Sutter Cane (Prochnow) is de populairste horror-auteur van deze eeuw. De verkoopcijfers van Stephen King verbleken bij de miljoenen exemplaren die van ieder nieuw boek van deze in achttien talen vertaalde schrijver over de toonbank gaan. Vlak voordat Cane het manuscript van zijn nieuwste werk, ‘In the Mouth of Madness’, bij zijn uitgever (Heston) zal inleveren verdwijnt hij spoorloos.
Verzekeringsagent John Trent (Neill) wordt ingeschakeld om samen met Cane’s agente (Carmen) de zaak te onderzoeken. Hij komt tot een verrassende ontdekking: Cane bevindt zich in Hobb’s End, een – naar aangenomen werd – fictief dorp dat in al zijn boeken prominent figureert. Hier bereidt hij niets minder dan de wereldheerschappij van Satan voor. IN THE MOUTH OF MADNESS is een lekker ordinaire, zij het enigszins voorspelbare horrorfilm, waarin Carpenter zich naar hartelust uitleeft met het ten tonele voeren van bijlmoordenaars en monsters in alle soorten en maten. Het sterkst is de eerste helft van de film, waarin tal van gebeurtenissen duidelijk maken dat het geschreven woord van Cane een verontrustende uitwerking op zijn lezers heeft. Een hoogtepunt van typische Carpenter-horror is de scène, waarin een duidelijk niet helemaal frisse man-met-bijl tergend langzaam de straat oversteekt naar het restaurant waar Neill (dan nog bezig met een ander zaakje) niets vermoedend zit te lunchen. Wat volgt laat zich raden. Wanneer de handelingen zich eenmaal hebben verplaatst naar het Lovecraftiaanse Hobb’s End gaan alle remmen los en verwordt de film iets teveel tot een special effects-extravaganza. Dat mag de pret overigens niet drukken, want al met al valt de rechttoe-rechtaan horror van IN THE MOUTH OF MADNESS verre te prefereren boven de mainstream compromissen van Carpenter’s voorlaatste film, MEMOIRS OF AN INVISIBLE MAN. Copyright Jan Doense. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. .Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #13, p2.
