Adam Marcus verrichtte hand- en spandiensten bij de opnamen van de alleerste FRIDAY THE 13TH, alweer dertien (!) jaar terug. Een aardige geste dus van producent Cunningham, regisseur van dat eerste deel, Marcus op de regie van deel negen te trakteren. Want wat kon dat joch destijds een verdraaid lekker kopje koffie zetten!
Als hommage aan die goeie ouwe tijd opent onze debutant zeer klassiek met een bijkans uit haar blouse barstende blonde stoot die in een hutje in het bos aan een uitgevallen generator staat te prutsen. Zijn we soms terug in Camp Crystal Lake? Zijn de campers weer neergestreken in de welbekende blokhutjes om binnen afzienbare tijd aan de machete van Jason Voorhees te worden geregen? De trouwe fan loopt het water al in de mond, maar helaas, het is gauw gedaan met dit feest der herkenning. Na een minuut of tien slaan de scenaristen namelijk ‘nieuwe’ wegen in, die wel heel ver van ons ouwe stekkie aan het water wegvoeren. Als een hidden alien thing slingert de geest van Jason zich van lichaam naar lichaam, teneinde dichter bij zijn laatst overgebleven familieleden te geraken. Die moeten dood. Want alleen zij zijn nog in staat een einde te maken aan Jason’s schrikbewind. Daarom moeten ze dood. Bloedverwanten of niet. Met de familie uit de weg geruimd zal Jason het eeuwige leven ten deel vallen. Zo is dat en daarom moeten ze dood. Maar gaan ze ook dood? En zo niet, is dit dan echt de final friday? En zo ja, verhuizen we dan van Camp Crystal Lake naar Elm Street? Kan het nog iemand ene moer schelen?.x. Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #10, p4.
