Elk jaar weer is het dubben en schrappen en zuchten. Want welke vijf genrefilms zijn een plekje in je top 5 waardig? En dan, in welke volgorde?
Dertig medewerkers stuurden een lijstje in, waaruit we de top 10 samenstelden die je in de papieren Schokkend Nieuws kunt vinden. Vanaf vandaag elke dag een paar van die individuele lijstjes en dan op oudjaarsdag, om het jaar in stijl af te sluiten, de volledige toplijst. Houd er rekening mee: de deadline voor deze lijstjes was 20 november, wat de omissie van sommige films kan verklaren.
Lieuwe van Albada bijt het spits af. Hij schrijft niet alleen recensies voor Schokkend Nieuws, hij is ook degene die jullie via facebook en twitter op de hoogte houdt van al het leuks en minder leuks dat op televisie te zien is.
1. DJANGO UNCHAINED (Quentin Tarantino, 2012). Tarantino flikt het weer. DJANGO UNCHAINED is een aaneenschakeling van onvergetelijke scènes, heerlijke dialogen, grof geweld, uitstekend acteerwerk en een perfecte soundtrack. Die 165 minuten vliegen zó om.
2. GRAVITY (Alfonso Cuarón, 2013). Dit technisch hoogstandje in de ruimte torent letterlijk en figuurlijk boven andere blockbusters uit. Visueel overweldigend, zenuwslopend spannend en razend knap gemaakt.
3. STOKER (Chan-wook Park, 2013). Ik heb ademloos zitten kijken naar deze prachtig geschoten, gemonteerde en gestileerde hommage aan SHADOW OF A DOUBT.
4. ONLY GOD FORGIVES (Nicolas Winding Refn, 2013). Een Freudiaanse wraakfilm? Een experimentele exercitie? Een stilistische staalkaart? Eén ding is duidelijk: Only God Forgives mijn Schokkend Nieuws-collega die hierin ‘weinig meer dan een gemiddelde Van Damme’ zag.
5. IRON MAN 3 (Shane Black, 2013). Schrijver/regisseur Shane Black zorgt met een perfecte balans tussen actie en humor en een verrassende en grappige twist voor de leukste IRON MAN-film tot nu toe.
Yfke van Berckelaer, onze correspondente in Hollywood, verhaalde dit jaar over vreemde Amerikaanse feesten, over Comic-Con, de gekostumeerde figuren bij het Chinese Theatre, creepy ‘American Girl’-poppen en nog veel meer.
1. Game of Thrones Seizoen 3 (David Benioff, D.B. Weiss). Nadat ik het boek had gelezen, was ik een week compleet van slag. Nu kon ik het er eindelijk met mensen over hebben en praatgroepjes beginnen. Holy shit, wat is deze serie toch goed!
2. THE HUNGER GAMES: CATCHING FIRE (Francis Lawrence, 2013). Ik heb de film dan nog wel niet gezien, maar ken de trailer al uit mijn hoofd. Midnight screening, here I come!
3. GRAVITY (Alfonso Cuarón, 2013). Mijns inziens de enige film die echt je in Imax 3D moet zien. Het is bijna geen film meer, maar een ervaring. Ongelooflijk knap gemaakt. Gelukkig duurt hij maar anderhalf uur, want ik denk dat langer mijn adem inhouden niet goed voor me was geweest.
4. PACIFIC RIM (Guillermo del Toro, 2013). WRAAAHHH! Ik ben 3 jaar oud. In mijn ene hand heb ik de robot van mijn oudste broer, in mijn andere hand een monster van mijn middelste broer. 30 jaar later. De robot en monster op het scherm zijn wat groter, maar ik word er nog net zo gelukkig van.
5. Teen Wolf Seizoen 3 (Jeff Davis). De serie is nooit goed geweest, maar dat maakte het ook juist leuk. In S3 hebben de makers hun camp-aspect omarmd en zijn ze helemaal los gegaan met de meest absurde plotlines. Een tweeling die samen één grote weerwolf wordt, een aflevering in een spookmotel en een blinde wolf die zo hard ‘I am the demon wolf!’ roept, dat zijn zonnebril barst. Briljant!
Basje Boer verzorgt onze mysterieuze filmpuzzel Slagschaduw, en schrijft af en toe een recensie: dit jaar was ze bijvoorbeeld erg enthousiast over A FIELD IN ENGLAND.
