Stel je voor: een geliefde overlijdt. Er gaan een paar jaar overheen en je pakt zo goed en kwaad als het gaat je leven weer op. Het gemis blijft, maar de scherpe randjes slijten er langzaam af. En dan staat die persoon ineens weer voor je deur. Niet als geest of zombie, maar precies zoals je je hem of haar herinnert. Geen dag ouder geworden en zonder enig idee van wat er gebeurd is, of dat hij of zij voor het laatst opgebaard in een doodskist werd gezien. Wat doe je dan?
Dat is de vraag waarmee de inwoners van een klein Frans bergstadje worden geconfronteerd wanneer een handjevol overleden mensen ineens weer opduikt. In het geval van Camille, die omkwam bij een busongeluk, doet haar moeder krampachtig alsof er niets gebeurd is. Camille’s tweelingzus, inmiddels wel een paar jaar ouder geworden, stort zich met nog meer overgave op de alcohol en weigert te accepteren dat haar zus terug is. Adèle denkt dat haar verloofde, die overleed op de dag van hun huwelijk, een geest is die zijn goedkeuring komt geven aan haar trouwplannen met de plaatselijke politiechef. Het mysterieuze en zwijgzame jongetje Victor klopt bij de nerveuze Julie aan en gaat niet meer weg. Tino ziet de broer terugkeren die hij dacht nooit meer te hoeven zien en een oude man kan de terugkeer van zijn jong gestorven vrouw niet accepteren en kiest een drastische uitweg.
iJe voelt de vreugde, maar ook de frustratie en het onbegrip. Je dochter is weer terug, maar je moet haar voor de buitenwereld verbergen en wie zegt dat ze niet ineens weer zal verdwijnen? En dan is er nog het feit dat ze, naarmate de serie vordert, allemaal toch iets doder blijken te zijn dan ze eruitzien… O ja, er is ook nog een seriemoordenaar actief, die zijn slachtoffers in een duister tunneltje neersteekt en daarna een hap uit hun buik neemt. En de waterpompen van het stuwmeer waaraan het stadje gelegen is, functioneren niet meer, waardoor de kerktoren van een ander mysterieus stadje dat ooit overspoeld werd langzaam weer zichtbaar begint te worden.
Inderdaad, er gebeurt veel in de slechts acht afleveringen – van elk zestig minuten – van het eerste seizoen van LES REVENANTS (Engelse titel: REBOUND). Toch wordt het nooit onoverzichtelijk. De serie is gebaseerd op de gelijknamige film uit 2004 (van Robin Campillo, Engelse titel: THEY CAME BACK) waarin duizenden doden tegelijk terugkwamen en probeerden te aarden in een veranderde maatschappij. De makers van de serie hebben er goed aan gedaan te kiezen voor een bescheidener aantal teruggekeerden, waardoor je de kans krijgt om met iedereen een band op te bouwen. Terwijl alle verhaallijnen doorlopen, staat in elke aflevering één personage centraal van wie meer achtergrond wordt onthuld. Maar hoewel er in elke aflevering puzzelstukjes op hun plaats vallen, blijft de complete puzzel je ontglippen.
De serie doet een beetje aan JJ Abrams’ LOST denken – ook al zo’n puzzel – maar vertoont vooral gelijkenis met het klassieke TWIN PEAKS (David Lynch, Mark Frost, 1990): de vreemde gebeurtenissen in een klein stadje, het gevoel dat alle mensen een geheim met zich meedragen, de rare kronkelingen in het verhaal en de duistere, mysterieuze sfeer. Dat begint al bij de intro, die qua sfeer en het thema van de band Mogwai doet denken aan de iconische TWIN PEAKS-leader. De makers maken geen geheim van hun invloeden.
LES REVENANTS is een originele fantasy/horror-serie die eigenlijk in geen hokje past. Levende doden, ja, maar geen paranormaal spektakel; relatief weinig bloed en gore; spooky, maar niet echt eng. Door het uitstekende acteerwerk en een intelligent en boeiend verhaal is de dramatische impact groot. Soms bijna te groot – dan dreigt de serie even in familie- en relatiedrama te verzanden – zonder ooit echt over de schreef te gaan. Vooral het verhaal van de zusjes Lena en Camille, die zo uit een prerafaëlitisch schilderij lijken te zijn geplukt, maakt indruk. Net zoals de relatie tussen de nerveuze Lucie, die met haar eigen demonen worstelt, en het personage van de mysterieuze Victor. Swann Nambotin, die de kleine Victor speelt, zet een erg overtuigende combinatie van aandoenlijk, creepy en hier-zit-meer-achter neer.
Seizoen 1 heeft een open einde. Gelukkig is seizoen 2 al aangekondigd, al moeten we daarvoor wel wachten tot 2014. Het einde van de laatste aflevering voorspelt meer good vs. evil. Hopelijk worden dan ook een paar losse eindjes, met name wat betreft Victor, vastgeknoopt. Iets om naar uit te kijken.
Distributie: Just Bridge. Release: 19 november 2013. Copyright: Marjan Westbroek. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Eerder gepubliceerd in Schokkend Nieuws #104.
