Deze film, het regiedebuut van top-special effectsman Stan Winston (TERMINATOR, ALIENS, PREDATOR), heeft met name in Amerika een cultstatus verworven die niet in de laatste plaats gebaseerd is op de eindeloze vertraging die de distributie en vertoning ervan ten deel viel.
Deze was echter niet het gevolg van problemen met de MPAA (Amerikaanse filmkeuring), noch van creatieve conflicten tijdens de produktie, maar uitsluitend van de financiële problemen waarin produktiemaatschappij DEG van Dino De Laurentiis verkeerde. Ten onrechte dus wordt PUMPKINHEAD soms in één adem genoemd met andere zware bevallingen als HENRY: PORTRAIT OF A SERIAL KILLER (wèl keuringsproblemen) of nu ALIEN 3 (wèl creatieve tamtam). Ook niet bevorderlijk voor een snelle release was het gesjoemel van MGM/UA dat de film overnam en de titel eerst in VENGEANCE, THE DEMON veranderde, om die vervolgens weer voor de oude in te ruilen. In 1989 werd PUMPKINHEAD in de VS uiteindelijk zonder voorafgaande theatervertoning op video uitgebracht. .Het sprookjesachtige verhaal vertelt over de ongelukkige weduwnaar Ed Harley (Henriksen), die een vreedzaam hillbilly-bestaan leidt, maar door het ongeluk getroffen wordt wanneer zijn kleine zoontje en enig kind wordt overreden door een paar baldadige motorrijders. Dit gebeurt in een prachtig gefilmde scène, die de vergelijkbare dood van de kleine Gage in PET SEMATARY (1989) naar de kroon steekt. Een rood waas trekt Harley voor de ogen en in zijn woede roept hij met de hulp van de heks Haggis (Schaufler) het legendarische monster op dat de film zijn titel geeft. Pumpkinhead vervult zijn missie, het stelselmatig uitmoorden van de motorrijders en hun vriendinnen, terwijl Harley al snel weer bij zinnen komt en spijt krijgt van zijn wraakactie, eens temeer omdat hij het moorden lijfelijk ondergaat en gaandeweg steeds meer op de demon begint te lijken. Heks noch monster gunnen hem echter een weg terug, zodat hem slechts één oplossing rest: het monster in zichzelf doden. De epiloog rondt het verhaal keurig af tot een bijna klassiek sprookje over wraak, schuld en boete. Het monster, hoewel in wezen niet meer dan een ‘man-in-a-suit’, is een mooie aardse variant op H.R. Gigers alien en de film biedt een prettig deprimerend verhaal zonder obligate komische intermezzi. .Desondanks heeft PUMPKINHEAD zijn cultstatus niet verdiend. Daarvoor wordt er teveel tijd in de film besteed aan het nogal doorsnee stalk-and-slash werk. Gaat dat zien, maar nogmaals, verwacht geen meesterwerk. Don’t believe the hype. ** Copyright Bart Oosterhoorn. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #1, p16.
