BLUF-TV | Hopeloos, de discussie op feesten en partijen over al die fantastische televisieseries die je gevolgd móet hebben. Wie kan dat allemaal nog bijhouden? Bluf-TV is de redding op elk Nerdfest en, wie weet, aanleiding om toch eens een paar afleveringen te bekijken. Deze keer: “Wááááát!? Volg jij Black Mirror niet!?”
Te zien | Wie toegang heeft tot de Amerikaanse versie van Netflix kan de serie daar bekijken. Afgezien van een korte periode bij de VPRO is de serie helaas nog niet in Nederland te zien geweest. Het eerste seizoen van drie aflveringen is gelukkig wel op dvd uitgebracht.
Waar ging het ook alweer over? | Black Mirror is het duistere geesteskind van de Britse recensent en satiricus Charlie Brooker. Brooker en de controversiële komiek Chris Morris schreven in 2005 het even briljante als hilarische Nathan Barley, waarin de hipstercultuur (ja, toen al) belachelijk werd gemaakt. Black Mirror biedt een blik op onze band met technologie in de vorm van losse verhalen die zich afspelen in een niet-zo-verre toekomst. De humor is ingeruild voor angstaanjagende herkenbaarheid.
Wat maakt het zo verslavend? | Elk deel boeit en verrast op zijn eigen manier. De stijl wisselt per verhaal. Zo volg je in Fifteen Million Merits mensen die vast zitten in een door entertainment gedicteerde dystopie om uiteindelijk mee te kunnen doen aan een Idols-achtig spelprogramma. Veel realistischer is The Entire History of You. Een gezellig avondje bij vrienden escaleert in ruzie omdat een echtpaar door geavanceerde snufjes de mogelijkheid heeft alles terug te zien wat eerder gezegd is. Angstaanjagend is White Bear, waarin we een vluchtende vrouw volgen, terwijl omstanders passief alles filmen met hun smartphone. Keer op keer weet de serie je zo het verhaal in te zuigen.
Leukste personage | Omdat iedere aflevering nieuwe acteurs heeft, is die er niet echt. Elk deel kent personages waar je naar blijft kijken.
Meest irritante personage | Waldo de beer in de aflevering The Waldo Moment. Waldo is een computer-gegenereerde pop die bedoeld is om mensen af te zeiken op TV, maar door omstandigheden mee gaat doen aan de verkiezingen. De personificatie van de onderbuikgevoelens.
Zapservice | De afleveringen staan los van elkaar en kunnen dus op zichzelf gezien worden. The Waldo Moment was zelfs bedoeld voor de serie Nathan Barley. Wel wordt in de kerstspecial White Christmas, met een creepy rol van Jon Hamm, ingenieus verwezen naar de voorgaande afleveringen.
Uitspraak die altijd bijval krijgt | “Vervreemdend, maar angstig herkenbaar.”
Controversiële mening | “Ach, al dat doemdenken. Dit zal toch niet uitkomen.” Yeah right…
Pseudo-intellectueel dieper inzicht | Per aflevering wordt een aspect van onze band met technologie uitvergroot. Dat kan de invloed van de waan van de dag op politiek zijn, maar het kan ook gaan over hoe technologie de meest intieme kanten van ons leven infiltreert en kapotmaakt. Brooker toont de gevolgen, maar houdt ons ook een spiegel voor. Interessant detail is dat Brooker voor zijn serie Screenwipe samenwerkte met journalist Adam Curtis en veel van zijn ideeën heeft overgenomen. Curtis heeft boeiende en erg vernieuwende documentaires gemaakt over de impact van technologie op ons leven, zoals de sublieme serie All Watched Over by Machines of Loving Grace.
Drankspelletje | Bij dit sombere toekomstbeeld is geen spelletje nodig: je grijpt al snel naar de fles om troost te zoeken. Cheers!
