NEDERHORROR | Regisseur Remco Polman en producente Jantiene de Kroon zijn al vier jaar lang bezig met hun animatiefilm CAMOUFLAGE . De crowdfunding voor de film kan jouw steun goed gebruiken. ‘We willen begin 2020 klaar zijn. Dat wordt nog zweten!’
CAMOUFLAGE gaat over monsters en grauwe en regenachtige novemberdagen. Een groot contrast met het beeld dat ik krijg wanneer ik animatiestudio Mooves binnenstap. De studio, op een steenworp afstand van Station Muiderpoort in Amsterdam, is allesbehalve grijs: de muren zijn behangen met kleurrijke en excentrieke figuren uit vorige projecten en het kleine team animatoren lacht me stralend toe. Met een kop koffie in de hand, beginnen Remco Polman en Jantiene de Kroon enthousiast te vertellen.
Jantiene: ‘CAMOUFLAGE is een hypergestileerde dystopische thriller die zich afspeelt in een fictieve wereld vol monsters. We volgen kantoorklerk Amouf die zich staande probeert te houden terwijl het leven om hem heen steeds grimmiger wordt. Bepaalde groepen worden systematisch vervolgd. Amouf is geen dapper personage; uiteindelijk gaat het erom of hij zich zal durven te verzetten.’
Verzetten?
Jantiene: ‘Ja, het onderliggende thema van de film is hoe uitsluiting werkt. Hij laat zien hoe sommige mensen profiteren van de opkomende xenofobie. Dit kan op het gebied van vrouwen zijn of tegenover moslims.’
Remco: ‘De monsters zijn een soort metafoor. Animatie in het algemeen is vaak een metafoor. Je kan naar de boodschap kijken, maar dat hoeft niet. Je kan de film ook gewoon als amusement zien, zonder het symbolisme.’
Waarom dit maatschappelijke thema?
Jantiene: ‘Toen we met de eerste ideeën begonnen werd Wilders net groot in Nederland. Nu is dat Thierry Baudet, dus het blijft een heel actueel onderwerp. Ik denk dat horrorfilms in het algemeen veel doen met maatschappelijke thema’s.’
Wat maakt CAMOUFLAGE anders?
Remco: ‘Alle animatiefilms hebben wel symbolisme, maar ik ken niet veel animatiefilms met deze zware thematiek. Dan moet je het denk ik zoeken in de moderne Japanse animatie. Daarom denk en hoop ik dat we op het Hiroshima International Animation Festival mogen draaien.’
J: ‘Maar… het is ook gewoon te zien als een spannende thriller, met horrorelementen.’
R: ‘Of als een spannende horrorfilm, met thrillerelementen.’
R: ‘Ik denk dat de duistere sfeer van CAMOUFLAGE iets unieks heeft voor Europese animatie.’
J: ‘Echt handgetekende animatiefilms van een specifieke maker zijn vaak autobiografisch, omdat iemand een beetje gek moet zijn om een paar jaar aan zoiets te werken. Dit is echt iets voor de hele wereld.’
R: ‘We mikken er wel echt op dat het een publieksfilm wordt…’
J: ‘Een wereldfilm.’
Ik merk dat jullie elkaar in het gesprek steeds aanvullen. Ging de samenwerking ook zo?
R: ‘Wij hebben het script samen geschreven. Dat ging eigenlijk best wel goed.’
J: ‘Er zijn heel veel manieren waarop je samen kunt schrijven. Wij kunnen absoluut niet tegelijk aan een script werken, maar we zijn wel heel erg goed in het aan elkaar doorgeven.’
R: ‘Estafetteschrijven.’
En dan?
R: ’Na het script begin je aan het storyboard. In het storyboard zitten veel keuzes qua regie en cameravoering en daarvoor hebben we een heel team: iemand gaat schetsen en iemand gaat bijwerken. Dat is veel gecompliceerder dan het script schrijven. In animatie moet je al in een heel vroeg stadium belangrijke beslissingen over de regie nemen, voordat je alles gaat uitwerken. Je hebt geen set waarin alles gefilmd wordt, je kan niet ter plekke iets produceren, alles moet van tevoren doordacht worden. Je wilt ook niet stukken animatie later moeten wegsnijden, dit is inefficiënt.’
