Wanneer een dappere tv-journaliste haar reportage-werk over een seriemoordenaar bijna met de dood moet bekopen, stuurt haar psychiater haar naar ‘my place in the hills’. Maar ze raakt van de regen in de drup als blijkt dat ‘The Colony’ een dekmantel is voor een heuse weerwolven-commune.
Regisseur Joe Dante grijpt niet hoog. Zijn hoogste ambitie lijkt vervuld met filmmaken an sich. En al straalt zijn liefde voor het métier altijd van het doek, een belangrijke visie of commerciële dadendrang zijn hem vreemd. Dat THE HOWLING, zijn derde film, een kaskraker werd is dan ook niet zozeer te danken aan de regisseur of zijn missie, maar aan de (destijds) baanbrekende transformatie-scènes van de hand van monstermeester Rob Bottin. .Hoewel de laserdisc-uitgave uitgebreid is, is er flink wat op aan te merken. Het voornaamste (ver)koopargument Ð eindelijk THE HOWLING in breedbeeld Ð is nogal loos, omdat de film niet in een breedbeeldformaat werd opgenomen en slechts voor bioscoopgebruik werd gemaskerd (wat vertical cropping heet). Dante lacht ergens op de plaat: ‘There was a mike in this shot, but n˜t on this version’. De zwarte balken zijn dun (de beeldverhouding 1:1.85), het effect ervan minimaal. Storend is ook dat de gebruikte kopie verre van smetteloos is en dat blauwe en met name rode kleuren hinderlijk overstralen. Op een apart kanaal voorzien Dante, acteursechtpaar Wallace-Stone en Robert Picardo (de weerwolf Billy) de film van commentaar. Het is een gezellig onderonsje, in dit geval doorspekt met veel gegiechel van Dee Wallace (toen)-Stone (nu). Spraakwaterval Dante concentreert zich in zijn anekdotes terecht op zijn gevecht met het zeer lage budget ($ 1.1 miljoen). De muziek van Pino Donaggio is op een tweede gescheiden kanaal te beluisteren, maar dat kan alleen door handmatig van de ene music cue naar de volgende te zappen en bij een totaal van 64 cues verandert een plaatje luisteren dan welhaast in een contactsport. De film beslaat drie plaatkanten, waarvan de laatste twee CAV (‘actief’) zijn, zodat alle transformatie-scènes beeld voor beeld zijn te ontrafelen. Kant vier bevat het supplement: op een nogal afgeragde trailer volgen plusminus vijftien minuten deleted scenes, die Dante naar eigen zeggen twee dagen voor de laserdisc-release-datum thuis in een doos vond. Geen best materiaal, geeft hij toe en vast en zeker niet zo interessant als de verloren gegane transformaties van onder anderen John Carradine. Leuker, maar even triviaal is de outtakes-reel, een verzameling bloopers dus. Nog leuker is een kort interview met een na vijftien jaar nog steeds verbitterde stop-motion animator David Allen. Van al het werk dat hij voor de film verrichte bleef krap één seconde over. .Een stuk of tachtig foto’s en het complete script, met nogal kinderachtige illustraties van Dante zelf vervolmaken het geheel. Geen non plus ultra dus, maar zat iemand daarop te wachten bij het pretentieloos vermaak dat THE HOWLING is?.**1/2 Copyright Bart Oosterhoorn. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #20, p15.
