Lucio Fulci en anderen toonden aan dat de combinatie van zombies, Italiaanse regisseur, en een beperkt budget kan resulteren in exploitatieklassiekers. Het tegenovergestelde geldt voor ZOMBIE MASSACRE. Dit cultstatus-onwaardige misbaksel, geproduceerd door de notoire pulpkoning Uwe Boll, is een ware filmmisdaad.
De regie van ZOMBIE MASSACRE is in handen van Luca Boni en Marco Ristori. Zij zijn eveneens verantwoordelijk voor het verhaal, dat begint met een explosie in een Roemeense kerncentrale. De Amerikaanse overheid ontwikkelde daar in het geheim een biologisch wapen; nu veranderen de lokale dorpsbewoners in zombies. Om het bewijsmateriaal te vernietigen en om verdere escalatie te voorkomen, wordt een stel huurlingen ingezet onder leiding van Irak-veteraan Jack Stone (Christian Boeving). De missie van zijn team, dat verder bestaat uit bomexpert John ‘Mad Dog’ McKellen (Mike Mitchell), scherpschutter Dragan Ilic (Daniel Vivian) en vechtspecialiste Eden Shizuka (Tara Cardinal), is het plaatsen van een atoombom in de kernreactor.
Een zombiefilm, vooral één met een titel die suggereert dat er talloze exemplaren zullen worden afgeslacht, valt of staat met de kwaliteit van de gore, make-up en special effects. Op enkele zombies na, die er van afstand of met schokkerig camerawerk nog enigszins acceptabel uitzien, lijkt het merendeel in ZOMBIE MASSACRE een goedkoop feestkostuum te dragen. Sommige zombies zijn zelfs helemaal niet opgemaakt. Ook de kwaliteit van de cgi, onder meer in de vorm van geïnfecteerde ratten en explosies, is teleurstellend. Van een gore-factor kan nauwelijks gesproken worden.
Helaas zijn dit slechts enkele van de vele missers. Zo hebben de actiescènes, die het niveau A-Team nooit ontstijgen, totaal geen impact. Zombies worden op knullige wijze uitgeschakeld door ze bijvoorbeeld te laten struikelen over een leeg olievat of ze tegen een langzaam openende deur te laten lopen. Geen van de zogenaamd-specialistische teamleden blijkt ook maar ergens goed in te zijn. Het enige waarin ze uitblinken is abominabel acteerwerk en het inspiratie- en emotieloos oplepelen van tergend slechte dialogen. Deze bestaan voornamelijk uit stoerdoenerij en slechte grappen.
Als kers op de taart verschijnt Uwe Boll zélf ook nog in de film als president van de Verenigde Staten, inclusief Duits accent. Achteraf wilde je maar dat je het allemaal nooit gezien had.
Di: Splendid. Op dvd en blu-ray vanaf 29 augustus 2013. Copyright Henry Kuipers. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 31 augustus 2013.
