Ooit liep de gerenommeerde acteur Charlton Heston in een gerafeld pakje rond als ruimtevaarder in PLANET OF THE APES. Hij had het geluk dat zijn uitstapje in het science-fictiongenre een degelijke film opleverde. Marlon Brando heeft het slechter getroffen. Zijn rol van krankzinnige professor op een eiland in de Javazee is nog ongelooflijker dan die van Burt Reynolds in striptease.
Om de misère compleet te maken werd de productie getroffen door nogal wat tegenslagen. Richard Stanley, regisseur van de SF-films HARDWARE en DUST DEVIL, schreef jarenlang aan het script, maar werd al na drie dagen verbannen van de set; zijn eerste rushes waren door de hogere bazen onmiddellijk afgekeurd. John Frankenheimer mocht de opstandige crew vervolgens tot bedaren brengen. Ook binnen de cast rommelde het. Zo drukte de onuitstaanbare Val Kilmer in een sadistische opwelling zijn brandende sigaret op het gezicht van de cameraman uit en werd actrice Balk tegen haar zin de set weer opgesleurd. Rob Morrow was toen allang vertrokken en vervangen door David Thewlis. .Dat dit stel zich heeft vergrepen aan het gelijknamige verhaal van H.G. Wells zou natuurlijk een schande moeten heten, ware het niet dat de film wordt gered door zijn eigen buitensporigheid. Dit is absoluut de meest vermakelijke misser sinds congo. Dat Dr. Moreau experimenteert met de genen van de plaatselijke dierenbevolking is kenners van het boek bekend. Dat hij als een sekteleider wordt rondgedragen, kon degene die de oorspronkelijke verfilming, THE ISLAND OF LOST SOULS (1933), of de remake uit 1977 heeft gezien ook nog vermoeden. Maar dat hij totaal wit geschminkt en getooid met rare hoofddoekjes en gordijnen door de film strompelt is nieuw en te wijten aan een op drift geraakt scenario. Hoe kan het anders gebeuren dat Dr. Moreau met een ijzeren muts gevuld met ijsblokjes op ons netvlies verschijnt? De pompeuze professor krijgt verder een geduchte tegenstander in een rebellerende half-lynx, die voor de gelegenheid maar een legerbroek heeft aangetrokken. Maar let vooral op de muterende bulldog. Achter dit masker schuilt de gekrenkte Richard Stanley, die zo kans zag toch terug te keren op de set. De suggestieve spanning van ISLAND OF LOST SOULS en de getergde rol daarin van Bela Lugosi zijn onvergetelijk. Daar kan deze re-remake niet tegenop. Het wordt zuurpruimen echter wel makkelijk gemaakt om met ISLAND OF DR. MOREAU het failliet van Hollywood te bewijzen. Het tegendeel is waar. Zelden stuit je op zo’n wonderlijke freakshow als deze, wat mij betreft het beste wat Hollywood in tijden is overkomen. **** Copyright Mariska Graveland. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #28, p5.
