TURKS FRUIT en BLUE MOVIE staan algemeen bekend als dé films die de grenzen in de Nederlandse cinema, vooral op het gebied van bloot, verlegden. Maar een paar jaar eerder had een andere film van vaderlandse bodem dat eigenlijk al gedaan. Terug op het grote doek: OBSESSIONS van Pim de la Parra.
Aanstaande donderdag 20 juni start in het EYE Filmmuseum in Amsterdam een retrospectief rondom het werk van Pim de la Parra met als openingsfilm OBSESSIONS, de eerste lange speelfilm van de regisseur uit 1969. Dat hij zijn debuut, een Engels gesproken thriller in de stijl van Hitchcock, meteen groots en ambitieus aanpakte, vindt de la Parra vijftig jaar later nog steeds logisch. ‘Natuurlijk moest het groots! Ik kom uit Suriname, ik ben megalomaan’, zei de regisseur tegen me in een interview dat ik eerder dit jaar met hem had.
OBSESSIONS vertelt het verhaal van de Amsterdamse geneeskundestudent Nils Janssen (Dieter Geissler, tevens producent van de film) die een gat in zijn muur ontdekt, nadat er een schilderij naar beneden is gevallen. Achter het gat spelen zich vreemde praktijken af: onder invloed van verdovende middelen worden vrouwen door criminelen als seksslavinnen gebruikt. Zijn vriendin Marina (Alexandra Stewart) waarschuwt Nils zich niet te bemoeien met de bezigheden van de buren, maar toch blijft hij zonder enige gêne kijken. Als hij op een dag ziet dat de mannen weg zijn, waagt hij zijn kans en breekt bij het appartement in om een van de gedrogeerde naakte vrouwen te redden. Een besluit dat gevaarlijke gevolgen zal hebben.
De ontknoping spoil ik natuurlijk niet, maar deze vertoont wel enige overeenkomsten met een scène uit Dario Argento’s OPERA (1987). Wellicht dat de giallomeester de film destijds zelf in de Italiaanse bioscopen zag en het idee heeft gebruikt, want ondanks dat OBSESSIONS heden ten dage geen grote bekendheid meer geniet, heeft de film het destijds goed gedaan in de bioscopen en werd aan meer dan honderd landen verkocht.
In tegenstelling tot the Master of Suspense, die nooit expliciet bloot toonde, schuwde de la Parra echter de naaktscènes niet. OBSESSIONS werd zo een soort mix van de films van Hitchcock en Jess Franco: aan de ene kant de spanning van een thriller, aan de andere kant naakte dames vastgeketend aan de leidingen van een badkuip. Dit alles gefilmd door Frans Bromet en Jan de Bont, studiegenoten van de regisseur op de Nederlandse Filmacademie.
Maar zijn ambitie onderstreepte de la Parra wel nog eens extra door Bernard Herrmann, de huiscomponist van Hitchcock, te vragen voor de soundtrack. Deze vroeg alleen zo’n astronomische gage dat dit plan niet haalbaar bleek, maar gelukkig was Herrmann dusdanig gecharmeerd van de regisseur en producent Wim Verstappen dat hij zijn bibliotheek beschikbaar stelde met niet gebruikte muziek uit films en series.
Herrmann, wiens ‘restjesmuziek’ overigens verrassend goed werkt in de film, is niet de enige wereldberoemde naam op de credits van OBSESSIONS. Martin Scorsese was toevallig in Amsterdam voor de opnames van zijn eigen debuut WHO’S THAT KNOCKING AT MY DOOR en De la Parra had hem leren kennen via een gezamenlijke Nederlandse vriend. De Amerikaan bleek meteen bereid om het scenario wat bij te schaven, toen De la Parra hem vertelde dat zijn Engels niet zo goed was.
OBSESSIONS speelt zich grotendeels binnenskamers af, maar de buitenscènes die we wel krijgen te zien, geven een prachtig tijdsbeeld van Amsterdam in de late jaren zestig. Vanwege het interessante tijdsgewricht in de (Nederlandse) filmgeschiedenis en alle hierboven genoemde factoren valt er voor lezers van Schokkend Nieuws dus zeker voldoende te genieten. OBSESSIONS – in Nederland uitgebracht als BEZETEN – HET GAT IN DE MUUR – is een onvervalste genrefilm en de komende twee weken nog drie keer te zien in EYE.
Nog te zien in EYE Amsterdam op 22, 23 en 26 juni 2019. Copyright Wim Kluytmans. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 17 juni 2019
