Een leuke film hoeft niet per se over een goed verhaal, goede acteurs, bijzondere regie of goede montage te beschikken. Zelfs wanneer een film op al deze punten mis is, kan een enkel uitzonderlijk ingrediënt, bijvoorbeeld meeslepende muziek, waanzinnige special effects, abnormaal slechte acteerprestaties of een externe omstandigheid (cultstatus, hype), het geheel toch nog de moeite van het bekijken meer dan waard maken.
Maar de direct-to-video produktie DEMON WIND presteert het om niet één noemenswaardige merite te hebben. De wegwerpplot vertelt hoe een groepje jongeren een tochtje naar een verlaten boerderij maakt, waar ooit de grootouders van een van hen spoorloos verdwenen. Onderweg wordt het demonenfutter natuurlijk vergeefs gewaarschuwd door een benzinepomphouder en eenmaal bij de ruine beland zitten ze in een val. Ze worden door zijn-het-nou-duivels-of-zombies belaagd, hun auto’s weigeren verdere dienst en wanneer ze te voet proberen weg te komen worden ze omhuld door de Demon Wind, een mist die ze telkens weer naar de ruine terugleidt.
Verder figureert die wind niet meer, wat ook de titel onzinnig maakt. De jongeren worden natuurlijk één-voor-één om zeep geholpen, ofwel door de uit het niets opduikende zombies, ofwel door zelf bezeten te worden en elkaar af te maken. Het doet er allemaal niet veel toe, want iedereen krijgt dezelfde roze bulten make-up toegediend. Humor zou soelaas kunnen brengen, maar elke poging daartoe strandt miserabel.
Is er dan werkelijk helemaal niets bijzonders op te merken over deze film? Nou ja, misschien voor mensen die van toetjes houden, want de complete vla-, yoghurt- en pap-lijn van de Melkunie trekt in anderhalf uur aan ons voorbij. Echt trek krijg je niet, want de linksdraaiende Biogarde wordt uitgebraakt als teken van demonische bezetenheid en in plaats van bloed spuit vanillevla uit neergeschoten zombies, een slappe truc om echte bloederigheid te ontlopen en daarmee problemen met de filmkeuring.
Op het eind van de film blijkt -wat een verrassing- de pomphouder de Duivel te zijn (te onderscheiden door de luxe sorbets die hij braakt en nog meer bulten op zijn kop) en vecht de held terug terwijl hij van inspanning langzaam een ALIEN NATION-achtig aardappelhoofd krijgt. Nee, ook de bulten werden beter gedaan in SCANNERS, de Brinta veel beter in STREET TRASH en de groentekop in PUMPKINHEAD. Al met al een onverteerbaar produkt dat thuishoort… in the gutbucket.
Copyright Gorehound. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #1, juni 1992.
