De mooiste sciencefictionfilm van het jaar speelt zich niet af in de toekomst, heeft geen dystopische grootsteden als decor en al helemaal geen louche humanoïde robotten in de hoofdrol. Integendeel: NEVER LET ME GO is een ingetogen, nostalgische film over het leven zelf.
Toch hoort de verfilming van Kazuo Ishiguro’s roman (zie ook: THE REMAINS OF THE DAY) thuis in de kolommen van Schokkend Nieuws. NEVER LET ME GO lijkt weliswaar te openen als een ietwat saaie kostschoolfilm uit het rurale Engeland van de jaren zeventig, maar langzaam priemt het sciencefictionelement door die setting.
De beste sciencefictionfilms ontvouwen zich alsof er niets aan de hand is, alsof deze wereld die nochtans onmiskenbaar anders is dan de onze, gewoon en aannemelijk is. Dat is ook het geval in dit alternatieve Engeland, dat met een verregaande medische doorbraak in de jaren vijftig geëvolueerd is naar een land met een bedenkelijke ethische moraal.
We ontmoeten Kathy (Carey Mulligan), Ruth (Keira Knightley) en Tommy (Andrew Garfield) op drie cruciale momenten in hun leven: als kostschoolkind in 1978, als tiener in 1985 en als volwassene in 1994, wanneer de ware omvang van het drama duidelijk wordt. De troosteloze kostschoolscènes in het eerste deel zetten de toon van een sombere, trieste film waarin de personages hun noodlot letterlijk en figuurlijk niet kunnen ontlopen.
Dat Mark Romanek ooit begon als hippe videoclipregisseur kan je aan zijn fictiefilms niet aflezen. In ONE HOUR PHOTO bewees hij zich al als accuraat observator. In NEVER LET ME GO gaat hij nog soberder te werk. Staat er bij de schrijver Ishiguro geen adjectief teveel, dan bij Romanek geen camerabeweging.
Inhoudelijk schuift NEVER LET ME GO een aantal grote thema’s des levens netjes naast, in en over elkaar. Vriendschap, liefde en sterfelijkheid: het komt allemaal aan bod, op het randje van het sentimentele. Vrolijk word je er niet van. Net zoals de kostschoolkinderen besef je al gauw dat achter het veilige hek de grote boze wolf woont. Er is geen Shyamalan die in één keer het gordijn opzij trekt en de waarheid onthult. Deze film kruipt heimelijk onder uw huid.
Copyright Hans Dewijngaert. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 26 april 2011. Di: 20th Century Fox (BE: 30 maart 2011 / NL: 28 april 2011)
