Voor exorcisten blijft er altijd werk aan de winkel. In THE POSSESSION gaat een joodse vertegenwoordiger van de beroepsgroep aan de slag. Veel verrassender dan dat wordt het niet.
Een dibboek is letterlijk een duveltje in een doosje, dat er graag uit wil om bezit te nemen van de eigenaar. In het geval van THE POSSESSION is dat Emily, de jongste dochter van basketballcoach Clyde (Jeffrey Dean Morgan) die net is gescheiden van Stephanie (Kyra Sedgwick). De laatste heeft inmiddels een nieuwe vrijer en dan is er ook nog de iets oudere dochter Hannah. Ik (be)noem al die personages en hun onderlinge verhoudingen niet voor niets, want THE POSSESSION heeft een typisch Amerikaans thema hoog op de agenda staan: het herstel van het traditionele gezinsverband. Daar werken de makers vervolgens langs twee lijnen naartoe.
De eerste is uiteraard het horrorverhaal zelf. De kleine Emily raakt meer en meer bezeten, waarna haar wanhopige pa op zoek gaat naar een exorcist. In de apotheose gaat deze de strijd aan met genoemde dibboek, een demon uit de Joodse religie. So far so good. In zoverre dat de Deense regisseur Ole Bornedal, die ooit (in 1994) indruk maakte met de lijkenhuisthriller NATTEVAGTEN, weet hoe je je publiek bespeelt met trucjes en schrikeffecten die hun waarde bewezen hebben. Niets nieuws onder de zon dus, wanneer het binnenshuis zomaar begint te waaien en de bezetene eruit gaat zien als een Japans spookvrouwtje, met zo’n lok die voor een deel van het gezicht valt. Voor de niet-regelmatige bezoeker van horrorfilms allemaal best eng.
Maar de makers hebben nóg een verhaal te vertellen. Behalve met de dibboek moet er ook met een ander kwaad worden afgerekend: de breuk tussen Clyde en Stephanie. Om te beginnen trekken de filmmakers nogal opzichtig partij tegen Stephanie en haar nieuwe vriend, een dweil van een vent en nog tandarts ook. Zelf is ze zo’n klassieke stuck up bitch die eist dat bezoekers netjes hun schoeisel achterlaten bij de voordeur, want anders loop je misschien wel een korreltje zand naar binnen. Dat geldt zeker voor haar ex, die bij wijze van spreken dagelijks met zijn poten in de modder staat rond het nieuwe huis dat hij noodgedwongen betrokken heeft. Clyde is trouwens nog lang niet over zijn verdriet heen, laat staan dat hij al aan een vriendin is begonnen. Maar hij rebelleert wel, de goedzak. Bijvoorbeeld door, tegen het uitdrukkelijke verbod van de hysterische Stephanie in, zijn dochters stiekem pizza voor te zetten.
Met de kaarten zo nadrukkelijk geschud in het voordeel van Clyde, laat de uitkomst van het drama zich raden. De spreekwoordelijke hoeksteen van de samenleving staat aan het eind weer fier overeind. Daarmee schaart THE POSSESSION zich tussen vele andere (veelal Amerikaanse) horrorfilms die, al dan niet verhuld, de vrome boodschap uitdragen dat wat God verbonden heeft, door de mens niet gescheiden mag worden. Of de boosdoener nu een duiveltje is of de nieuwe vrijer van moeder.
Di: eOne (NL: 20 september, B: december) Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 20 september 2012.
