Anna and the Apocalypse(2017)

Het is een highconcept pitch: een kerstmusical die zich midden in de zombie-apocalypse afspeelt. Ondanks het hoge gimmick-gehalte, slaagt het Schotse ANNA AND THE APOCALYPSE door gewoon een kleurrijk en meeslepend verhaal te vertellen. En dat geheel in de kersttraditie, want ondanks die horde levende doden moet het kerstfeest uiteindelijk toch met de familie worden gevierd.

De Anna (Ella Hunt) uit de titel zit in het laatste jaar van de middelbare school en woont in een Schots gehucht. Zo’n uitzichtloos, klein plaatsje waar iedereen elkaar kent, dat je als tiener het liefst zo snel mogelijk ontvluchten wilt. Anna en haar vrienden zijn dan ook al druk bezig met de toekomst. Haar beste vriend John (Malcom Cumming) denkt erover om zich aan te melden bij een kunstacademie, filmmaker Chris (Christopher Leveaux) draait zelfgemaakte horrorfilmpjes in elkaar en Anna’s hartsvriendin Lisa (Marli Siu) droomt van een carrière in de muziek – ze is in ieder geval de hoofdattractie in de aanstaande schoolkerstmusical.

Anna heeft niet zulke dromen. Eigenlijk wil ze gewoon zo snel mogelijk uit Schotland weg. Geheel tegen de wensen van haar vader (Mark Benton) in, heeft ze dan ook besloten om volgend jaar de wereld over te trekken. Een ticket naar Australië is al geboekt. Kan het leven niet gewoon vol en meeslepend zijn?, beklaagt ze zich in een van de beste nummers (There is no Hollywood ending) uit de film. Waarom dag in dag uit die deprimerende taferelen in het klaslokaal? Om haar lot nog erger te maken is Anna’s vader ook nog eens de conciërge en wordt hij door het sinistere schoolhoofd Mr. Savage (Paul Kaye) geregeld publiekelijk opgeroepen tot vernederende taken als toiletschoonmaken.

Maar al die tienerproblemen vallen in het niet wanneer de levende doden komen opdagen. Bijna onopgemerkt druppelen ze film binnen. ‘Excuse me sir’, verontschuldigt Anna zich wanneer ze nietsvermoedend tegen een zwaar hijgend exemplaar op botst. En als ze na een vermoeiende avond schoonmaken in de bowlingbaan de volgende ochtend zingend met koptelefoon op door de straten struint, heeft ze niet eens door dat er die avond een hoop veranderd is. Lijken die zich over straat slepen, bloedsporen op de gevel, uitgebrande auto’s in de tuin… Anna droomt misschien weg bij haar muziek, maar de Apocalyps is in volle gang.

Liefhebbers zullen opmerken dat die laatste scène erg veel doet denken aan Edgar Wrights SHAUN OF THE DEAD, waarin Shaun en Ed op een even nietsvermoedende manier door zombie-Londen lopen. En toegegeven: er is meer uit ANNA AND THE APOCALYPSE dat doet denken aan Edgar Wrights komische horrorklassieker, zonder tot dezelfde hilarische hoogten te komen. Een rap gemonteerde vluchtscène, waarin Anna en een groep vrienden zich op het laatste moment met een vluchtauto uit een hachelijk situatie redden, houdt zelfs het midden tussen een rip-off en een hommage aan Wrights dynamieke filmstijl.

Toch weet ANNA je uiteindelijk mee te voeren in het avontuur. Regisseur John McPhail weet het zichtbaar kleine budget te compenseren door interessante details toe te voegen: zo loopt Christopher met een iPhone op de groep vooruit, zijn zoomfunctie kan hij namelijk gebruiken als verrekijker. En de geplande kerstmusical zorgt voor interessante props en decorstukken. Zongen twee als pinguïns verklede scholieren eerst nog een levenloos liedje, niet veel later verorberen ze een wegrottend lijk. Waar de opening van de film nog volop leunt op grappen en liedjes, laat McPhail de komische toon gaandeweg varen en stuurt aan op een emotionele climax. Gewapend met een megazuurstok vecht Anna zich een weg naar haar vader toe: ze gaat letterlijk over lijken om met de kerst bij haar familie te zijn, en af toe barst ze in zingen uit. Ergens voelt het als de ultieme kerstgedachte.

Distributie: Splendid Film. Release NL: 13 december 2018. Copyright: Guus Schulting. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 12 december 2018.