Laat het maar aan DC over om zwaar teleur te stellen met Superman en Batman, maar met haar lulligste personage een van haar beste films af te leveren.
Aquaman dankt zijn reputatie als meest nutteloze superheld vooral aan de tekenfilmserie SUPER FRIENDS uit de jaren 60. DC probeert de oceaanbewoner al tijden van dat imago af te helpen, en in zijn eerste film zou dat weleens kunnen lukken. We kregen vorig jaar al een voorproefje van Jason Momoa als Aquaman in , waar hij vooral de chagrijn mocht uithangen. In zijn solodebuut is hij een stuk vrolijker, net als de rest van de film.
Regisseur James Wan was een veilige keuze. Een regisseur met weinig originele ideeën maar veel vakmanschap, zoals hij bewees met SAW, INSIDIOUS, en FURIOUS 7, stuk voor stuk conventionele genrehits. Met AQUAMAN staat hij aan het roer van de tweede geslaagde film in het DC Universum, dat verder bestaat uit het deprimerende , het belachelijke , het stomvervelende , het rommelige JUSTICE LEAGUE en : de andere goeie. Meer nog dan laatsgenoemde film vindt AQUAMAN de juiste toon voor z’n verhaal. Wan omarmt de malligheid en maakt een cheesy epos, zelfbewust maar zonder knipoog.
Arthur, zoals Aquaman werkelijk heet, is de zoon van vuurtorenwachter Thomas Curry (Temuera Morrison) en Atlanna (Nicole Kidman), koningin van Atlantis. Hij weet van zijn waterige bloedlijn, maar verkiest het leven op het land. Af en toe de zee in voor een nautische heldendaad, daar laat hij het bij. Totdat zijn halfbroer Orm (Patrick Wilson) besluit dat er eens oorlog gevoerd moet worden tegen de landmensen én de andere onderzeevolkeren. Zal hij die winnen, dan wordt hij: Ocean Master. Pam-pam-paaam. En dat geluid, dat doet de soundtrack dus écht. De afgelopen dertig jaar zijn die dreigende tonen vrijwel uitsluitend in parodieën gebruikt, maar hier hebben we eindelijk weer een film die de pam-pam-paaam oprecht inzet. Nou ja, zo’n film dus. Wel jammer dat daar geen lekker groteske schurk bij zit: Patrick Wilson speelt Orm zo duf dat ik vrijwel meteen stopte met luisteren naar de gortdroge gesprekken waarmee hij zijn grote plan uit de doeken doet, afgeleid door de kleurrijke kostuums en digitale decors. Wanneer Orms eerste dialoog plots wordt beëindigd door een explosie is dat een verlossing. Het zal een terugkerend motief blijken: saaie exposé die bruut wordt verstoord als een of ander wezen door de muur komt gebroken.
Gevolgd door een vechtpartij, natuurlijk. AQUAMAN heeft met gemak de beste actiescènes in het DC-canon. Zoals zo veel actieregisseurs tegenwoordig maakt Wan er een sport van shots zo lang mogelijk te laten lopen, duidelijk geïnspireerd door de betere kung-fu-films. Dat hij daarbij heel veel digitale hulp heeft, maakt zijn knokscènes lang niet zulke indrukwekkende film- en stunttechnische hoogstandjes als zijn grote voorbeelden (ik noem een TOM YUM GOONG/THE PROTECTOR) – maar de vloeiende camerabewegingen en soepele choreografie zijn zeer genietbaar. Zelfs de grote veldslag aan het einde, doorgaans het slaapverwekkende dieptepunt van een superheldenfilm, pakt hier plezierig uit door de creatieve visuele stijl. De vormgeving van de onderwaterwereld is heerlijk artificieel en schaamteloos campy. Alsof de aangekondigde live-action-remake van Disneys THE LITTLE MERMAID geregisseerd zou worden door de gezusters Wachowski (goed idee, trouwens).
Minpunten zijn de verspilling van Nicole Kidman en de bijrol van Yahya Abdul-Mateen II als de schurk Black Manta, die hier zijn origineverhaal krijgt en in een toekomstige DC-film een grotere rol zal spelen. Hou je subplot bij je, toekomstige DC-film! Gelukkig houdt AQUAMAN zich verder niet zo bezig met franchise-building. DC geeft ons eindelijk eens een lekker pretentieloos avontuur, en overtreft daarmee met speels gemak de laatste film van grote concurrent Marvel. Wie had verwacht dat de AQUAMAN-film van DC beter zou zijn dan de laatste -film van de gebroeders Russo? Het is een raar jaar.
Distributie: Warner Bros. Pictures. Release NL: 13 december 2018, BE: 19 december 2018. Copyright: Julius Koetsier. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 13 december 2018.
