Door de opkomst van foundfootagefilms zien we de laatste jaren een stuk meer (amateur)documentairemakers als hoofdpersonen. Dat geldt ook voor BEYOND THE SKY, al blijkt hierin de stijl niet bepaald doorslaggevend voor deze narratieve keuze.
BEYOND THE SKY gaat weer eens over het lekker uitgekauwde onderwerp van ontvoering door buitenaardse wezens en trekt daarvoor naar het Mekka voor ufologen: Roswell, New Mexico. Hier zou naar verluidt een dikke zeventig jaar geleden een ruimteschip zijn neergestort, wat een aanhoudende toeristische golf heeft opgeleverd waar het stadje nog steeds de vruchten van plukt. Je zou verwachten dat mensen die daadwerkelijk menen in aanraking te zijn geweest met buitenaardsen daar niets van willen weten, maar blijkbaar wonen er nog talloze van dit soort getraumatiseerde gevallen. Sterker nog: er zijn zowaar praatgroepjes waarin ze elkaar vertellen over hun alienervaringen. De sceptische documentairemaker Chris hoopt deze mensen ervan te overtuigen dat hun ‘close encounters’ geheel tussen de oren zitten.
Dat Chris een documentaire maakt over zijn kruistocht, betekent echter niet dat we de gehele film door zijn camera te zien krijgen. BEYOND THE SKY, geregisseerd door nieuwkomer Fulvio Sestito, is namelijk een raar mengelmoesje van foundfootage en een traditionele filmstijl. Meestentijds wordt Chris op gebruikelijke wijze in beeld gebracht door een niet-diëgetische camera, maar zo nu en dan ook door zijn cameraman Brent. Echter, deze documentairebeelden ogen qua licht, focus en kleur nauwelijks anders dan de normale beelden, waardoor ze enkel herkenbaar zijn aan het perspectief (uit de hand gefilmd in plaats van op een statief) en het knullige rode cirkeltje in de rechterbovenhoek.
Toch is dat al genoeg om de verschillende soorten beelden onhandig met elkaar te laten botsen in de montage. Zo zien we in een scène de twee hoofdpersonages eerst vanuit hun perspectief ergens angstig voor wegrennen, waarna hun sprint vervolgens in een conventioneel wideshot onhandig verdergaat. Normaal gesproken zou je de editor een degelijke rommelige overgang van beelden kwalijk kunnen nemen, maar in dit geval had die waarschijnlijk niets anders beschikbaar. Ondergetekende is na al die jaren wel een beetje uitgekeken op de foundfootagestijl, hoewel moeilijk kan worden ontkend dat genoeg films hier effectief gebruik van hebben gemaakt. Als BEYOND THE SKY volledig foundfootage zou zijn, was het zonder twijfel een betere film geweest. In een geheel traditioneel vorm eveneens. Maar in zijn huidige staat verzwakken de twee stijlen elkaar.
Dit is tekenend voor de film, die steeds maar strandt op ‘net niet’. Zo komen Chris, Brent en de lokale Emily (die elke zeven jaar op haar verjaardag ontvoerd wordt) terecht bij een lokale indianenstam die een lange geschiedenis zou hebben met buitenaardse wezens. De film lijkt daarmee een lekker hallucinante afslag te nemen, maar dit blijkt slechts een verwarrend intermezzo dat nergens toe leidt. Hetzelfde geldt voor Chris’ traumatische jeugdervaring, die eerst tweemaal wordt uitgelegd, om uiteindelijk zonder enige verrassing te worden afgerond. Gelukkig heeft de film tegen het einde visueel wat prettigs te bieden, maar uiteindelijk is BEYOND THE SKY zoals de meeste getuigenissen van een ontvoering door buitenaardsen: warrig en voor de toehoorder een stuk minder boeiend dan voor de verteller.
Distributie: Just Entertainment. Op dvd vanaf 14 maart 2019. Copyright: Thierry Verhoeven. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 12 maart 2019.
