Haar reputatie ging THE WOMAN al ver vooruit. Tijdens de première op het Sundance Film Festival 2011 ging een man zo door het lint over de vrouwonvriendelijkheid die hij net gezien meende te hebben, dat hij tierend afgevoerd moest worden door de beveiliging. Via een filmpje op YouTube ontstond een bescheiden social media-sensatie. Nog steeds zijn de meningen scherp verdeeld.
Vrouwenhaat of feminisme? Maakte regisseur Lucky McKee (MAY, THE WOODS) een luidkeelse aanklacht tegen een maatschappij waarin mannen de dienst uitmaken en vrouwen kort worden gehouden, of is het toch gewoon de zoveelste torture porn? Alleen die discussie maakt THE WOMAN al interessant. Horrorfilms die zoveel tegengestelde emoties losmaken moeten gezien worden. En eindelijk kan dat ook in Nederland, in april op Imagine en nu op dvd.
Chris Cleek is een ogenschijnlijk toegewijde familieman met een groot huis, een succesvolle advocatenpraktijk en een belangrijke rol in de dorpsgemeenschap. Tijdens het jagen stuit hij op een totaal verwilderde vrouw die in een grot in de bossen woont. Gebiologeerd kijkt hij toe terwijl zij zich wast in een riviertje en een vis aan haar mes spietst. Later keert hij terug om haar gevangen te nemen en mee naar huis te nemen. Maar niet voordat hij zijn gezin bij elkaar heeft geroepen om de schuur netjes op te ruimen en plaats te maken voor de nieuwe aanwinst in de familie. Control freak Cleek wil de vrouw breken en temmen. Er moet haar beschaving bijgebracht worden en dat, vindt Chris, is een perfect familieproject.
Op het eerste gezicht zou je kunnen denken dat dit de zoveelste is in een lange rij films met sadistische uitgangspunten. De aandachtige kijker zal echter al snel zien dat het laagje martelhorror net zo dun is als het laagje beschaving dat Chris Cleek bedekt. Teveel verklappen zou zonde zijn, maar McKee en horrorschrijver Jack Ketchum, met wie hij het verhaal voor de film en een boek schreef, hebben iets te zeggen over misogynie en huiselijk geweld en dat doen ze bepaald niet subtiel.
Sean Bridgers speelt de rol van psychopaat Cleek met verve, maar de ster van de film is ‘The Woman’ zelf, gespeeld door Polyanna McIntosh. Opgegroeid in de wildernis spreekt ze geen verstaanbare taal, maar zelfs zonder dialogen en het grootste gedeelte van de film aan een muur geketend, komt ze luid en duidelijk over. Ze is niet te breken, hoe hard Cleek ook probeert. Een eerste poging kost hem gelijk een paar vingers. Aan de andere kant van het spectrum staat Cleeks vrouw Belle, gespeeld door McKee-muze Angela Bettis (MAY). Zij is jaren geleden al gebroken. Letterlijk en figuurlijk murw gebeukt schikt ze zich in de bizarre plannen van haar man en naait zelfs een ‘beschaafde’ jurk voor de vrouw. Als ze uiteindelijk toch in opstand komt tegen de escalerende krankzinnigheid, is het al veel te laat.
THE WOMAN is een los vervolg op de verfilming van Jack Ketchums boek OFFSPRING (geregisseerd door Andrew van den Houten), waarin McIntosh voor het eerst gestalte gaf aan de kannibalistische wilde vrouw. McKee’s stijl leent zich goed voor dit soort rauwe low-budgethorror. Qua kleurgebruik en camerawerk lijkt het soms alsof je naar een horrorfilm uit de jaren zeventig zit te kijken. Ook de kinderen van de Cleek-familie zijn geen gelikte Hollywood-acteurtjes, wat het realisme ten goede komt. De jongste dochter Darlin’ (Shyla Molhusen) vormt al bekkentrekkend het onschuldige hart van de film. Tienerdochter Peggy (Lauren Ashley Carter) vindt het allemaal verschrikkelijk, maar worstelt met haar eigen problemen. Zoon Brian (Zach Rand) daarentegen is een psychopaatje in de dop. ‘Do we really get to keep her?’, vraagt hij en boort een gluurgaatje in de schuurdeur. Alles werkt toe naar een enorme climax, en dan gaan alle remmen los. Maar wie denkt dat hij kan voorspellen hoe het verhaal afloopt komt bedrogen uit.
Vrouwenhaat? Nee. Een feministisch manifest? Dat is ook wat overdreven. Een aanklacht tegen een maatschappij waarin het niet uitmaakt wat er binnenshuis gebeurt zolang het plaatje naar buiten maar klopt? Het zoveelste bewijs dat er geen groter monster bestaat dan de mens zelf? Absoluut, maar dan wel in de vorm van een gelaagde, geslaagde horrorfilm. Een film die zich oncomfortabel onder de huid nestelt. Na zijn studiofiasco met THE WOODS lijkt Lucky McKee nu definitief voor de independent-film gekozen te hebben, en dat belooft nog veel moois en spraakmakends voor de toekomst.
Di: Paradiso (release op dvd: 21 juni). Copyright Marjan Westbroek. Overname uitsluitend na toestemming van de rechthebbende. Oorspronkelijk gepubliceerd in SN #96, juni 2012.
