Schokkend Nieuws Jaarlijst van 2017

JAARLIJSTEN | Tot ziens 2017, je was… turbulent. Maar we willen het jaar wel even goed afsluiten, met de traditionele Schokkend Nieuws-jaarlijst. Tabee 2017!

Dit is ‘m dan, de officiële Schokkend Nieuws-jaarlijst met de tien beste horror-, sciencefiction-, fantasy- en cultfilms van 2017. De overweldigende nummer 1 is GET OUT, die op 18 van de 27 lijsten terug te vinden was. Nummer 2 is THE HANDMAIDEN, met 9 vermeldingen. Op 3 staat RAW, met 7 vermeldingen. BRIMSTONE en HOUNDS OF LOVE hadden elk 5 vermeldingen en MOTHER! 4. De titels die daarop volgen zijn gesorteerd op de hoogte van de vermeldingen op de lijsten, omdat ze elk drie keer werden genoemd.

1. GET OUT (Jordan Peele, 2017)

Dit schreef Vincent Hoberg over Schokkend Nieuws’ nummer 1 film van 2017, die hij zag op het Imagine Film Festival: “Zo heeft Peele al binnen een paar scènes in de film (en na een ijzersterke opening) de schaakstukken in positie staan en schuift hij ze met het talent van een grootmeester richting het eindspel. Laag voor laag wordt de sluier afgepeld van een goed verborgen ontknoping die zelfs de grootste horrorkenner lang in het duister zal doen tasten. (…) Peele vergeet daarnaast zijn comedyafkomst niet en lepelt in de vorm van Rod (Lil Rel Howery) een flinke scheut hilariteit door de spanning, wat soms wat geforceerd overkomt. Het is eigenlijk het enige smetje op een bijzonder knap gemaakte film die constant perfect balanceert tussen twee vragen. Dreigt er gevaar? Of is het toch paranoia? Het antwoord wordt zeer bevredigend gegeven in de loeispannende slotminuten waarin de ware horror van GET OUT zich openbaart. En in volle glorie losgaat.”

Lees hier de volledige recensie van GET OUT.

2. THE HANDMAIDEN (Park Chan-wook, 2016)

Recensent Hedwig van Driel zag deze Zuid-Koreaanse erotische thriller. “THE HANDMAIDEN heeft alle kenmerken van een traditioneel kostuumdrama – prachtige decors en aankleding, een historische setting, een in het begin vrij gedragen tempo – maar dan komt de genre-aap uit de mouw (met verve). Het is te hopen dat het geschokte publiek blijft zitten – en dat mensen die op zoek zijn naar Schokkend Nieuws zich een keer durven te wagen aan een film waarin inkt net zo belangrijk is als bloed,” concludeert ze. 

Lees hier de volledige recensie van THE HANDMAIDEN.

3. RAW (Julia Ducournau, 2016)

De Franse kannibalenfilm RAW draaide in 2017 op het International Film Festival Rotterdam, waar Barend de Voogd ‘m zag: “Je leeft vanaf het begin mee met Justine. Dat je haar metamorfose zou kunnen opvatten als een razende afwijzing van genderstereotypen, of dat de film ook iets te zeggen heeft over schoonheidsidealen, ontgroeningen en dierenleed, is een interessante bonus. Het staat echter nooit in de weg van de pure horror die RAW ook biedt. Ducournau kent haar klassiekers – CARRIE, GINGER SNAPS – en levert, mede dankzij het mooie camerawerk van Ruben Impen, ook zelf een paar onvergetelijke momenten. De scène met de blauwe en gele verf, bijvoorbeeld, de vinger-scène of het verrassende einde. De film had misschien een minuut of tien korter gekund, maar ik zie daarin geen reden om iets van de score af te trekken.” 

Lees hier de volledige recensie van RAW.

4. BRIMSTONE (Martin Koolhoven, 2017)

Nog een recensie van Barend de Voogd, die de film maar liefst vijf skulls gaf: “Waarom vreest Liz de dominee zo? Koolhoven vertelt het epische verhaal in vier, niet chronologisch geplaatste hoofdstukken, waardoor ons de antwoorden pas laat bereiken. Het volstaat te zeggen dat haar angst niet ongegrond is,” observeert De Voogd. “Die niet-chronologische vertelstructuur is een uitstekende zet, want Pearce’ dominee krijgt daardoor iets van een niet te stoppen natuurkracht of, om in het taalgebruik van de film te blijven, een geprofeteerde straf. (…) Tweeëneenhalf uur duurt dit epos en toch voelt het alsof Koolhoven heel compact regisseert. Het geheim is dat hij juist zijn tijd neemt: BRIMSTONE heeft een weldadig rustig tempo en zorgt dat ieder moment emotionele impact heeft.” 

