Een welbekend bovennatuurlijk concept in een komische horrorfilm; FREAKY (2020) van Christopher Landon is geen vervolg op zijn HAPPY DEATH DAY-reeks, maar zijn bekende ingrediënten zijn aanwezig.
FREAKY opent met vier inwisselbare tieners in het huis van een man die relikwieën verzamelt, waar ze verhalen uitwisselen over een beruchte moordenaar die in de buurt rondloopt. Met deze simpele opzet introduceert Christopher Landon efficiënt alle benodigde middelen om zijn verhaal in gang te zetten. Want terwijl een van de tieners de magische dolk genaamd La Dola bekijkt, stormt de Blissfield Butcher (Vince Vaughn) het huis binnen om de tieners af te maken. Vaughn doet hier zijn beste Jason Voorhees-imitatie (de film zou aanvankelijk ‘Freaky Friday the 13th’ gaan heten) en neemt na de slachting de magische dolk mee naar huis.
Vervolgens wordt ons hoofdpersonage Millie Kessler (Kathryn Newton) geïntroduceerd. Zij wordt meteen getoond als kwetsbaar personage; tijdens een scène aan de keukentafel krijgt ze een pot niet open, die haar zus vervolgens in een handomdraai opent. Ook op school doet Landon zijn best om Millie neer te zetten als een buitenbeentje. Ze heeft twee beste vrienden, maar alle hippe mensen kijken op haar neer. Dat Kathryn Newton bloedmooi is maakt het een tikkeltje lastig haar te accepteren in die rol. Het is een gevalletje CARRIE (Kimberly Peirce, 2013) met Chloë Grace Moretz; hoe goed de actrice ook speelt, ze oogt te mooi en krachtig om overtuigend een grijs muisje te zijn.
Dat laatste is belangrijk voor FREAKY, om het grootst mogelijke contrast te creëren als het verhaal eenmaal in werking is gezet. Dit gebeurt als de Blissfield Butcher Millie neersteekt met de magische dolk en beide de volgende dag wakker worden in elkaars lichaam. Zowel Vaughn als Newton mogen zich vervolgens lekker uitleven en doen dat leuk. Het is enkel jammer dat we Vaughn al zo goed kennen als lolbroek, waardoor zijn spel niet heel verrassend is. Ergens was dit de ideale kans om juist een serieuze horroracteur te zien als bang tienermeisje. Millie verandert ondertussen vooral in een zelfverzekerde dame; de eerste keer dat ze op school loopt met stoere, strakke kleding en vuurrode lippenstift. Een schok voor haar medestudenten, maar je vraagt je wel af waarom een normaalgesproken onverzorgde moordenaar, die vooral naar school gaat om slachtoffers te maken, de moeite neemt om lippenstift op te doen. Na het denderende succes van HAPPY DEATH DAY (2016) en diens ietwat teleurstellende vervolg bewandelt Landon hier exact hetzelfde pad. Wat hij eerder deed met GROUNDHOG DAY (Harold Ramis, 1993) doet hij nu met Freaky Friday, een kinderboek van Mary Rodgers uit 1972, dat talloze keren is verfilmd. Landons stijl is wederom hip, kleurrijk en humoristisch met een duister randje. Een ander terugkerend element is het drama, waarin het hoofdpersonage wordt gekweld door de dood van een ouder. Hiervoor gooit Landon tussen de onderbroekenlol door af en toe het stuur ineens om voor een wat geforceerde emotionele scène. Maar net als in HAPPY DEATH DAY worden deze scènes gered door prima acteerwerk van de cast.
Het grootste verschil met HAPPY DEATH DAY zit ‘m in het geweld; FREAKY is in tegenstelling tot zijn voorganger geen PG-13, dus Landon gaat los met de gore. Kettingzagen, schroevendraaiers, wijnflessen: alles wat de moordenaar voorhanden krijgt worden ongegeneerd in het slachtvee gedouwd. Een groot deel van de humor in FREAKY komt dan ook van de lompheid waarmee de slachtoffers over de kling worden gejaagd. De rest van de humor komt veelal van de bijrolacteurs. Alan Ruck speelt een heerlijke klootzak en een romantisch onderonsje tussen Vince Vaughn en Uriah Shelton is een komisch hoogtepunt. Hoewel iedereen leuk speelt, staan de spotlights vooral op Vaughn. Daar doet hij ook veel voor: hij is zowel intimiderend als komisch en houdt zich prima staande in de emotionele scènes. En zijn Jason Voorhees is toch een heel stuk overtuigender dan zijn Norman Bates.
Distributie: Universal. Release: 19 november 2020. Copyright Jasper ten Hoor. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 19 november 2020.
