TGIF
19 mei 2017

Thank God It’s Friday, 19 mei

xalien covenant fill.jpg.pagespeed.ic.rPyCbS72KxTGIF | Filmzomers zijn saai en voorspelbaar. De komende maanden staan ons heel wat (waarschijnlijk) generieke blockbusters te wachten. Wie had een nieuwe PIRATES OF THE CARRIBEAN besteld? Niemand? Toch komt ie! Nou ja, al die films zijn in elk geval aanleiding voor een hoop vermakelijke linkjes in deze TGIF.

Het is zelden anders in de zomer: oude franchises krijgen weer volop reboots en vervolgen. Eerder deze week ging Ridley Scotts ALIEN: COVENANT in première, een film die me behoorlijk meeviel (mijn verwachtingen lagen na PROMETHEUS onder het vriespunt). Toch is het jammer dat de regisseur meent zijn eigen universum tot vervelens toe uit te moeten leggen met pseudofilosofisch gebabbel dat overkomt als de ideeën van een filmstudent die net BLADE RUNNER gezien heeft; niet de ideeën van de regisseur van BLADE RUNNER (een film die het trouwens ook al meer van stijl dan van inhoud moest hebben). Het zal je niet ontgaan zijn dat BLADE RUNNER óók een vervolg krijgt, en laten we hopen dat daarin níet allerlei ambiguïteiten uit het origineel verklaard worden

BLADE RUNNER: 2049 wordt geregisseerd door Denis Villeneuve (ENEMY, ARRIVAL), net als Scott een genre-auteur. Dat doet me denken aan de ALIEN-franchise vóór de terugkeer van Scott: het mooie aan die reeks (naast de plaatjes) was dat ieder deel door een nieuwe regisseur gemaakt werd, die z’n eigen stempel mocht drukken. Zo krijg je, als je alle ALIEN-films achter elkaar kijkt, ook een mooi beeld van de veranderende trends in blockbusters. Tegenwoordig is de belangrijkste trend trouwens dat ze er allemaal hetzelfde uitzien. Je zou bijna vergeten hoe kort geleden er nog grote risico’s werden genomen met blockbusters, zoals toen Peter Jackson THE LORD OF THE RINGS mocht maken; Amy Nicholson, Joanna Robinson en David Chen gaan daarover in discussie in de heerlijke podcast The Canon, na een lange pauze sinds een paar weken weer terug. 

De constatering dat je tegenwoordig eerder bij televisie moet zijn voor originele verhalen en artistieke risico’s in de mainstream, is al lang een irritant cliché, maar wordt nog steeds regelmatig bevestigd. Zo is er natuurlijk American Gods (hier word je bijgepraat), naar het boek van Neil Gaiman. In de serie zit een homoseksscène die volgens showrunner Bryan Fuller de eerste keer niet expliciet genoeg was en over moest (nog eens iets anders dan dat laffe ‘homomoment’ in BEAUTY AND THE BEAST). Maar goed, laten we niet doen alsof televisieseries niet teren op oud succes: gisteren zagen we bijvoorbeeld de eerste trailer van STAR TREK: DISCOVERY. De serie heeft mijn interesse door de aanwezigheid van Michelle Yeoh, die verantwoordelijk was voor de beste filmstunt van de jaren ’90 (haar persoonlijke website heeft trouwens ook nog steeds een layout uit dat decennium). Verder praat George R. R. Martin over GAME OF THRONES-spinoffs, er komt een serie gebaseerd op THE DARK CRYSTAL en we zitten ons natuurlijk steeds ondraaglijker te verheugen op TWIN PEAKS

Tja, bekende kost of niet, het zijn wel verhalen om naar uit te kijken. Dat kunnen we niet zeggen van het meeste grote vermaak dat deze zomer de bios vult: zit er echt iemand te wachten op het zoveelste deel PIRATES OF THE CARRIBEAN? De aanwezigheid van Paul McCartney in die film voelt als een wanhopige poging tot meta-metatekstualiteit; eerst baseerde Johnny Depp zijn piraat op Keith Richards, toen verscheen Richards als vader van Jack Sparrow, nu krijgen we McCartney als piraat – nee, dank je. Hoewel ik de persvoorstelling met een open blik zal bezoeken, vermoed ik dat het meest noemenswaardige aan de nieuwe PIRATES-film het belachelijke hack-schandaal zal zijn. Hackers dreigen de film vóór de première uit te brengen, als Disney niet een hoop bitcoins ophoest. Zoals Doug Sanders op Twitter opmerkte: ‘To be fair, Disney was also threatening to release it.’ Helemaal moedeloos word ik van de gedachte aan TRANSFORMERS: THE LAST KNIGHT, maar ook die franchise heeft z’n voordelen: in haar nieuwe serie video-essays legt Lindsay Ellis filmtheorie uit aan de hand van Michael Bays films. Hebben die robots toch nog bestaansrecht.  

De rivaliteit tussen film en televisie krijgt ook vorm in de ruzie tussen Netflix en Cannes. Daar werd gisteren voor het eerst een Netflixfilm vertoond in de competitie – en volgens Cannes ook voor het laatst, want ze hebben meteen hun regels aangepast. Het gaat om OKJA, de nieuwe Bong Joon Ho (THE HOST, SNOWPIERCER). Naar verluid riep het Cannes-publiek boe toen het Netflix-logo in beeld kwam. Tja. Jezelf pretentieus presenteren als hoeder van de cinema, terwijl je bekend staat om het boegeroep van je publiek en dat schaamteloze rodelopercircus; alleen al daarom kies ik hier de kant van Netflix. Maar ook omdat Netflix gewoon gelijk heeft. Film verandert voortdurend van gedaante, het heeft geen zin je daartegen te verzetten. Hun conservatieve houding ten spijt, Cannes heeft dit jaar wel een interessante selectie voor de genreliefhebber: naast OKJA heb ik vooral zin in HOW TO TALK TO GIRLS AT PARTIES, gebaseerd op een kort verhaal van Neil Gaiman. 

Ja, in de low budget-regionen, daar zien we tegenwoordig de interessantste genrefilms. Sommige dingen veranderen er nooit (George R. Romero werkt weer aan een zombiefilm), maar ook de grootste innovaties vinden vaak plaats voor minder dan vijf miljoen: Jordan Peeles horrorhit GET OUT is een mooi voorbeeld, en gelukkig blijft Peele actief in het genre. Laat ik afsluiten met iets waar ik gemengde gevoelens over heb: de aankomende Darren Aronofsky, MOTHER!, een psychologische thriller met Jennifer Lawrence. Aronofsky kan kwalitatief alle kanten op, maar is meestal interessant; Jennifer Lawrence is een geweldige actrice die na WINTER’S BONE geen echt goede films gekozen heeft. Ik ben fan, maar wacht nog steeds tot ze een keer verschijnt in een film die haar talent waardig is. Niet die troep van David O. Russell en niet de scifi-draak PASSENGERS (die overigens met een paar aanpassingen misschien draaglijk zou kunnen zijn). Wordt MOTHER! de eerste J-Law-film sinds haar doorbraak die weer een bioscoopbezoek waard is? Dat is misschien wel de spannendste filmvraag die deze zomer in mijn hoofd zit. En dat terwijl de film pas in oktober verschijnt. Zo saai is de zomer.  

Fan van horror, sci-fi en cult?

Neem een abonnement!

Ons magazine bevat nóg meer en staat vol interviews, recensies en achtergronden.
Voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat!
Liever digitaal ontvangen? Dat kan ook!