FLASHBACK | Eventmanager en (theater)schrijver Henriëtte Poelman (1982) liep als Imagine-stagiair in 2009 Schokkend Nieuws-hoofdredacteur Phil van Tongeren tegen het lijf. Sindsdien schrijft ze voor blad en website.
Haar bachelor-scriptie ging over de sociologische kant van fanculturen. Haar masterthesis wijdde ze aan groteske wezens in het fantastische filmgenre. Ze houdt van de onbegrepen underdogs: ‘Van wezens waar je iets meer je best voor moet doen om ze te leren begrijpen (Burton/Del Toro) en de ambiguïteit van bijvoorbeeld de faun uit PAN’S LABYRINTH. Dat er toch een scherp randje aan zit.’
Wat is je vroegste filmherinnering? En wat is je vroegste genrefilmherinnering?
‘Mijn moeder nam me vaak mee naar Disney-films. Mijn allereerste film was ASSEPOESTER. Ik herinner me het bioscoopbezoek zelf niet meer, ik was twee of drie jaar oud, maar het is een favoriete anekdote van mijn moeder. Wanneer Assepoester niet naar het bal mag, verzucht ze: ‘Ach, een bal. Wat moet je ook met een bal?” Waarop kleine Henriëtte keihard door de zaal riep: ‘Daar kun je mee schoppen!”’
‘De eerste film die ik me wel herinner is BAMBI. Ik was heel erg onder de indruk. De beelden op dat grote scherm, het knetteren van het vuur, de dieren die het bos uitrennen. De film die ik het meest gekeken heb is RONJA DE ROVERSDOCHTER. Het was de film die ik keek wanneer ik ziek was en onder een dekentje op de bank lag, twee keer per dag als het moest. Ik was lyrisch. Ik wilde Ronja zijn en daar wonen en vrijgelaten worden. Ik wilde gered worden – maar één keer en daarna kon ik het zelf. Het was een Zweedse film met ondertitels, we hadden hem opgenomen van tv. Jaren later kocht ik de dvd en tot mijn grote schrik was de ondertiteling anders. Het klopte niet! Ik had die film zo vaak gezien, de teksten stonden in mijn hersenen gegrift. Ik sprak zelfs een beetje Zweeds.’
Van welke film kon je niet slapen?
‘Niet slapen is veel gezegd, maar ik heb wel een tijdje wakker gelegen na het zien van BATMAN RETURNS. Selina Kyle wordt uit het raam geduwd, ze ligt op straat en dan komen de katten aan haar vingers kauwen. Eng, maar leuk eng. Ik wilde blijven kijken.’
‘Echte nachtmerries heb ik gehad van THE BLOB. In de tuinkamer, direct naast de woonkamer, stond een kleine televisie. Als ik scheef in de bank hing kon ik nog net mijn ouders in de woonkamer zien. Wanneer ze niet opletten keek ik stiekem dingen die ik eigenlijk niet mocht zien. Ik was tien en THE BLOB was op tv. Ik zag hoe iemand in de gootsteen wordt getrokken door een slijmerige hand die uit de gootsteen komt. Nachtmerries heb ik gehad! Ik heb de film nooit helemaal gezien. In de originele versie van IT borrelt ook iets op uit de gootsteen, maar die maakte minder indruk op me omdat ik die pas jaren later zag.’
Wie was je eerste film-crush?
‘Daar hoef ik niet eens over na te denken: Edward Furlong in TERMINATOR 2. Ik was 12 jaar oud. Ik zag hem en ik wilde met hem op de motor zitten. Hij was heel bijzonder, alles draaide om hem. Later speelde hij in AMERICAN X, dat was ook niet vervelend. En Renton in TRAINSPOTTING was ook een kandidaat, maar Ewan McGregor had wel heel erg de junkielook.’
Heb je ooit overgegeven door een film?
‘Nee, nooit. Ik heb wel moeten wegleggen wat ik aan het eten was tijdens ‘the diner scene’ in BRAINDEAD. Mensen zitten in staat van ontbinding aan de tafel en de pus uit de open wonden drupt in de custard die ze eten. Pudding en pus. Nee, dank u.’
Is er een film die je als kind helemaal te gek vond, maar als volwassene juist teleurstellend?
‘BEDKNOB AND BROOMSTICKS met Angela Lansbury. Als kind vond ik hem te gek. Reizen op een bed, het verhaal wordt een tekenfilm, gieren die een brancard dragen en aan het eind een leger van harnassen dat zelf marcheert… Het is minstens tien jaar geleden dat ik hem weer zag en o wat vond ik die kinderen irritant! De liedjes waren vervelend, d’r zat veel minder actie in dan ik me herinnerde en dat leger was maar heel kort in beeld.’
‘RONJA is nog steeds een heerlijke film. Misschien heb ik hem zo vaak gezien dat hij onderdeel is geworden van mijn film-DNA. Soms denk ik dat ik hem aan mijn nichtjes wil laten zien, maar stel dat ze hem niet leuk vinden? Wat moet ik dan?’