J: ‘De animatoren hier tekenen ongeveer 2,5 seconden film per dag. Dat noemen wij tie-downs. Daarna moet er nog iemand oppoetsen, inkleuren, schaduwen aanbrengen en stylen. Dit animatieproject is uniek, want het is nog ouderwets handwerk, 2D character-animation.’
R: ‘Volledig geanimeerd. 24 beelden per seconde, die allemaal getekend moeten worden.’
J: ‘Wat je vaak ziet is een goedkopere manier van animeren, met cut-out animatie of onderdelen-animatie, waardoor het meer knippen en plakken is.’
R: ‘Dat is minder werk en kost minder tijd.’
J: ‘Dit is dus wel ‘the real thing’ met geschilderde achtergronden. De animatoren die hier aan meewerken vinden dit ook veel leuker. Dit is waar je van droomt als animator: dat je alles met de hand mag tekenen.’
Veel werk dus?
J: ‘Ja, enorm en daarom duurt het ook zo lang. We zijn al sinds begin 2015 bezig, toen we een realiseringssubsidie van het Filmfonds hebben gekregen. Vier jaar, voor een film van twintig minuten.’
Hoever zijn jullie nu?
R: ‘Er moet nog enorm veel gedaan worden en dat is ook de reden voor onze crowdfundingscampagne. Er ligt een bedrag van het Filmfonds dat we nog tegoed hebben, maar dat is voor de post-productie. We hebben nog wat geld nodig voor de animatie zélf. We hebben alle hoofdpersonages al gemaakt. De achtergronden zijn ook klaar. Maar we hebben nog wel figuranten nodig, bijvoorbeeld van mensen die in de metro zitten. Er zijn twee scènes in een volgepakte metro.’
J: ‘Als mensen een bepaald bedrag doneren, dan maken we dus een character-design van ze.’
R: ‘Een cameo eigenlijk. Mensen kunnen zichzelf dan terugzien in de dystopische wereld van CAMOUFLAGE. En we maken ook een mooi schilderij van ze als hun personage. Andere donaties krijgen natuurlijk ook leuke beloningen.’
Remco loopt naar de tafel en pakt een vel papier. De kat die er rustig op lag te slapen, springt van schrik op en rent snel weg. Misschien ziet de kater al meer dan dat ik van deze afstand kan zien? Remco toont me een filmposter met een kleurenpalet dat doet denken aan de filmposter van THE CRATER LAKE MONSTER (1977).
R: ‘Dit is ook een mooie kans om alvast iets te laten zien van ons animatieproject, ook aan de mensen in onze sector. We hebben bijvoorbeeld ook een poster ontworpen die in de nieuwe Schokkend Nieuws komt. Ik heb echt mijn best gedaan om er een jaren zeventig B-Movie sfeertje aan te geven.’
En wat gaan jullie doen als de film af is?
J: ‘We hebben een festivaldistributeur en samen met EYE International maken we een festivalplan. Het liefst willen we een première op een groot festival zoals de Berlinale. We mikken erop dat de film begin 2020 klaar is, dus gelukkig kunnen we daar nog even over nadenken.’
Wanneer ik wil vertrekken, word ik door Jantiene tegengehouden: ‘Wacht, dit vind je vast leuk.’ Ze haalt drie ansichtkaarten tevoorschijn met personages. Ik ben heel benieuwd welke rol ze straks in CAMOUFLAGE gaan spelen. En leuk? Dat vind ik het zeker!
Wil jij dit leuke project steunen, doneer dan op deze pagina! Wie weet zie je jezelf dan terug in de metro van een dystopische trein! En vergeet natuurlijk niet de nieuwe Schokkend Nieuws te kopen met de poster van CAMOUFLAGE.
