RECENSIE

Texas Chainsaw 3D

In 1974 kwam ieder woord, nadrukkelijk los van elkaar geschreven, hard aan: THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE. Zelfs de titel van de film die nu als directe sequel wordt gepresenteerd, is gekortwiekt.

Dat TEXAS CHAINSAW 3D start als een direct vervolg op Tobe Hoopers film, is best een goed idee. De film opent met een korte samenvatting van het origineel en voert ons tot aan dat iconische moment wanneer Leatherface op een landweg met zijn kettingzaag staat te zwaaien – en gaat dan gewoon verder. Regisseur John Luessenhop negeert Hoopers THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE 2 volkomen en toont ons hoe niet lang daarna de politie arriveert. Sherrif Hooper (haha!) laat het huis van de kannibalistische familie Sawyer-Hewitt omsingelen, maar kan niet voorkomen dat een groep wraakzuchtige rednecks onder leiding van een zekere Burt (Paul Rae) de boel in de fik steekt. Alle Sawyers en Hewitts dood – denkt men.

Dat is het eerste moment waarop TEXAS CHAINSAW 3D door de mand valt. Vergeet die hele intro maar: de film spoelt vervolgens tientallen jaren vooruit en blijkt weer gewoon te draaien om het gebruikelijke groepje tieners dat om de één of andere reden opnieuw tegen de kettingzaag aanloopt. Het excuus is te ongeloofwaardig voor woorden: Heather (gespeeld door de soepstengel Alexandra Daddario) ontdekt dat ze is geadopteerd en dat de grootmoeder die zij nooit heeft gekend haar een erfenis naliet. Achter een zwaar beveiligde deur in de kelder van een kapitale woning op Homestead Road, Newt, Texas, om precies te zijn.

Hoe interessant de personages zijn? Zelfs in het publiciteitsmateriaal dat filmjournalisten uitgereikt krijgen, wordt Ryan verward met Kenny. Het doet er ook helemaal niet toe: Ryan, Nikki, Darryl en Kenny reizen naar ‘Cuntfucktown’ (Pop. 2.306) en maken weldra kennis met Leatherface. Complicerende factor is dat Burt Hartman inmiddels burgemeester geworden is. Wanneer hij ontdekt dat er nog een Sawyer in leven is, wil hij het karwei afmaken. Heather wordt dus, iets anders kun je er niet van maken, in deze film voornamelijk achternagezeten door Leatherface en Burt: twee mannen van middelbare leeftijd, met overeenkomstige torso’s, die in de jaren zeventig misschien nog dreigend overkwamen.

Die gedachte is bijna net zo lachwekkend als het hangertje met familiesymbool dat Heather verbindt aan de destijds in het vuur omgekomen Loretta Sawyer (die overigens in de oorspronkelijke film helemaal niet voorkwam). Bloedig zijn de special effects natuurlijk wel, maar hoe veelzeggend is het dat Leatherface het beroemde moment herhaalt en ditmaal een jongen op de vleeshaak prikt – zonder enige respons uit de bioscoopzaal te krijgen?

Een laatste armzalige poging aan te sluiten bij hedendaagse trends levert het meest bespottelijk fragment in de film op. Agent Marvin wordt de donkere kelders ingestuurd van huize Leatherface en houdt contact met het politiebureau middels zijn mobiele telefoon. ‘Ik wil meekijken,’ verordonneert burgemeester Burt, ‘zet je camera aan.’ En zo stommelt onfortuinlijke Marvin dus door het duister met in zijn ene hand een revolver en in zijn andere een mobiele telefoon met wifi of 3G-verbinding.

‘What’s in there?’ Burt heeft iets gezien. ‘What’s in that freezer?’

Laat maar zitten, Marvin. Niks wat de moeite waard is.

Di: Entertainment One. NL: 24 januari 2013. Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 23 januari 2013.

22 januari 2013
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.