NEDERHORROR | Het kan dus. Jim de Klerk, vierdejaars student van de Hogeschool Inholland in Rotterdam, maakte voor 300 euro de sfeervolle en zeer effectieve horrorfilm DYING LIGHT. Schokkend Nieuws belde hem op.
‘De bedoeling was dat iedereen een script schreef voor een film van ongeveer tien minuten,’ vertelt Jim, student aan de richting Media en Entertainment Managament. ‘Daaruit werden tien scripts gekozen en die mochten dan verfilmd worden. De school gaf elke projectgroep 300 euro sponsorgeld. Ik wilde heel graag een horrorfilm maken. Daan Geuken, een goede vriend van mij, had een script. Dat was leuk. Dat werd uitgekozen. Dat gingen we dus doen.’
DYING LIGHT ziet er behoorlijk goed uit en jaagt je soms ook echt de stuipen op het lijf. Hoe maak je een fatsoenlijk horrorkortje voor zo weinig geld?
‘Dank je wel. Eerst hebben we gekeken naar welke actrice we voor de hoofdrol nodig hadden. Helen Dalessi moest het wel onbetaald doen. Daan heeft een leuk netwerk en daarin zaten veel mensen die het ook voor een appel en een ei wilden doen. Ze hopen natuurlijk dat de film een beetje een succes wordt, zodat het voor hen aantrekkelijk is als promotie. De cameraman was ook een kennis. Die kon dan weer een Sony FS7 gebruiken van zijn werk, dus dat was ook voor niks. De lichttechniek: dat was de vader van iemand uit mijn klas. De lampen et cetera: konden we allemaal gebruiken voor niks. Uiteindelijk hebben we nog een paar dingen moeten huren bij Budget Cam en Open Studio. Een steadicam Ronin met een A7 stabilizer voor de topshots, en follow focus voor, nou ja, de focus. Dat was het enige, eigenlijk. En dan nog wat kleinigheidjes kopen als cadeautje voor het meewerken. Daar hebben we het mee gedaan.’
Toch een knappe prestatie.
‘We hebbende film naar ShortCuts gestuurd. Daar zaten we in competitie met een film, die had dus gewoon een budget van 15.000 euro. Dat is wel leuk, dan.’
Je noemde al de topshots. Jullie hadden een mooi, opvallend trappenhuis om te filmen.
‘De locatie was ook van een kennis. Bren Zonneveld zat in de projectgroep en zijn oom woont in een pastorie, naast de kerk van De Zilk. Daar huurt hij gewoon een kamertje, voor de rest staat dat leeg. Joh, is dat misschien wat? Wij wezen kijken. Een hele mooie trap, een slaapkamer die we goed konden gebruiken als de kamer van Anne en een leuk oud keukentje. Ontzettende mazzel, natuurlijk.’
Hoe lang hebben jullie daar gefilmd?
‘Vier dagen. Er zaten zes mensen in de projectgroep en daar kwamen dan nog wat mensen bij van buiten school: de cameraman, de lichtman, assistenten. In totaal dertien, veertien mensen.’
Helen Dalessi speelt Anne, een visueel gehandicapte vrouw die enge dingen ziet in het huis. Je speelt daarom veel met de focus. Kun je iets vertellen over je regievisie?
‘We wilden dat de kijker de film zélf zou invullen. Ik heb geprobeerd de kijker ook echt de hoofdpersoon te laten zijn. De camera filmt dus af en toe vanuit het oogpunt van Anne, maar we probeerden dat effect ook te bereiken door veel te werken met het geluid. De kijker moet ook zelf beslissen wat er nou in dat huis is. Is er wel iets of zit het allemaal in het hoofd van Anne? Met een korte film is het fijn zo te werken. Echt een verhaal opbouwen is vrij lastig in tien minuten.’
Je regie leunt ook sterk op suspense.
‘Ja, ik ben erg fan van James Wan van INSIDIOUS en THE CONJURING. Ik ben een onwijze horrorfan. Je kijkt naar iets en je ervaart iets, zonder dat je echt pijn lijdt – dat vind ik het mooie van horror. Meestal hoef je niet eens een heel goed verhaal te hebben: als de spanningsopbouw goed is dan zit je er vaak meteen al in. Wan kan dat heel goed. Hij werkt ook veel met lange steadicamshots. Dat hebben wij ook geprobeerd. Dit is mijn eerste film. Ik dacht: als we nou iets mogen maken, dan moeten we het gelijk goed aanpakken. Er zijn uiteindelijk tien films gemaakt door tien projectgroepen. Inholland organiseerde een officiële première en daar werden zes prijzen verdeeld. Wij wonnen er vier: beste film, beste cinematografie, beste geluid en beste montage. Dat is best netjes.’