Lees hier de volledige recensie van BRIMSTONE.

5. HOUNDS OF LOVE (Ben Young, 2016)

De enige film in onze top 10 waar we helaas geen recensie van hebben.

6. MOTHER! (Darren Aronofsky, 2017)

“Misschien is het inderdaad maar beter om je over te geven aan het MOTHER!-complex,” schrijft recensent Theodoor Steen. “Of je haar nu haat of van haar houdt, om MOTHER! kun je niet heen. MOTHER! is een psychoanalytische therapiesessie: soms eng persoonlijk, soms teveel van het goede, maar altijd fascinerend. MOTHER! is voer voor psychologen en filmjournalisten. Er kunnen essays over volgeschreven worden – maar dan wel pas wanneer iedereen de film heeft kunnen zien, want dit is zo’n film waar de angst voor spoilers inderdaad terecht is. 

Aronofsky lijkt, in tegenstelling tot sommige eerdere films, ook niet te willen behagen. MOTHER! is venijnig, licht maniakaal ook. Het creatieve proces is niet eenduidig, is wat MOTHER! ons duidelijk maakt. Je kunt het niet reduceren tot “gewoon iets maken” of “goed” of “slecht”. Je moet het ondergaan, en dat zal niet voor iedereen een prettige ervaring zijn.” 

Lees hier de volledige recensie van MOTHER!.

7. LOGAN (James Mangold, 2017)

De recensie van LOGAN kwam van Julius Koestier. “Ook aan de emotionele impact van geweld besteedt LOGAN meer aandacht dan de gemiddelde superheldenfilm: ja, het is cool om een meisje van elf als een wild beest een groep baddies aan stukken te zien scheuren. Maar na afloop van zo’n scène focust Mangold op Laura’s bange blik. Hij neemt de tijd ons te confronteren met de traumatische consequenties van haar ‘gave’.” 

Lees hier de volledige recensie van LOGAN.

8. BLADE RUNNER 2049 (Denis Villeneuve, 2017)

Theodoor Steen bekeek het vervolg op de grote sciencefiction klassieker BLADE RUNNER. “BLADE RUNNER 2049 is een uitvergroting van het origineel: grootser, bombastischer, weidser. Groter is niet altijd beter, maar Villeneuve voegt zeker nieuwe elementen toe. Het kille is er een beetje vanaf in de BLADE RUNNER-wereld.”

Lees hier de volledige recensie van BLADE RUNNER 2049.

9. OKJA (Bong Joon Ho, 2017)

Ronald Simons ging naar Cannes en zag daar onder andere OKJA. “Bong Joon Ho jongleert in OKJA met verschillende genres zoals hij eerder succesvol deed in THE HOST en SNOWPIERCER, maar nu met een veel groter budget en met meer zelfvertrouwen. Het resultaat is de beste film uit zijn nog jonge carrière. Het is in de eerste plaats een pittige satire op vervuilende en groteske multinationals die een aanbod van troep creëren onder het mom slechts aan de vraag te voldoen, maar werkt evengoed als een ontroerende Ghibli-versie van E.T. van Steven Spielberg.”

Lees hier de volledige recensie van OKJA.

10. THE GREASY STRANGLER (Jim Hosking, 2016)

En als laatste nogmaals een recensie van Theodoor Steen, die THE GREASY STRANGLER op het Imagine Film Festival zag. “Het koketteren met slechte smaak behelst elk aspect van THE GREASY STRANGLER: van de neon-roze kabelcoltruien en mannenstrings, de ellenlang uitgesponnen maar bewust fantasieloze dialogen, de heerlijk onuitstaanbare 8-bit-autotune-polkasoundtrack, de vervormde penisprotheses en het veelvuldige gebruik van soppig vet. Dat is ook de paradox van de film: hij is bij vlagen bijna onkijkbaar in zijn ranzigheid en slechtheid maar dat is precies wat de makers beoogd hebben.”

Lees hier de volledige recensie van THE GREASY STRANGLER.

Staat jouw favoriet in onze top 10? Hoe zou jouw top 10 eruitzien? Laat het ons weten via Twitter of Facebook!