Van Aragorn tot Russische maffioos; de rollen van acteur Viggo Mortensen werden al steeds intenser. Zijn rol als de naamloze vader in het postapocalyptische drama THE ROAD is een indrukwekkend hoogtepunt.
De wereld na de apocalyps vormde talloze malen de inspiratiebron voor filmmakers. Twee weken voor THE ROAD verscheen ook THE BOOK OF ELI in de bioscoop, waarin een Bijbelse Denzel Washington over dezelfde puinhopen dwaalt. Maar, al is dat het laatste wat u nog doet, zorg er in ieder geval voor dat u THE ROAD gezien heeft.
THE ROAD is gebaseerd op het gelijknamige boek van Cormac McCarthy, de man die eerder NO COUNTRY FOR OLD MEN schreef. Het is het eenvoudige verhaal van een vader (Viggo Mortensen) en zijn zoon (Kodi Smit-McPhee) die proberen te overleven in een desolate wereld die wordt overheerst door de schitterende asgrijze tinten van cameraman Javier Aguirresarobe (THE OTHERS, MAR ADENTRO). Nick Cave zorgt voor stemmige muziek.
Complex zijn in THE ROAD vooral de morele vragen. Vader bereidt zijn zoon voor op de onvermijdelijke dag dat hij sterven zal en probeert hem te wapenen tegen de gruwelen om hen heen. De zoon vraagt al in het begin van de film: ‘But we are still the good guys, right?’ Nee, zo simpel als in THE BOOK OF ELI ligt het niet. Vader en zoon ontmoeten in THE ROAD trouwens ook een Eli. We herkennen ternauwernood Robert Duvall als hulpeloze oude man, en hij gaat het zeker niet redden. De ondergang mist hier iedere glamour.
Tijdens de eerste nacht van de ramp ziet de vader aan de horizon vuren branden. Hij loopt naar de badkamer en laat het bad vollopen. ‘Ga je nu een bad nemen?’, vraagt zijn vrouw (Charlize Theron). Nee, de vader realiseert zich alleen dat er snel een groot gebrek aan schoon water zal zijn. En aan voedsel. In THE ROAD lijden vader en zoon voortdurend honger. Net als iedereen die nog rondtast. Overal lopen ze gevaar in handen te vallen van bendes overlevenden die op zoek zijn naar warmte, kleding, voedsel. In een huiveringwekkende scène ontdekken ze een kelder met iemands voedselvoorraad: naakt, huilend mensenvlees.
Mortensen, die dus al indruk maakte in Cronenbergs A HISTORY OF VIOLENCE en EASTERN PROMISES, is volkomen overtuigend als de graatmagere vader die zijn zoon probeert op te voeden onder extreme, ondenkbare omstandigheden. Hij is zacht en zorgzaam, maar ook hard, pessimistisch, wantrouwig en gericht op overleven. Kodi Smit-McPhee is onroerend als zijn zoon die ondanks alles probeert een ‘good guy’ te blijven.
Het is thematiek die gemakkelijk tot een sentimentele film had kunnen leiden, maar regisseur John Hillcoat (THE PROPOSITION) gaat gelukkig nooit preken. Het streng volgehouden realisme spreekt voor zich, zoals in de scène, bijna tegen het einde, waarin vader en zoon de wanhopige zwarte man inhalen die hen bestolen heeft. Dit is echte horror. Over hoe je een kind opvoedt in een wrede wereld. Over hoe je het vuur in je zelf hoog houdt. Over vertrouwen in je medemens. Over erbarmen. De rillingen lopen je over de rug.
Di: Warner (BE: 27 januari / BE: 18 maart)
Copyright Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 8 maart 2010.
