De oorspronkelijke CLASH OF THE TITANS leeft bij sommigen voort in de herinnering dankzij de aandoenlijk primitieve special effects van Ray Harryhausen. Weinig kans dat men over twintig jaar ook zo over de remake zal denken. Alhoewel – primitief is die zeker.
Veel is er te doen over het feit dat de remake van CLASH OF THE TITANS slechts een maand voor de release van 2D naar 3D werd omgebouwd, om zo te kunnen profiteren van de hype. Er zijn zelfs boze petities gestart over de abominabele kwaliteit van de 3D-conversie. Maar laten we daar nou vooral niet té verbolgen over doen: ook de oude CLASH OF THE TITANS (Desmond Davis, 1981) moest het vooral hebben van spectaculaire special effects, en het is alleszins begrijpelijk dat men de nieuwste gimmick heeft willen meepakken. Dat is nu eenmaal de aard van de industrie. Oppergod James Cameron kan ze vanaf de berg AVATAR allemaal naar de 2D-hel verwensen, er komen nog heel wat meer inferieure stereoscopische films aan. De doorbraak is geweest, nu komt de fall out.
Veel ernstiger is dat CLASH OF THE TITANS ook in iedere andere dimensie tekortschiet. Uitgezonderd het concept: de strijd van de kleine, menselijke Perseus tegen de willekeur van de goden. Een briljant uitgangspunt, dat dan ook al sinds pakweg de 8ste eeuw voor Christus bestaat. Toch zijn er drie scenaristen voor nodig geweest om een avontuur dat de mensheid eeuwenlang wist te boeien zo traag en voorspelbaar te maken. Perseus (Sam Worthington) wordt als vondeling op zee gevonden door zeeman Spyros (Pete Postlethwaite). Wie was zijn echte vader? Wat bekokstoven oppergod Zeus (Liam Neeson) en Hades (Ralph Fiennes), God van de Onderwereld? En wat o wat zou toch Perseus’ lotsbestemming zijn?
Alleen Perseus heeft de overvloedige aanwijzingen nog niet begrepen ‘I mend nets, not wield a sword.’ Túúlijk, fisherman, túúlijk. De wraakzuchtige Hades dreigt een enorm monster, de Kraken, op de stad Argos af te sturen. Hij stelt de ongelovige stadsbewoners voor een dilemma: offer het leven van de lieftallige prinses Andromeda (Alexa Davalos) of laat uw stad verpletteren! Dat is het moment voor Perseus om samen met een groep vrienden te beginnen aan een lange tocht vol gevaren.Raar dat de scenaristen halverwege vergeten zijn dat Andromeda de love-interest was en de vrouwelijke gids Io (Gemma Arterton) even de honneurs waarneemt, maar het einddoel is duidelijk. Versla de Kraken!
Weinig tot niets klopt er aan deze film. Voor Worthington maakt het niet uit of hij de hoofdrol speelt in TERMINATOR SALVATION, AVATAR of CLASH… Zijn reputatie berust zo langzamerhand op zijn vermogen een zo kleurloos mogelijk actieheld neer te zetten. Idem voor de dames in deze film. Maar waar dachten Liam Neeson en Ralph Fiennes dat ze mee bezig waren? Neesons Zeus is rondweg lachwekkend in zijn pak van aluminiumfolie. Fiennes is wel bizar met zijn roodomrande ogen en hoge piepstem, maar als God van de Onderwereld is hij toch vooral een meelijwekkende figuur. De dialogen die deze acteurs te verstouwen kregen stuiteren wild heen en weer tussen gezwollen orakeltaal en macho oneliners. ‘Don’t look the bitch in the eyes!’, roepen ze, en dan hebben ze het over Medusa, godbetert. De scène eindigt – ik zweer het u – zo mogelijk nog bespottelijker met een soort gesluierde zelfmoordterrorist avant la lettre.
Enfin, we kunnen nog wel even doorgaan over acteerprestaties, scenario, art-direction, muziek en een volkomen inzakkend tempo halverwege. Maar zijn de hoogtepunten dan tenminste in orde? Er zijn er vier: de aanval van reuzenschorpioenen, de ontmoeting met drie akelige heksen, de confrontatie met Medusa en de finale met de Kraken. Behalve dat soms nauwelijks te volgen is wat er gebeurt en dat de cgi er vanaf spat, maken die scènes vooral duidelijk dat de makers hun inspiratie niet alleen bij de oude Grieken hebben gezocht. We zeggen: STARSHIP TROOPERS, PAN’S LABYINTH en, voor die laatste twee scènes, het consolespel GOD OF WAR. Daar heeft u trouwens veel meer plezier mee.
Di: Warner (BE: 7 april, NL: 8 april)
Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 5 april 2010.
