SUCKER PUNCH bevat zogezegd alles waar fanboys op de Comic-Con opgewonden van raken: explosies, monsters, gevechten en meisjes in korte rokjes. Helaas maakt Zack Snyder er een saaie rotzooi van.
Zack Snyder, nu nog verbonden aan SUPERMAN: MAN OF STEEL, moet zich zorgen gaan maken. Na drie sterke films – DAWN OF THE DEAD, 300 en WATCHMEN ‘“ stellen zijn laatste twee producties ernstig teleur. LEGEND OF THE GUARDIANS: THE OWLS OF GA’HOOLE (2010) en SUCKER PUNCH barsten van de geavanceerde computertechniek, maar gaan echt nergens meer over.
Baby Doll (Emily Browning) in SUCKER PUNCH keek haar uiterlijk van Japanse heldinnen af: schooluniform, minirokje, blonde paardenstaartjes, sexy beenwarmers en een héél groot zwaard. Ze belandt in cgi werelden waar de invloed van de Sony Playstation zich doet gelden. Game levels, waarin Baby Doll en haar schaars geklede vriendinnen het gevecht aan gaan met samoeraireuzen, Duitse soldatenzombies, zeppelins, draken en robots. Dat klinkt opwindend, maar Snyder durft niet wat de Jappen durven. Er valt geen onvertogen woord in SUCKER PUNCH, de seks en het geweld blijven van plastic en de film bevat geen enkel buitenissig of nieuw idee.
Wat Snyder helaas ook van de huidige Japanse genrefilm overnam, is een compleet gebrek aan respect voor het scenario. Baby Doll’s losse actiescènes werden aaneengeschreven met een verhaal in een verhaal. Baby Doll, zo leren we uit de openingssequentie, zit in een psychiatrische inrichting. Vlak voordat men haar aan een lobotomie onderwerpt, belanden we in haar fantasiewereld: een nachtclub annex bordeel waaruit zij en haar lotgenoten willen ontsnappen. Dat iedereen volkomen in trance raakt wanneer Baby Doll danst, komt dan goed van pas. Iedere dans voert ons naar een nieuw game level en daar verzamelt ze dan vijf objecten die haar de vrijheid zullen brengen: een kaart, vuur, een mes, een sleutel en nog iets.
Deelnemers aan Max’ Geheugentrainer doen het doorgaans beter. Deze meisjes zijn kennelijk zo vergeetachtig dat ze hun boodschappenlijstje op een schoolbord moeten schrijven – zodat de bordeeleigenaar voortijdig hun ontsnappingsplan kan ontdekken. Hoe die voorwerpen hen uit het bordeel zouden kunnen bevrijden? Geen idee. Baby Doll’s befaamde dans? Krijgen we nooit te zien. Wel mogen we genieten van Carla Gugino met belachelijk Russisch accent en Scott Glenn die aan het begin van ieder level de missie uitlegt. Doe geen moeite, Glenn: die is toch steeds dezelfde. Baby Doll’s plastieken pruilkoppie bewonderen, onder haar rokje gluren en heel hard ‘wow!’ roepen. Trap er niet in. SUCKER PUNCH is voor sukkels.
Di: Warner (BE: 30 maart / NL: 24 maart)
Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 23 maart 2011.