1. SIGHTSEERS (Ben Wheatley, 2012). Een vrijwel perfecte film waarin inktzwarte humor, bloederig geweld en geloofwaardige personages samenkomen tegen de achtergrond van duf Groot-Brittannië.
2. DJANGO UNCHAINED (Quentin Tarantino, 2012). Tarantino levert andermaal een instant-klassieker af, niet wars van controverse, maar met een levensvreugde die voelbaar is in ieder detail.
3. BORGMAN (Alex van Warmerdam, 2013). BORGMAN trok menig arthouse-senior naar een film die even weird als gewelddadig is. Alleen dat al is een prestatie.
4. STOKER (Chan-wook Park, 2013). Parks Hollywood-debuut is wat aan de oppervlakkige kant, maar het Aziatische gevoel voor creepiness, de ronduit weelderige vormgeving en de moddervette verwijzingen naar suspense-koning Hitchcock maken veel – om niet te zeggen: alles – goed.
5. THE WORLD’S END (Edgar Wright, 2013) Onovertroffen qua Britsheid, een gevaarlijk hoge grapdichtheid en een prettig onverwacht einde. En dan ook nog een warm kloppend hart.
Wim Castermans is programmeur van het Offscreen filmfestival in Brussel. Hij schreef voor ons dit jaar een groot stuk over de Japanse studio Nikkatsu die dit jaar 100 jaar bestond.
1. EEGA (S.S. Rajamouli, 2012). Een krankzinnige plot, karikaturale personages, waanzinnige actie en aanstekelijke deuntjes gekoppeld aan volslagen ongenuanceerde en ongeremde schmaltz – Indiase popcinema op z’n best.
2. SPRING BREAKERS (Harmony Korine, 2012). Een bloedmooi geschoten, hilarische satire op de jongerencultuur die je enkel kan verwijten dat hij zijn doel té exact wist te raken.
3. WOLF CHILDREN (Mamoru Hosoda, 2012). Met zijn tedere coming-of-age verhaaltje deed deze elegante animatiefilm me huilen als een schoolmeisje.
4. L’ETRANGE COULEUR DES LARMES DE TON CORPS (Hélène Cattet & Bruno Forzani, 2013). Adembenemend is een veelal onterecht gebruikt cliché, maar ik snakte naar lucht bij deze overdonderende aanval op de zintuigen.
5. BLUE RUIN (Jeremy Saulnier, 2013). Intelligente en ambigue wraakfilm – dat hij enkel dankzij crowdfunding tot stand kon komen, doet net zo dubbelzinnig aan, maar betekent alleszins een triomf van onafhankelijk filmmaken.
Om er stiekem een top tien van te maken: BERBERIAN SOUND STUDIO, BORGMAN, GRAVITY, SADOURNI’S BUTTERFLIES en SIGHTSEERS.
Hans Dewijngaert schreef dit jaar weer veel vooruitblikkende stukken (over o.a. THE DESOLATION OF SMAUG, CARRIE en MAN OF STEEL) en was bovendien verantwoordelijk voor onze High School special.
1. STOKER (Chan-wook Park, 2013). Ware schoonheid komt in vele gedaanten in deze visueel meesterlijke gothic.
2. GRAVITY (Alfonso Cuarón, 2013). Twee zwevende broodkruimels op de rok van het universum: Gravity brengt de ruimte van het volledige leven perfect tot uitdrukking.
3. BERBERIAN SOUND STUDIO (Peter Strickland, 2012). Leven imiteert kunst in een oorverdovend omineuze giallo-hommage.
4. THE BATTERY (Jeremy Gardner, 2012). Zuinig omgaan met zakgeld: The Battery is grappiger, enger en echter dan veel van zijn duurdere, grotere broers.
5. ONLY GOD FORGIVES (Nicolas Winding Refn , 2013). Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, maar Nicolas Winding Refn waagt een moedige poging in een film waar al eens over nagedacht mag worden.
Mister Horror Jan Doense is tevens bestuurslid van Schokkend Nieuws. Hij recenseerde voor ons dit jaar MUCHAS GRACIAS SEÑOR LOBO en het boek Mr Towers of Londen. Bovendien was hij deze zomer als producent druk bezig de teken van zich af te slaan op de set van DE POEL.
1. THE WORLD’S END (Edgar Wright, 2013)
2. THE BATTERY (Jeremy Gardner, 2012)
3. BORGMAN (Alex van Warmerdam, 2013)
4. THE TALL MAN (Pascal Laugier, 2012)
5. EVIL DEAD (Fede Alvarez, 2013)
Morgen meer lijstjes!
