VOORPRET| Eraserhead draait weer in de bios! David Lynch’ debuut is 40 jaar oud en dat moet natuurlijk gevierd worden. Omdat de film een cultstatus kreeg door het New Yorkse Midnight Movie-circuit kijken wij bij Voorpret naar andere beruchte middernachtfilms.
El Topo (Alejandro Jodorowsky, 1970)
El Topo zette de cultus van speciale middernachtscreenings in New York op de kaart. In het Elgin Theater trok de film bij die screenings steeds volle zalen. Dat had waarschijnlijk ook met de hype te maken. John Lennon prees Jodorowskys film aan als een psychedelisch meesterwerk. Jodo speelt de hoofdrol in deze surrealistische western waarin hij een gunslinger speelt die zoekt naar zingeving in een gewelddadige en bizarre wereld.
Targets (Peter Bogdanovich, 1968)
Een andere hit van het New Yorkse nachtcircuit was Targets. Het opmerkelijke debuut van de veelzijdige Peter Bogdanovich. In veel opzichten nog een actuele film als je kijkt naar het verhaal. Een man besluit op een dag zijn familie te vermoorden. Vervolgens gaat hij er met een lading wapens op uit om mensen neer te schieten. Deels gebaseerd op de slachtpartij die schutter Charles Whitman aanrichtte in Austin, Texas. Bogdanovich vult dat gegeven aan met een verrassende bijrol van Boris Karloff, die een duidelijk op zijn eigen carrière gemodelleerde horrorgrootheid speelt.
Viva la Muerte (Fernando Arrabal, 1971)
Surrealisme doet het altijd goed na twaalven! Als je moet vechten tegen de slaap verkeer je al snel in een ontvankelijke halve-droomtoestand. Het groteske en gewelddadige Viva la Muerte lijkt soms ook op een koortsdroom die verandert in een gruwelijke nachtmerrie. Regisseur Fernando Arrabal is een tijdgenoot van Jodorowsky en werd daarnaast beïnvloed door de cinema van Luis Buñuel. Zoals de Spaanse titel al prijsgeeft, viert deze film dood en verderf. Tijdens de nasleep van een conflict dat aan de Spaanse Burgeroorlog doet denken, ziet een jongen hoe zijn vader door fascistische soldaten wordt meegenomen. Hij stelt zich vervolgens voor op wat voor gruwelijke wijzen vader aan zijn einde komt.
Night of the Living Dead (George A. Romero, 1968)
Ja, wat kan ik nou vertellen over deze obscure Midnight Movie-hit waar je waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebt en die ook helemaal geen invloed heeft gehad op het horrorgenre… They are coming to get you Barbara!
Pink Flamingos (John Waters, 1972)
John Waters’ “excercise in poor taste” was natuurlijk ideaal voer voor het nachtcircuit. Divine speelt ultieme aso Babs Johnson, die in een woonwagen woont met haar door eieren geobsedeerde moeder. Ondertussen voert Babs allerlei vunzigheid uit zoals het eten van een hondendrol. Natuurlijk kan moord en doodslag ook niet uitblijven in deze film, die bedoeld was als een totale Blitzkrieg op de goede smaak. De trailer – die geen een scène uit de film laat zien – geeft trouwens een goed beeld van het gevarieerde publiek tijdens de middernachtscreenings.
The Harder they Come (Perry Henzell, 1977)
Deze Jamaicaanse hit kreeg buiten het eiland een tweede leven door het Midnight Movie-circuit. Het succes zorgde ook voor het populair worden van reggeamuziek in de VS. Zanger Jimmy Cliff speelt een arme sjacheraar die in Kingston probeert rond te komen. Na het zien van de western Django besluit hij het heft in eigen handen te nemen en wordt hij een crimineel. Een herkenbaar thug life-verhaal voorzien van een invloedrijke soundtrack.
The Rocky Horror Picture Show (Jim Sharman, 1975)
Vanuit de cultus van Midnight Movie ontstond er na het succes van de The Rocky Horror Picture Show opeens een nieuwe vorm van filmfandom. Sharmans film was kritisch en commercieel geen hit, maar de middernachtscreenings bleken perfect te zijn voor deze campy musical. Het was tijdens deze voorstellingen dat mensen op kwamen dagen in kostuums en hardop commentaar leverden tijdens de film. Van de kleine scene in New York, breidde de cultus zich uit naar andere steden in de VS. Het begin van een groter fenomeen, dat je nog steeds terugziet bij speciale screenings van andere cultfilms zoals Troll 2 of The Room.
