Het huidige decennium is over een paar maanden voorbij, maar de jaren tachtig lijken maar niet te eindigen.
Zo stoomt STRANGER THINGS lekker door, bracht BUMBLEBEE de TRANSFORMERS-reeks naar een onschuldigere tijd en is de titel WONDER WOMAN 1984 vrij helder over wat we volgend jaar van dat vervolg mogen verwachten. Het Canadese regisseurstrio dat eerder met TURBO KID een sciencefictionfilm naar jarentachtigrecept maakte, duikt ditmaal echt in het zo tot de verbeelding sprekende decennium met SUMMER OF 84. Mocht die titel niet voldoende duidelijk maken wanneer de film zich afspeelt, dan doen de eerste paar seconden dat wel. Begeleid door synthesizermuziek zien we de jeugdige hoofdpersoon op zijn BMX door een buitenwijk rijden, langs een Griswold-auto en een reclamebord dat de herverkiezing van Ronald Reagan moet bespoedigen.
De plot is echter afgekeken van de jarenvijftigklassieker REAR WINDOW (al heeft de film meer weg van na-aper DISTURBIA): de vijftienjarige Davey vermoedt dat de tegenover hem woonachtige politieagent een seriemoordenaar is. Zoals hij immers meerdere malen zegt: zelfs seriemoordenaars wonen naast iemand. Normaal gesproken zou je deze verdenking kunnen afdoen als het product van een iets te rijke tienergeest (ter illustratie: Daveys slaapkamermuur is behangen met artikelen over vergezochte samenzweringstheorieën), maar de politie blijkt na diverse verdwijningen wel degelijk actief op te zoek naar een seriemoordenaar. Dat maakt het soms best lastig te accepteren dat Davey door werkelijk niemand wordt geloofd. Zelfs zijn drie beste vrienden nemen zijn aantijgingen weinig serieus. Maar goed, ze hebben tijdens de zomervakantie van 1984 niet bijster veel te doen, dus gaan ze graag mee in zijn missie de buurman te ontmaskeren.
Wat volgt, is een lekker spannend avontuur waarin de vier jongens aan de slag gaan met zaklampen, verrekijkers en walkietalkies. Voorwerpen die ze kort daarvoor nog als speelgoed zouden hebben beschouwd, maar die ze nu op een (hopelijk) functionele wijze gebruiken. Een aardige hint naar hun naderende adolescentie. Het viertal staat dan ook midden in de puberteit, wat goed merkbaar is in met oversekste puberpraat gevulde dialogen. Het is echter ietwat jammer dat dit gezelschap sporadisch wordt aangevuld met een iets ouder buurmeisje waar de jongens eerder nog collectief van lagen te kwijlen. De jonge vertolkster probeert er het beste van te maken, maar het blijft een tamelijk ondankbare rol die op sommige momenten zelfs afdrijft richting ‘trophy girl’. Daarnaast is de jongenshegemonie doorbroken zien worden door een meisje na SUPER 8, STRANGER THINGS en IT een wel erg platgetreden pad geworden. SUMMER OF 84 doet helaas weinig nieuws met deze dynamiek.
De moeilijkheid met films die de vraag opwerpen of er daadwerkelijk iets aan de hand is of dat de hoofdpersoon zich onnodig druk maakt, is dat deze vraag stellen gelijkstaat aan hem beantwoorden. Immers, als er niets aan de hand zou zijn, was er geen film geweest. Of anders een met een stevige anticlimax. Maar de aanloop naar de beantwoording van de hoofdvraag zit gelukkig vol lekker dubbelzinnige scènes en fijne dwaalsporen. En waar de meeste van dit soort films snel voorbij zijn wanneer de geest eenmaal uit de fles is, krijgt SUMMER OF 84 daarna nog een alleraardigst staartje waarin de jeugdige onbevangenheid van daarvoor plaatsmaakt voor wat meer duisternis. Met dat lekker duistere eindstuk wordt het op de valreep toch nog een vrij memorabele zomer.
Distributeur: Netflix. Te zien vanaf 3 augustus 2019. Copyright Thierry Verhoeven. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 14 augustus 2019.
