Een nazizombiefilm onder toeziend oog van J.J. Abrams? Dat belooft wat, want de man heeft in het verleden al vaker bewezen sleetse formules weer tot leven te kunnen brengen. Aan zombiefilms en -series geen gebrek natuurlijk, maar solide oorlogsfilms en geslaagde crossover-projecten zijn tegenwoordig dun gezaaid in Hollywood. Het is aan OVERLORD die leegte te vullen.
In de nacht van vijf op zes juni 1944 wordt een groepje Amerikaanse parachutisten gedropt achter de Duitse linies in Normandië. Hun missie: een klein Frans dorpje infiltreren en daar een vijandelijke radiotoren onschadelijk maken, zodat de aankomende geallieerde (lucht)landingen een grotere kans van slagen hebben. Niet iedereen overleeft de landing, en eenmaal aangekomen in het dorp ontdekken de overgebleven soldaten dat de vijand nog veel meer in zijn schild voert. Het blijkt dat de lokale Sturmbannführer met behulp van een Enge Nazi-Dokter diep in de krochten van de plaatselijke kerk experimenteert met krijgsgevangenen en dorpelingen, met als doel duizendjarige strijders voor Hitlers Duizendjarige Rijk te creëren.
Als dit gegeven gelijk associaties oproept met Castle Wolfenstein en/of FRANKENSTEIN’S ARMY zit je er niet heel ver naast. Vooral de overeenkomsten met het laatstgenoemde passieproject van de Nederlandse filmmaker Richard Raaphorst zijn opvallend. Schokkend Nieuws wijdde er naar aanleiding van de trailer eerder dit jaar al een artikel aan. Maar eventueel plagiaat is wel het minste wat de makers van OVERLORD aan te rekenen valt. Beter goed gejat dan slecht bedacht, tenslotte. Genrefilms leunen nu eenmaal op clichés en vallen of staan bij de toepassing daarvan. De gebruikelijke vergevingsbereidheid die normaal gepaard gaat met goedkope hi-concept indiepulp mag hier echter de kast in. We hebben het in dit geval immers over een mid-budget mainstream productie van een stel Hollywoodveteranen (naast Abrams als producer ook Billy Ray en Mark L. Smith, schrijvers van gerenommeerde hits als CAPTAIN PHILLIPS en THE REVENANT). Een kritisch oog is dus gepast.
In de juiste handen had OVERLORD een gedurfde mix van KELLY’S HEROES en ILSA: SHE-WOLF OF THE SS kunnen zijn. Een instant cultfilm met venijnige dialogen, afgeronde personages en uitgedachte actiescènes die fijn contrasteren met oprecht nare bodyhorror en satirisch gedweep met de experimenteerdrift van de nazi’s. Maar wat gelijk na de bombastische openingsscène al opvalt is de volstrekt ongeïnspireerde uitwerking van het gegeven, met als gevolg dat werkelijk elke verrassing uitblijft. Zo doen de eendimensionale personages precies wat er van ze verwacht wordt. Centraal staat Private Boyce, het typische groentje-met-een-geweten dat tegenwicht moet bieden aan de ijzervretende korporaal Ford, die niets anders wil dan koste wat het kost het nazi-bolwerk bestormen. Daartussen staan een paar inwisselbare teamleden die weinig meer te doen hebben dan plichtmatig wat halfbakken soldatengekibbel leveren en houterige dialogen spuien die het belang van de missie benadrukken. De Duitse personages komen er ondertussen niet beter vanaf, slechts standaard nazi-eindschurk Wafner heeft meer dan twee volzinnen tekst.
Verder wordt er nauwelijks tijd ingeruimd voor enige mythologie omtrent de plannen van de nazi’s of historische context geleverd, waardoor enige dramatische impact uitblijft. Door de ambachtelijke regie van (relatieve) nieuwkomer Julius Avery (SON OF A GUN) voel je zelfs de schrikmomenten van mijlenver aankomen. Wat overblijft zijn enkele adequaat verbeelde bloedvloeimomenten en shoot-outs, maar of dat voldoende is om het beoogde publiek te bekoren is nog de vraag.
Het is jammer dat Abrams’ productiehuis Bad Robot OVERLORD niet wat meer prioriteit heeft gegeven. Aan het budget van 38 miljoen kan het niet liggen, dit is tenslotte de studio die met minder geld in CLOVERFIELD half New York overtuigend naar zijn grootje hielp. Niks van dat alles hier. De film voelt door de onbekende cast, de kleine schaal van de productie (het grote boze Duitse leger bestaat hier bijvoorbeeld nergens uit meer dan een soldaat of tien), de fletse cinematografie en het ongeïnspireerde scenario over de hele linie aan als een goedkope B-film. En dan dus niet eentje van het goede soort.
Distributeur: Paramount Pictures. Release NL: 8 november 2018. Copyright Daan Snouck Hurgronje. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 8 november 2018.
