij nog een echte held blijkt te zijn ook. Wisten we best, immers. Hail to the king, baby!
Distributeur: Netflix. Copyright: Henriëtte Poelman. Overname uitsluitend na goedkeuring van rechthebbende. Gepubliceerd op 9 mei 2018.
