Hopeloos, de discussie op feesten en partijen over al die fantastische televisieseries die je gevolgd móet hebben. Wie kan dat allemaal nog bijhouden? Bluf-TV is de redding op elk Nerdfest en, wie weet, aanleiding om toch eens een paar afleveringen te bekijken. Deze keer: “Wááááát!? Volg jij Supernatural niet!?”
Te zien | Seizoen 1 t/m 8 zijn op dvd verkrijgbaar, dus daar ben je wel even zoet mee! In de VS is seizoen 9 al begonnen.
Waar ging het ook alweer over? | Over twee energieke broers, de introspectieve Sam en de dommige Dean, die het werk van hun vader voortzetten door jagers te worden en de wereld te verlossen van alles wat eng en bovennatuurlijk is. Dat omvat bijna elk monster waar je ooit van hebt gehoord, plus nog een flink aantal zelfbedachte. Veel actie en jump scares, maar ook veel humor. De serie neemt zichzelf niet te serieus. In de latere seizoenen zijn er meer lange verhalen, meestal met één of andere super-enge demon of engel. Het wordt allemaal reuze ingewikkeld, maar gelukkig is het niet alsof je dat allemaal moet onthouden.
Wat maakt het zo verslavend? | De hamburgerverslaving van Dean staat mooi symbool: dit is de McDonald’s van de televisieseries. Niets waar je echt op hoeft te kauwen, maar prima te eten en heel Amerikaans. En verslavend: je gaat gemakkelijk te lang door. Het mooie is dat niemand die dood is, noodzakelijk dood hoeft te blijven. Je kan altijd wel een akkoord met de duivel/engel/whatever sluiten om weer tot leven gewekt te worden. Of je kunt gewoon een paar afleveringen in de hemel of de hel af laten spelen.
Leukste personage | Er zijn heel veel ontzettend leuke personages. Bobby Singer, die een surrogaatvader is voor de jongens en ze voortdurend “idjits” noemt, is één van mijn favorieten. Hij is nors maar wel aardig. Castiel, de engel, is ook erg leuk met z’n droge humor– bijvoorbeeld wanneer hij de plot van een pornofilm probeert te volgen. En dan hebben we nog Crowley, een demon die vooral nogal een klootzak is en lekker campy.
Irritantste personage | Satan – dat spreekt voor zich. Al was hij misschien meer teleurstellend dan echt irritant. Ook aan Meg, de zeurderigste demon ooit, kan je je dood ergeren. In het begin van de serie werd ze nog door een goede actrice gespeeld, maar haar nieuwe ‘lichaam’ is niet veel soeps.
Zapservice | De serie begint heel episodisch, met een monster of the week in iedere episode. De latere seizoenen hebben langere verhaallijnen. Je kunt dus het beste een heel seizoen kijken, maar meestal is per losse aflevering ook wel te volgen wat er gebeurt. Het is wél handig om de afleveringen in chronologische volgorde te bekijken: het kan anders verwarrend worden met al die personages die dan weer dood en dan weer levend zijn.
Uitspraak die altijd bijval krijgt | “Ik mis Bobby”.
Controversiële mening | “Ze kunnen bij Supernatural echt geen vrouwenrollen schrijven. En als ze het al eens doen, dan legt ze meestal snel op gruwelijke wijze het loodje.”
Pseudo-intellectueel dieper inzicht | “Eigenlijk is Supernatural een hervertelling van het verhaal van Cain en Abel.”
Drankspelletje! | Een slok elke keer als Dean het over taart heeft of een hamburger eet. Én elke keer als Sam een salade bestelt en Dean hem daarmee plaagt. Een slok als Castiel puppy-ogen opzet, en als Bobby “idjits” zegt. Een nieuwe ronde als iemand “gank” zegt. Ad fundum als iemand weer eens tot leven wordt gewekt of een significant vrouwelijk personage het einde van een aflevering haalt. En voor een echt leuke avond: drinken als de personages dat doen!
(Vertaling: Hedwig van Driel)
