Met PULP FICTION kan Quentin Tarantino in Nederland niet meer stuk. Niet alleen schreef hij het scenario, of een deel daarvan, tijdens een verblijf in Amsterdam, een dialoog waarin de eigenaardigheden der Hollanders de revue passeren (patat met mayonaise!) behoort tot de hoogtepunten van de film. En ook een in het decor rondslingerend pakje Drum zal de ware chauvinisten onder ons niet onberoerd laten.
Daarnaast staat PULP FICTION weer bol van gewelds-erupties, geouwehoer over tv-series en andere typisch Amerikaanse verschijnselen. Net als bij RESERVOIR DOGS heeft Tarantino veel werk gemaakt van de struktuur, die ditmaal enigszins op Robert Altman’s SHORT CUTS geënt lijkt. Een paar verhaallijnen ontwikkelen zich los van elkaar, met af en toe een kortstondige overlapping. Voor extra suspense wordt gezorgd door de chronologie van een en ander flink door elkaar te husselen. Wanneer de gewoonlijk keurig in het pak zittende huurmoordenaars Vincent Vega (Travolta) en Jules (Jackson) plotseling in Hawaii-hemden en boxer-shorts een scène binnenwandelen schept dat een prettig soort verwarring die pas veel later zal worden opgelost. .Behalve inventief, speels en geestig is PULP FICTION natuurlijk ook weer behoorlijk bloederig. Thematisch is de film zelfs wat meer to the point dan RESERVOIR DOGS. Tarantino lijkt ons dit keer vooral van de volstrekte willekeur te willen overtuigen, waarmee het geweld zich aan de personages meedeelt: een revolver gaat per ongeluk af, een ervaren moordenaar wordt op de plee neergeknald, in de kelder van een onschuldig ogend pandjeshuis blijkt zich een goed geoutilleerd martelkamertje te bevinden. Omgekeerd lijkt God hoogstpersoonlijk in te grijpen, door in een scène de kogels uit hun baan te buigen. Pas aan het einde van de film wordt een bloedbad welbewust voorkomen. Een happy end? Niet als je weet dat een van de mannen die ongeschonden het toneel verlaat, een paar uur later zal worden doorzeefd met kogels uit zijn eigen machinepistool. Want dat had Tarantino al eerder laten zien. Meer nog dan het wat overschatte RESERVOIR DOGS combineert PULP FICTION filmische bravoure en liefde voor popcultuur met zinnige thematiek. Quentin Tarantino is hard op weg naar zijn eerste meesterwerk. Dat hij het deze keer nog net niet helemaal redt, is te wijten aan de wijdlopigheid van sommige dialogen, een mankement dat ook zijn debuut ontsierde. Maar Bruce Willis in dat martelkeldertje. .brrrr.
Copyright Steef de Koning. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #15, p3.
