Wie niet opschrikt van ritselende gordijnen of klepperende deuren heeft de recente hausse aan spookhuisfilms gemist. Ook THE PACT doet een duit in het zakje, al heeft debuterend regisseur Nicholas McCarthy een mooie twist in petto. Deze PARANORMAL ACTIVITY-kloon biedt nét iets meer.
Aanvankelijk doet McCarthy niet de minste moeite om te verbergen dat hij de clichés van het spookhuisgenre netjes wil afvinken. In het huis waar Nichole (Agnes Bruckner) verblijft na de dood van haar moeder flikkeren de lichten, rammelen de deurknoppen en woesjt een onbekende kracht door de kamers. De camera glijdt en zweeft door de gangen van het huis tot – beng! – een schimmige figuur in het zwart in beeld verschijnt.
Het klinkt saaier dan het is, want McCarthy maakt het écht spannend. In één van de eerste scènes van de film zien we hoe Nichole op haar laptop aan het skypen is met haar dochtertje. Omdat de internetverbinding steeds dreigt uit te vallen, wandelt ze door het huis op zoek naar een sterker signaal, tot haar dochtertje via de webcam vol afgrijzen uitroept: “Mommie, who’s that behind you?” Nichole verdwijnt in een deuropening en uit de film.
Enter haar zusje Annie (Caity Lotz) die met de hulp van politie-inspecteur Creek (Casper Van Dien) de strijd met de vlijtige huisgeest aan wil gaan. Maar wat moet je met een stoppelbaardige treurwilg die niet meer kan of wil doen dan enkele foto’s nemen van het huis? Een helderziende inhuren dan maar. Ook zij weet het niet: “Je zal ervan verlost zijn zodra je begrijpt wat het is.” Tja, met zo’n wollige uitleg zouden wij ons geld terugvragen.
De meeste hulp krijgt Annie nog van de geest zelf, die haar tips doorspeelt via foto’s en locaties op Google Maps. Daar staat ze dan met een priemende vinger te wijzen naar een volgende clou. Ondertussen blijven in het huis onverklaarbare dingen gebeuren. Welke ongenode gast zit er ’s nachts bijvoorbeeld stiekem aan de pot met augurkjes?
Regisseur Nicholas McCarthy maakte van THE PACT in 2011 al een korte film die hij inzond voor het Sundance Film Festival. Dat hij daarna geld en middelen vond om er een langspeler van te maken is hem gegund. De man kan sfeervol en doeltreffend filmen. Hij manoeuvreert de camera behendig door de gangen en kamers van het huis. Hij drukt op de juiste momenten op de juiste knoppen. Verhaaltechnisch schuift het verhaal langzaam op van spookhuisthriller naar een ander genre, dat we hier uiteraard niet gaan verklappen, maar wel de kiemen heeft gelegd voor een op stapel staande sequel.
McCarthy weet dus wel hoe hij de nieuwsgierigheid van de kijker moet prikkelen, al slaat hij af en toe de bal ook goed mis. Wanneer hij zijn hoofdpersonage op de grond een Ouijabord laat tekenen om contact te zoeken met de geest, dan weet je dat THE PACT nog een kritische herschrijfbeurt verdiend had. Desalniettemin: het bekijken waard.
Distributie: A-Film. Release: 19 maart 2013. Copyright: Hans Dewijngaert. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 20 april 2013.
