De één kijkt uit naar Kerst of pakjesavond met de schoonfamilie, de ander naar dat jaarlijkse moment waarop hij zijn schoonfamilie mag afmaken. ‘t Heerlijk avondje is weer gekomen in THE PURGE: ANARCHY.
Nadat THE PURGE met een bescheiden budget de kassa’s vorig jaar flink deed rinkelen, was groen licht voor een vervolg snel gegeven. Schrijver en regisseur James DeMonaco keert in THE PURGE: ANARCHY terug naar die wereld waarin de misdaadcijfers ongekend laag zijn, omdat één avond per jaar alle vormen van misdaad zijn toegestaan. Tijdens ‘The Purge’ sluiten veel mensen zich op in hun huis, hopend de nacht heelhuids door te komen. Anderen gaan die avond juist de straat op om alles te doen wat normaliter verboden is.
Het uitgangspunt is interessant, maar kwam in de eerste film nauwelijks uit de verf. THE PURGE was voornamelijk een home invasion-film en zelfs daarin verre van de beste in zijn soort. In THE PURGE: ANARCHY gaan DeMonaco en zijn personages de straat op en dan zie je het wereldje en de regels (of juist het gebrek daaraan) veel beter tot hun recht komen. In plaats van tachtig minuten in een donker huis te spenderen, zien we ditmaal de impact die ‘The Purge’ heeft op de samenleving. We volgen een handjevol personages dat om uiteenlopende redenen tijdens deze gevaarlijke nacht op straat is beland. Ze worden geholpen door een politiesergeant (Frank Gillo) die onderweg is naar de moordenaar van zijn zoontje. Maar zelfs met deze stoere man aan hun zijde wordt het nog een hele uitdaging de nacht te overleven.
Aanvankelijk lijkt DeMonaco in dit vervolg eindelijk lekker los te gaan. Hij beschikt niet alleen over een groter budget, ook inhoudelijk durft hij meer. De waanzin wordt nu pas goed zichtbaar. Vrachtwagens met gewapende mannen schieten alles en iedereen overhoop. Rijkelui leven zich met genoegen uit op hun arme medemens, zonder ook maar een schijntje medeleven. Voor sommige mensen is deze nacht de hel op aarde, voor anderen is het een feestje.
Jammer dat DeMonaco deze toon niet de hele film doorzet. Af en toe duikt er toch wat flauw drama op en ook de goedkope en voorspelbare jump scares had hij achterwege mogen laten. Qua personages lukt het DeMonaco wel om iets interessanters neer te zetten dan het oersaaie gezin uit de eerste film. Frank Gillo speelt de Snake Plissken van de groep. En dan is er nog Big Daddy (Jack Conley), een geheimzinnige verschijning die vanuit een vrachtwagen met groot geschut iedereen in zijn buurt neerhaalt.
Door het vervolg te benaderen als gitzwarte en lompe komedie werkt THE PURGE: ANARCHY verrassend goed. Af en toe vervalt DeMonaco nog wel in clichés, maar het geheel voelt door de humor en over the top-actie toch fris. Het komt niet vaak voor dat een vervolg het origineel op zoveel vlakken weet te overtreffen. Als deze lijn doorgezet kan worden, mag DeMonaco snel beginnen aan een derde nacht.
Di: Universal (Release NL: 24 juli, B: 30 juli 2014). Copyright Jasper ten Hoor. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 23 juli 2014.
