‘Oh yes, there will be blood…’, beloofde de trailer van SAW II bij monde van seriemoordenaar Jigsaw. Die belofte wordt meer dan waar gemaakt in dit vervolg op de horrorhit uit 2004.
De moordenaar heeft weer een aantal sadistische puzzels en vallen ontwikkeld, die de misstanden in de Abu Ghraib-gevangenis doen verbleken tot de beproevingen uit Expeditie Robinson. Toch meent Jigsaw (Tobin Bell) het allemaal niet zo kwaad. Volgens zijn filosofie ga je het leven pas écht waarderen, wanneer de dood je in de ogen kijkt. IT’S A WONDERFUL LIFE dus, maar dan met scheermessen, honkbalknuppels, pistolen en injectienaalden.
Met sadistisch genoegen wordt het incasseringsvermogen van de kijker door de makers op de proef gesteld. De narigheid wordt effectief kracht bij gezet door Tobin Bell (24), die op de beste momenten over een Christopher Walken-achtig charisma blijkt te beschikken. Minder geslaagd is de keuze van zijn tegenspeler. Voormalig New Kid on the Block Donnie Wahlberg speelt op nogal onbehouwen, eendimensionale wijze Eric Mason, een aan lager wal geraakte detective die jacht maakt op Jigsaw. Bij zijn arrestatie blijkt de seriemoordenaar nog een belangrijke troef achter de hand te hebben: Masons zoon. Deze bevindt zich samen met een aantal andere slachtoffers in een huis dat langzaam volloopt met gifgas. Het tegengif zit in een kluis en de aanwezigen zullen moeten samenwerken om de beproeving te overleven. Er ontvouwt zich een CUBE-achtig schouwspel, waarbij het gezelschap uit het huis vol fatale boobytraps tracht te ontsnappen. Maar de eensgezindheid is ver te zoeken en al snel voeren paranoia en eindeloos gebekvecht de boventoon.
Omdat de setting het claustrofobische karakter ontbeert van het herentoilet uit de eerste SAW, levert dit vervolg behoorlijk wat in aan sfeer ten opzichte van zijn roemruchte voorganger. Helemaal verwonderlijk is dat niet. Het scenario van SAW II werd namelijk niet geschreven als een vervolg op SAW. Het origineel, getiteld The Desperate, kwam scenarist Bousman in eerste instantie op het verwijt te staan dat het teveel op dat van SAW leek. Pas toen die film een hit bleek, werd The Desperate met hulp van SAW-schrijver Leigh Whannell herschreven tot een sequel. Het gevolg is dat sommige verwijzingen naar het eerste deel nogal geforceerd aandoen. Zo blijkt het vervallen toilet uit deel één onderdeel te zijn van het huis waar de actie zich deze keer voltrekt. Ook de plotwending die de weg moet vrijmaken voor SAW III (gepland voor 2006) weet niet echt te overtuigen.
Desondanks slagen de makers erin om de meeste minpunten vakkundig te verdrinken in een niet-aflatende stroom van bloed, geweld en sadisme die niemand onverschillig zal laten. Onder de hoogtepunten bevinden zich een ex-junkie die in een bak met vuile naalden valt en een slachtoffer dat diep in zijn geheugen moet graven om de sleutel tot zijn vrijheid te vinden…letterlijk! Niet bepaald subtiel, maar bij vlagen uiterst bevredigend. Het onvermijdelijke SAW III zal het overigens moeten stellen zonder producent Gregg Hoffman die op 4 december j.l. een natuurlijke dood stierf. De producent die een korte film van acht minuten transformeerde tot een van de succesvolste horrorseries van de afgelopen jaren, is slechts 42 jaar geworden.
Copyright Eric van der Woude. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 20 december 2005.
